Południk Struvego

Z Wikipedii

Wysunięty najbardziej na północ punkt sieci pomiarowej w Hammerfest

Południk Struvego (26°43′12.61″E - długość obserwatorium w Tartu) - sieć triangulacyjnych punktów pomiarowych, ciągnąca się od Fulenes na przedmieściach Hammerfest na Przylądku Północnym (70° 40' 11" N, 23° 38' 48" E) do Starej Nekrasiwki niedaleko Izmaiłu nad Morzem Czarnym (45° 20' 48" N, 28° 55' 48" E). Południk Struvego rozciąga się na długości 2821,833 km i przebiega aktualnie przez 10 państw: Norwegię, Szwecję, Finlandię, Rosję, Estonię, Łotwę, Litwę, Białoruś, Mołdawię i Ukrainę. Składa się z 265 głównych punktów pomiarowych, tworzących 258 trójkątów triangulacyjnych, oraz 60 punktów dodatkowych.

Powstał w latach 1816-1852, na terenie ówczesnej unii Szwecji i Norwegii oraz Rosji, pod nadzorem niemieckiego naukowca Friedricha Georga Wilhelma von Struve i rosyjskiego oficera Carla F. Tennera. Służył do określenia (pomiaru) dokładnego kształtu i rozmiarów Ziemi.

Pierwszy punkt znajduje się w obserwatorium w Tartu (polski Dorpat) na terenie dzisiejszej Estonii.

W 2005 roku Południk Struvego został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Mapa sieci pomiarowej "Struve Geodetic Arc". Kolorem czerwonym wyróżniono obiekty UNESCO - World Heritage Sites.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Europą. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

p • d • e

Białoruskie obiekty na liście dziedzictwa UNESCO

Puszcza Białowieska • Zespół zamkowy w Mirze • Architektoniczny, rezydencjonalny i kulturalny zespół rodu Radziwiłłów w Nieświeżu • Południk Struvego

 

p • d • e

Norweskie obiekty na liście dziedzictwa UNESCO

Urnes stavkirke • Bryggen • Miasto górnicze Røros • Rysunki naskalne w Alcie • Vegaøyan - archipelag Vega • Południk Struvego • Fiordy zachodniej Norwegii - Geirangerfjord i Nærøyfjord