Oskar Dirlewanger
Z Wikipedii
Oskar Dirlewanger (ur. 26 września 1895 w Würzburgu, zm. 7 czerwca 1945 w Altshausen) - SS-Oberführer i dowódca specjalnych oddziałów SS do walki z partyzantami, odpowiedzialny za rozliczne zbrodnie popełnione w Polsce, na Białorusi i Słowacji. Był znany ze swego sadyzmu i okrucieństwa.
Urodził się w Würzburgu i studiował politologię. Walczył podczas I wojny światowej (został ranny) i otrzymał Żelazny Krzyż. W latach 1919-1921 służył w różnych jednostkach Freikorps, w związku z czym był dwukrotnie aresztowany. Kilkakrotnie wstępował do NSDAP (w 1923, 1926 i ostatecznie 1 marca 1932). Dirlewanger został aresztowany w lipcu 1934 i skazany na 2 lata pozbawienia wolności za gwałt na 13 letniej dziewczynce z BDM. W latach 1937-1939 walczył jako ochotnik podczas wojny domowej w Hiszpanii. Był członkiem słynnego niemieckiego Legionu Condor, który wspomagał nacjonalistów Francesco Franco.
W lipcu 1940 Dirlewanger został przyjęty do SS. Na swój własny wniosek utworzył i wyszkolił specjalny oddział (SS-Sonderbataillon Dirlewanger) w ramach SS-Totenkopf. Był on początkowo złożony z kryminalistów skazanych głównie za kłusownictwo i inne podobne wykroczenia, ale w późniejszym okresie włączono do niego przestępców skazanych za najcięższe zbrodnie, takie jak zabójstwo czy gwałt. Na początku 1941 oddział ten przydzielony został do wyższego dowódcy SS i Policji w Dystrykcie Lubelskim Otto Globocnika. Dirlewanger został komendantem obozu pracy dla Żydów w Dzikowie. Nadzorował także budowę umocnień na rzece Bug w rejonie Bełżca, a następnie Sonderbataillon Dirlewanger walczył z polską partyzantką w Generalnym Gubernatorstwie.
Pod koniec lutego 1942 został przeniesiony wraz z swoim oddziałem na okupowaną Białoruś z zadaniem walki z radzieckimi partyzantami. Tam Dirlewanger i jego podwładni dopuścili się całego szeregu zbrodni, masowo mordując miejscową ludność cywilną oraz niszcząc i grabiąc wiele miast i wsi. Zachowanie tych jednostek było tak okrutne i brutalne, że nawet władze SS były oburzone i wszczęto przeciw Dirlewangerowi specjalne śledztwo. Miał on stanąć przed sądem SS, ale ostatecznie nie doszło to do skutku. W marcu 1944 awansował na SS-Standartenführera.
W sierpniu 1944 Sonderbataillon Dirlewanger został przydzielony do jednostek niemieckich dowodzonych przez gen. Ericha von dem Bacha-Zelewskiego, walczącymi z Polakami po wybuchu powstania warszawskiego. I tym razem Dirlewanger okrył swoje nazwisko niesławą. Jego oddziały ponownie odznaczały się wyjątkowym barbarzyństwem, mordując, maltretując i gwałcąc licznych cywilnych mieszkańców Warszawy oraz rozstrzeliwując jeńców wojennych (Rzeź Woli) Za swoje zasługi w tłumieniu powstania otrzymał awans na SS-Oberführera a 30 września 1944 dostał krzyż rycerski żelaznego krzyża .
Pod koniec 1944 brutalnie tłumił także narodowe powstanie na Słowacji. W lutym 1945 Sonderbataillon Dirlewanger był podstawą utworzenia 36 Dywizji Grenadierów SS "Dirlewanger". W czerwcu 1945 Oskar Dirlewanger zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach w Altshausen w Badenia-Wirtembergii. Jest możliwe, iż 1 czerwca 1945 został aresztowany we francuskiej strefie okupacyjnej przez żołnierzy polskich i następnie pobity przez nich na śmierć.
