Racibor I
Z Wikipedii
Racibor I (ur. ok. 1110 - zm. 7 maja 1155 lub 1156 r.) – władca Pomorza Zachodniego z dynastii Gryfitów, brat Warcisława I.
Objął władzę nad księstwem po śmierci protoplasty dynastii w roku 1135. Wcześniej rezydował w Kamieniu, z którego wyprawiał się na Danię, Szwecję i Norwegię. W 1135 Racibor I rozbił flotę duńską płynącą ku wyspie Rugii i w odwecie doszczętnie zniszczył ówczesną stolicę Danii – Roskilde. Wspominają o tym ówczesne skandynawskie kroniki Annales Nestredienses oraz Annales Sorami. Do jego najważniejszych wypraw należy ta z roku 1136, kiedy to wraz z siostrzeńcem Dunimysłem zrabował miasto Konungahela. Po przejęciu władzy na tronie w Szczecinie nadal organizował łupieżcze wyprawy do Skandynawii. Po jego śmierci władzę przejęli synowie Warcisława I – Kazimierz I i Bogusław I.
Żoną Racibora I była Przybysława, zapewne córka Jarosława Świętopełkowica księcia Włodzimierza Wołyńskiego, która zmarła w latach 1155-1159. Z tego małżeństwa pochodziła córka Małgorzata żona Bernarda hrabiego Ratzeburga i syn Świętopełk.
[edytuj] Bibliografia
- Olga Baranowska, Pomorze Zachodnie, moja mała ojczyzna, Szczecin 2001, wyd. "Ines",
- K.Kozłowski, J.Podralski Gryfici Książęta Pomorza Zachodniego, KAW Szczecin 1985.
| Poprzednik Warcisław I |
 |
książę Pomorski 1147-1158 |
|
Następca Kazimierz I Bogusław I |
