Putywl
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°19' N 33°52' E
| Putywl Путивль |
|||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| obwód | sumski | ||
| Położenie | 51° 19' N 33° 52' E |
||
| Ludność (2004) • liczba ludności |
20 000 |
||
| Kod pocztowy | 41500 | ||
|
Położenie na mapie
  Putywl
Путивль |
|||
Putywl (ukr. Путивль) - miasto w północno-wschodniej części Ukrainy, nad rzeką Sejm, przy granicy z Rosją. 15 tys. mieszkańców w 1970 roku. Obecnie około 20 tys. (2004).
[edytuj] Historia
Jedno z miast Siewierszczyzny po raz pierwszy wspomniane w 1146 jako ważna twierdza w rywalizacji między księstwami Rusi Kijowskiej czernihowskim i nowogrodzko-siewierskim. Pieśń Jarosławny o murach Putywla jest wzruszającym punktem kulminacyjnym średniowiecznego Słowa o wyprawie Igora oraz opery Aleksandra Borodina Książę Igor.
Po bitwie nad Wiedroszą w 1500 Putywl przeszedł pod władzę Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. W czasie Wielkiej Smuty miasto stało się centrum powstania Iwana Bołotnikowa (1606-07) i na krótko bazą wojsk Dymitra I Samozwańca. Opanowane przez Polaków w 1613, zostało zwrócone Moskwie po rozejmie w Dywilinie (1619). Dwukrotnie oblegane przez Jeremiego Wiśniowieckiego w czasie wojny smoleńskiej (1632-34) bez powodzenia ze względu na dezercję Kozaków rejestrowych.
Do rewolucji październikowej w ramach Imperium Rosyjskiego Putywl był częścią guberni kurskiej. Podczas drugiej wojny światowej partyzanci sowietcy pod dowództwem Sydora Kowpaka rozpoczęli wojnę partyzancką przeciw Niemcom w lasach całej północnej Ukrainy.
[edytuj] Architektura
Głównym zabytkiem architektonicznym Putywla jest Monastyr Mołczański w większości datowany na XVII-wiek. Fundamenty trzykopułowej katedry poświęconej Narodzeniu Matki Boskiej pochodzą z lat dziewięćdziesiątych XVI-wieku. Główna część kościoła jest jedną z najwcześniejszych budowli barokowych w regionie. Została w całości opisana przez Pawła z Aleppo w 1654. Katedra wykazuje silne wpływy architektury moskiewskiej, szczególnie w detalach i rzeźbionych dekoracjach.
Oprócz monastyru Putywl posiada też ukraiński barokowy kościół Św. Mikołaja (1735-37) i Katedrę Zbawiciela wyjątkową hybrydę ukraińskiej i rosyjskiej architektury sakralnej, której budowę rozpoczęto w 1617 i w kształtach kopuł wykorzystano charakterystyczne cechy moskiewskie. Blisko widoczne są pozostałości XVII-wiecznych fortyfikacji z bramami i kilkoma wieżami, z których jedną zbudowano jako wieżę dzwonniczą w 1700.
