Proteusz (księżyc)

Z Wikipedii

Proteusz

Kliknij obrazek aby go powiększyć
Odkrycie
Odkrywca	Voyager 2, Stephen P. Synnott
Data odkrycia	16 czerwca 1989
Nazwa tymczasowa	S/1989 N1
Charakterystyka orbity
Min. odl. od planety	117 640 km
Max. odl. od planety	117 690 km
Mimośród	0.0005
Perycentrum	117,588 km
Apocentrum	117,706 km
Okres orbitalny	1.122315 d
Prędkość orbitalna	max: 7.629 km/s śred: 7.625 km/s min: 7.621 km/s
Inklinacja	28.92° (do ekliptyki) 0.526° (do płaszczyzny równika Neptuna)
Jest naturalnym satelitą	Neptuna
Charakterystyka fizyczna
Wymiary	436×416×402 km
Powierzchnia	~2,195,000 km2
Objętość	~38,177,000 km 3
Masa	5.0×1019 kg
Średnia gęstość	1.3 g/cm3
Grawitacja na powierzchni	~0.075 m/s2 (0.0003 g)
Prędkość ucieczki z powierzchni	~0.18 km/s
Albedo	0.10
Atmosfera	brak
Maks. jasność obs.	23.8m
Temperatura powierzchni	min średnia max ~51 K

Proteusz (Neptun VIII) - to drugi, pod względem wielkości, księżyc Neptuna, odkryty w 1989 roku przez S. Synotta, na podstawie fotografii wykonanych przez sondę Voyager 2. Jego nazwa pochodzi od mitologicznego bożka morskiego, który potrafił dowolnie zmieniać swój wygląd. Jest też oznaczany jako Neptun VIII.

Naukowcy przypuszczają, że ze średnicą ok. 420 km, Proteusz jest największym obiektem będącym nieregularną bryłą. Gdyby był odrobinę większy, własna grawitacja nadała by mu kulisty kształt. Proteusz jest jednym z najciemniejszych obiektów w Układzie Słonecznym. Podobnie jak Febe (księżyc Saturna), odbija on zaledwie 6% padającego nań światła. Powierzchnia Proteusza jest gęsto pokryta kraterami i nie przejawia śladów jakiejkolwiek aktywności geologicznej.

Istnieje również planetoida nazwana 9313 Protea.

[edytuj] Zobacz też

• Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
• Lista księżyców Neptuna - zestawienie podstawowych danych