Bogusław I

Z Wikipedii

Bogusław I (ur. ok. 1130, zm. 18 marca 1187) – książę szczeciński z dynastii Gryfitów. Syn Warcisława I.

Objął władzę w Księstwie Pomorskim po śmierci swego stryja Racibora I w roku 1155. Początkowo rządził wspólnie ze swoim bratem Kazimierzem I. W latach 1155 – 1180 księstwo pomorskie zostało podzielone między obu braci. W 1180 po śmierci Kazimierza I Bogusław zjednoczył je.

W roku 1164 nastąpił najazd wojsk księcia saskiego Henryka Lwa i Waldemara Duńskiego na Pomorze. W dniu 5 lipca koło Dymina Bogusław stoczył zwycięską bitwę z najeźdźcami. Zajęte plądrowaniem oddziały pomorskie zostały jednak rozbite przez spóźniony oddział dowodzony przez grafa Guncelina. W konsekwencji Dymin, stolica Kazimierza I, został zdobyty i spalony, a Bogusław musiał wycofać się za rzekę Pianę. Wkrótce potem zawarto pokój, na mocy którego książę Kazimierz został lennikiem Henryka Lwa z części ziemi plemienia Czrezpienian i uznawał na tym terytorium władzę biskupa swaryńskiego. Wobec Danii Bogusław i Kazimierz zobowiązali się do powstrzymania wszelkich wypadów piratów pomorskich na wybrzeże duńskie.

W roku 1168 obaj książęta pomorscy wzięli udział w wyprawie króla Waldemara na pogańską wyspę Rugię.

W latach 1170-1174 trwała wojna między Pomorzem a Danią, zakończona rozejmem. Szukając sojuszników, Bogusław zwrócił się w stronę Polski. W 1174 roku syn Bogusława, Racibor, pojął za żonę córkę Mieszka Starego - Salomeę, a po śmierci swojej pierwszej żony – duńskiej księżniczki Walpurgii – Bogusław ożenił się w 1181 roku z drugą, młodszą córką Mieszka Starego, Anastazją.

W 1177 roku cesarz rzymski Fryderyk Barbarossa pozbawił Henryka Lwa lenna i skazał go na banicję. Henryk wezwał swoich sojuszników i rozpoczął walkę z cesarzem. Wśród sprzymierzeńców Henryka znaleźli się także książęta pomorscy, Bogusław i Kazimierz. W walkach tych zginął w 1180 roku Kazimierz, dzięki czemu Bogusław został władcą całego Pomorza Zachodniego. Upadek Henryka Lwa pozbawił Bogusława sojusznika w walce z Danią.

W roku 1181 w Lubece Bogusław szczeciński złożył hołd cesarzowi niemieckiemu Fryderykowi I Barbarossie i uznał się jego lennikiem Postępując tak pragnął Bogusław I polepszyć swoje położenie. Jego najgorszymi wrogami byli bowiem margrabiowie pograniczni, opieka samego cesarza mogła poniekąd zabezpieczyć przed nimi. Polityczny związek Pomorza Zachodniego z Polską został zerwany i kraj ten po raz pierwszy w swoich dziejach popadł w bezpośrednią zależność od korony niemieckiej.

Bolesław, popierany przez cesarza, w roku 1184 wystawił wielką flotę i zaatakował Rugię, będącą lennem duńskim. Wyprawa ta zakończyła się całkowitą klęską Bogusława. W tym i następnym roku Duńczycy urządzili kilka wypraw na Pomorze. Niszcząc osady i wsie, Duńczycy dochodzili aż pod Kamień Pomorski. Niepowodzenia w walkach z Duńczykami zmusiły Bogusława do kapitulacji. W 1185 roku złożył on królowi duńskiemu hołd lenny i zobowiązał się do płacenia rocznego trybutu. Odtąd Bogusław pozostawał wiernym sojusznikiem Danii.

Umierając w roku 1187 pozostawił nieletnich synów, Bogusława II i Kazimierza II. Król duński wyznaczył na opiekuna małoletnich książąt kasztelana szczecińskiego Warcisława Świętoborzyca.

[edytuj] Zobacz też

• Książęta pomorscy

[edytuj] Literatura

• Boras Zygmunt , Książęta Pomorza zachodniego, Poznań 1996.
• Historia Pomorza, t. 1 (do roku 1466), pod red. Gerarda Labudy, cz. 2, Poznań 1969.
• Rymar Edward , Rodowód książąt pomorskich, t. 1, Szczecin 1995.