Rezerwat przyrody Glinki
Z Wikipedii
Rezerwat przyrody Glinki - rezerwat leśny, położony 8 km na północ od Wałcza, po zachodniej stronie drogi do Czaplinka, o pow. 15,7 ha. Obejmuje ochroną ekosystem leśny z około 150-letnim starodrzewem liściastym złożonym głównie z buków, dębów, grabów.
[edytuj] Historia
Rezerwat powołany został zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (Monitor Polski Dz. Urz. PRL z dnia 9 sierpnia 1974 r. Nr 28 poz. 172). Pomysłodawcą utworzenia rezerwatu i autorem dokumentacji podstawowej był prof. dr hab. Waldemar Żukowski z Zakładu Taksonomii Roślin Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Podczas opracowywania w 2005 r. planu ochrony udokumenowana została konieczność powiększenia rezerwatu do powierzchni 25,04 ha. Bezpośredni zarząd nad rezerwatem sprawuje Nadleśnictwo Wałcz.
[edytuj] Charakterystyka
Rezerwat pokryty jest niemal w całości lasami. Powierzchnie nieleśne zajmują znikomą powierzchnię i są to cztery niewielkie oczka śródleśne, spośród których tylko jedno jest trwałe, a reszta pozostaje wyschnięta przez większą część roku. Znikome powierzchnie na obrzeżach lasu zajmują zbiorowiska okrajkowe. Z gatunków chronionych występują tu: kruszczyk szerokolistny, przylaszczka pospolita, kalina koralowa, kruszyna pospolita, porzeczka czarna, przytulia wonna. Rzadkim składnikiem flory jest czerniec gronkowy. Z rezerwatu lub jego sasiedztwa podawana była także lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko. Rezerwat wyróżnia się zróżnicowaniem wiekowym drzewostanu, stosunkowo dużym udziałem martwego drewna, zróżnicowaniem gatunkowym grzybów (w tym 4 gatunki pod ochroną ścisłą: lakownica lśniąca, soplówka gałęzista, flagowiec olbrzymi i mądziak psi oraz wiele rzadkich i zagrożonych).
