Nereida (księżyc)

Z Wikipedii

**Nereida**
Nereida sfotografowana przez Voyagera 2.
Odkrycie
Odkrywca	Gerard Kuiper
Data odkrycia	1 maja 1949
Charakterystyka orbity
Półoś wielka	5 513 400 km (0.03685 AU)
Perycentrum	1 372 000 km (0.00905 AU)
Apocentrum	9 655 000 km (0.06433 AU)
Mimośród	0,7512
Okres orbitalny	360,14 d
Inklinacja	5.07° (do ekliptyki) 32.55° (do płaszczyzny równika Neptuna) °
Jest naturalnym satelitą	Neptuna
Charakterystyka fizyczna
Średnica	340 km
Masa	3,1 · 10¹⁹ kg
Gęstość	1,5×10³ g/cm³
Grawitacja na powierzchni	0,071 m/s²
Okres rotacji	11,52 h
Nachylenie osi do ekliptyki	7,232°
Albedo	0,16

Nereida (Neptun II) - siódmy w kolejności odległości od planety księżyc Neptuna, odkryty 1 maja 1949 r. przez Gerarda Kuipera. Nazwa pochodzi od nereid, nimf morskich w greckiej mitologii.

[edytuj] Orbita

Niezwykłość orbity Nereidy nasuwa podejrzenie, że może ona być przechwyconą planetoidą lub obiektem pasa Kuipera lub, być może, orbita ta została zakłócona w wyniku przechwycenia największego księżyca Neptuna — Trytona.

[edytuj] Charakterystyka fizyczna

Przez długi czas była najbardziej zewnętrznym znanym księżycem Neptuna (później zostały nimi S/2002 N 1 i S/2003 N 1), jest trzecim co do wielkości, ze średnicą 340 km. Promień orbity wynosi średnio 5 513 400 km, jednak ze względu na bardzo dużą ekscentryczność zmienia się od 1 353 600 do 9 623 700 kilometrów. Jest to największa ekscentryczność orbity spośród wszystkich znanych satelitów w Układzie Słonecznym.

[edytuj] Eksploracja Nereidy

Podczas przelotu sondy Voyager 2 koło Neptuna w 1989 roku Nereida znajdowała się zbyt daleko, by mogła być prawidłowo sfotografowana. Nadesłane zdjęcia ukazały tylko jej bardzo nieregularny kształt, natomiast przy tak niskiej rozdzielczości niewidoczne były szczegóły ukształtowania powierzchni.