POPiS

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

POPiS - popularna nazwa, stosowana na określenie przewidywanej koalicji dwóch zwycięskich partii wyborów parlamentarnych w 2005: PO (Platforma Obywatelska) i PiS (Prawo i Sprawiedliwość).

Swoją popularność termin zawdzięcza temu, że jest krótka i brzmi jak słowo "popis", przez co dodatkowo nawiązuje do haseł ambitnych zmian wysuwanych przez obie partie. W tym kontekście używane zwykle w sensie ironicznym. Określenie to pojawiło się w mediach po raz pierwszy w trakcie kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi w roku 2002.

[edytuj] Rozmowy koalicyjne

Po wyborach parlamentarnych w 2005 rozpoczęły się negocjacje przedstawicieli obu ugrupowań na temat utworzenia wspólnego rządu.

27 września Prawo i Sprawiedliwość zaproponowało Kazimierza Marcinkiewicza na stanowisko premiera. Pierwsza runda negocjacji, która odbyła się 29 września nie przyniosła rezultatu. Kierownictwo PiS zażądało od PO podania nazwiska kandydata na stanowisko wicepremiera. Po kilku dniach PO podała, że jest nim Jan Rokita.

19 października, w dniu pierwszego posiedzenia Sejmu V kadencji i dymisji rządu Marka Belki prezydent Aleksander Kwaśniewski desygnował Kazimierza Marcinkiewicza na stanowisko prezesa rady ministrów. W tym samym czasie doszło do kilku spotkań między Marcinkiewiczem i Rokitą na temat umowy koalicyjnej i utworzenia gabinetu.

Rozmowy utrudniały konflikty pomiędzy obiema stronami w związku z prowadzoną w tym samym czasie kampanią prezydencką. Jednak po zwycięstwie Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich negocjacje stały się trudniejsze w związku ze zmianą sytuacji potencjalnych koalicjantów. Obie strony zaznaczały, że zawarcie porozumienia nie jest przesądzone.

26 października w Sejmie doszło do konfrontacji obu partii. PO wystawiło niepopieranego przez PiS Bronisława Komorowskiego jako kandydata na marszałka Sejmu, ale w efekcie wybrany został jego kontrkandydat z ramienia PiS, poseł Marek Jurek, a Komorowski został wicemarszałkiem.

30 października w Kurii Biskupiej w Gdańsku odbyło się spotkanie liderów obu partii (Jarosława Kaczyńskiego, Kazimierza Marcinkiewicza, Marka Jurka oraz Donalda Tuska i Jana Rokity). Była to ostatnia szansa na stworzenie rządu koalicyjnego, jednak ostatecznie zakończyła się fiaskiem. Zasadnicza różnica zdań między PO i PiS dotyczyła stanowiska wicepremiera - szefa MSWiA. Prawo i Sprawiedliwość jako zwycięzca wyborów nie zgodził się, by został nim Rokita i funkcję tę objął Ludwik Dorn.

W efekcie 31 października został powołany mniejszościowy rząd Kazimierza Marcinkiewicza firmowany przez Prawo i Sprawiedliwość, w którym znaleźli się też ministrowie popierający PO (Zyta Gilowska, Zbigniew Religa, Grażyna Gęsicka). Rząd po pół roku zyskał sejmową większość gdy weszli do niego koalicjanci z Samoobrony i LPR.