Ugoda zborowska

Z Wikipedii

Ugoda Zborowska została zawarta 17 sierpnia 1649, po stoczeniu bitwy pod Zborowem, gdy wojskom polskim nie udało się przyjść z odsieczą oblężonemu przez Kozaków Zbarażowi w czasie powstania Chmielnickiego na Ukrainie.

Na mocy zawartego porozumienia z Rzeczpospolitą zwiększono rejestr kozacki z 6 do 40 tysięcy żołnierzy, a w 3 województwach ukrainnych: kijowskim, bracławskim i czernihowskim urzędy mieli pełnić tylko Rusini, a wojska koronne nie miały mieć wstępu na te tereny. Hetmanem zaporoskim został Bohdan Chmielnicki. Zgodzono się także przyznać miejsce w senacie prawosławnemu metropolicie kijowskiemu. Zabroniono też powrotu duchowieństwa unickiego na ziemie ukrainne. Pozwolono Tatarom na splądrowanie Podola i Bracławszczyzny w drodze powrotnej na Krym. Rzeczpospolita zgodziła się na zapłatę 40 tysięcy talarów okupu chanowi krymskiemu Islamowi III Girejowi. W listopadzie 1649 sejm ratyfikował tę ugodę, jednak niezaakceptowana przez polskich senatorów duchownych nigdy nie weszła w życie.