Paweł z Teb

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Do weryfikacji: Budapeszt istnieje od 1873

Święci: Antoni Wielki i Paweł z Teb, mal. Diego Velázquez, 1635, Muzeum del Prado, Madryt.

Święty Paweł z Teb (ur. 228 w Tebach w Egipcie, zm. 341) – pierwszy pustelnik chrześcijański, patron zakonu paulinów.

[edytuj] Legendy

Jego żywot został spisany przez św. Hieronima w latach 374-379.

Paweł pochodził z bogatej rodziny. Wcześnie został osierocony i stał się właścicielem dużego spadku. Gdy miał ok. 20 lat rozpoczęły się prześladowania chrześcijan za panowania Decjusza. W związku z tym uciekł na pustynię, zwłaszcza że jego szwagier, będący poganinem, planował wydać Pawła w ręce prześladowców, żeby zagarnąć cały majątek. Po dwóch latach prześladowania zakończyły się, ale Paweł pozostał na pustyni. Postanowił resztę życia spędzić w samotności na modlitwie. Mieszkał w jaskini, żywił się daktylami i chlebem, który przynosił mu kruk, a ubranie miał z zrobione z palmowych liści. Po wielu latach pustelniczego życia, odwiedził go św. Antoni. Kruk, który zawsze przynosił Pawłowi połówkę chleba, tego dnia przyniósł cały. Wkrótce po tej wizycie Paweł zmarł, a Antoni pochował go na pustyni w dole wykopanym przez dwa lwy.

[edytuj] Patronat

Jest patronem zakonu paulinów.

[edytuj] Dzień wspomnienia

15 stycznia

[edytuj] Atrybuty

Kruk, kruk z chlebem w dziobie, lew, przełamany chleb.

[edytuj] Ikonografia

Jest przedstawiany jako sędziwy starzec z długą, ostro zakończoną brodą i łysiną. Ręce ma uniesione w modlitwie. Jego ubranie jest zrobione z liści palmowych, odsłania kolana i łokcie. Często przedstawiany jest z odwiedzającym go św. Antonim.