ORP Warszawa (niszczyciel 1988)
Z Wikipedii
| ORP Warszawa | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 15 listopada 1966 |
| Wodowanie | 6 lutego 1968 |
| Oddanie do służby | ZSRR: 1969 Polska: 1988 |
| Wycofanie ze służby | 2003 |
| Status okrętu | przeniesiony do rezerwy i zezłomowany |
| Wcześniejsza nazwa | Smiełyj |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 3850 t pełna: 4950 t |
| Długość | 146,2 m |
| Szerokość | 15,8 m |
| Zanurzenie | 4,8/6,8 m |
| Napęd | cztery turbiny gazowe o mocy 17 650 kW (24000 KM) każda napędzające dwie śruby napędowe |
| Prędkość | 35 w vmaks./18 w vek. |
| Zasięg | 5.000 Mm/przy vek.; 2.700 Mm/przy vmaks. |
| Załoga | 320 |
| Uzbrojenie | 4 wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych P-21 i P-22 Termit2 (4xI) 4 działa uniwersalne AK-726 kalibru 76 mm(2xII) 4 działa szybkostrzelne AK-630M kalibru 30 mm 4 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych systemu M-1 Wołna (2xII) 2 wyrzutnie bomb głębinowych 5 wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm (1xV) |
ORP Warszawa – polski niszczyciel rakietowy projektu 61MP (w kodzie NATO: typu Modified Kashin), drugi niszczyciel rakietowy, a trzeci okręt o tej nazwie, pełniący służbę w polskiej Marynarce Wojennej w latach 1988-2003.
Drugi niszczyciel rakietowy o nazwie ORP "Warszawa" został zbudowany w ZSRR i początkowo od 1970 pełnił służbę w radzieckiej marynarce pod nazwą "Smiełyj". W 1987 okręt został wydzierżawiony przez Polskę od ZSRR. Uroczyste podniesienie polskiej bandery oraz nadanie nowej nazwy ORP "Warszawa" i numeru burtowego 271 nastąpiło 9 stycznia 1988 w Porcie Wojennym Gdynia. Okręt stał się następnie jednostką flagową Marynarki Wojennej. Na przełomie 1992 i 1993 Polska odkupiła niszczyciel od Rosji za niską cenę, w zamian za anulowanie rosyjskich długów względem Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni (razem z okrętami podwodnymi ORP "Dzik" i "Wilk"). Po raz ostatni niszczyciel opuścił biało-czerwoną banderę 5 grudnia 2003 w macierzystym porcie, kończąc tym samym swoją niemal 16-letnią służbę w polskiej Marynarce Wojennej.
W polskiej służbie okręt przeszedł ponad 40 000 Mm, wystrzelił ćwiczebnie m.in. 31 pocisków plot i 8 pocisków przeciwokrętowych.
Wobec nieznalezienia kupca został przeniesiony do rezerwy MW i zezłomowany.
15 sierpnia 2004 r.
Brak wież sześciolufowych armat przeciwlotniczych kalibru 30 mm AK-630M.
Spis treści |
[edytuj] Informacje ogólne
- projekt: CKB-53 w Leningradzie
- budowa: Stocznia im. 61 Komunardów w Nikołajewie.
- położenie stępki: 15 listopada 1966
- wodowanie: 6 lutego 1968
- modernizacja: 1972-1974 (do standardu 61MP)
- podniesienie bandery:
- radzieckiej: 27 grudnia 1969
- polskiej: 9 stycznia 1988
- przydział:
- Marynarka Wojenna ZSRR: Flota Czarnomorska, następnie Flota Bałtycka
- Polska Marynarka Wojenna: 3 Flotylla Okrętów (kolejni polscy dowódcy okrętu: kmdr por. Jerzy Wójcik, kmdr por. Zdzisław Płaczek, kmdr por. Krzysztof Maćkowiak)
[edytuj] Dane techniczne
- wymiary:
- długość - 146,2 metra
- szerokość - 15,8 metra
- zanurzenie:
- bez podkadłubowej stacji hydrolokacyjnej - 4,8 metra
- z podkadłubową stacją hydrolokacyjną - 6,8 metra
- wyporność:
- standardowa - 3850 ton
- normalna - 4250 ton
- pełna - 4950 ton
- napęd główny: cztery turbiny gazowe, po dwie typu DE-59P i DE-59L o mocy 17 650 kW (24000 KM) każda napędzające dwie śruby napędowe
- prędkość:
- maksymalna - 35 węzłów
- ekonomiczna - 18 węzłów
- zasięg:
- przy prędkości ekonomicznej - 5000 mil morskich
- przy prędkości maksymalnej - 2700 mil morskich
- prędkość:
- autonomiczność - 20 dób
- załoga - 320 osób
[edytuj] Uzbrojenie
- dwie podwójne armaty uniwersalne kalibru 76 mm AK-726, zapas 280 naboi
- cztery szybkostrzelne, sześciolufowe armaty morskie kalibru 30 mm AK-630M, zapas 12000 naboi
- cztery pojedyncze wyrzutnie KT-97 dla rakiet przeciwokrętowych P-21 i P-22 Termit 2 (SS-N-2C Modified Styx), zapas 4 rakiety
- dwie podwójne wyrzutnie ZIF-101 dla rakiet przeciwlotniczych W-601 systemu M-1 Wołna-M (SA-N-1 Modified Goa), zapas 32 pociski
- pięciorurowa wyrzutnia torpedowa PTA-53-61 kalibru 533 mm dla torped przeciw okrętom podwodnym SET-53M, zapas 5 torped
- dwie dwunastoprowadnicowe wyrzutnie RBU-6000 dla rakietowych bomb głębinowych RGB-60, zapas 120 bomb
[edytuj] Wyposażenie wykrywania celów i kierowania uzbrojeniem
- system kierowania przeciwokrętowym uzbrojeniem rakietowym Koral-E
- stacja radiolokacyjna dozoru powietrznego MR-310 Angara (Head Net-C)
- stacja radiolokacyjna dozoru powietrznego MR-500 Kliwer (Big Net)
- dwie stacje radiolokacyjne naprowadzania rakietowego uzbrojenia przeciwlotniczego Jatagan (Peel Group)
- dwie stacje radiolokacyjne kierowania ogniem artylerii dużego kalibru MR-105 Turel (Owl Screech)
- dwie stacje radiolokacyjne kierowania ogniem artylerii małego kalibru MR-123 (Bass Tilt)
- podkadłubowa stacja hydrolokacyjna MGK-335 Platina (Bull Horn)
- holowana stacja hydrolokacyjna Hosta (Mare Tail)
- stacja hydroakustyczna MG-409K
- system rozpoznawczy Nichrom-RR
- system walki radioelektronicznej MP-401
- system kierowania uzbrojeniem przeciw okrętom podwodnym Buria-61M
[edytuj] Wizyty zagraniczne (od 1989r.)
- 9-12 maja 1989: Londyn
- 11-14 września 1989: Sztokholm
- 5-9 października 1989 Warnemunde i Rostock
- 7-10 kwietnia 1992: Kilonia
- 1-10 września 1992: Amsterdam
[edytuj] Dowódcy
- od 1988: kmdr por. Jerzy Wójcik
- od października 1990: kmdr por. Zdzisław Płaczek
- od listopada 1998: kmdr ppor. Krzysztof Maćkowiak
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
