Maciej Płażyński

Z Wikipedii

Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Maciej Płażyński

ur. 10 lutego 1958 w Młynarach
Partia polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Poprzednik	Józef Zych
Okres urzędowania	od 20 października 1997 do 18 października 2001
Następca	Marek Borowski
Wicemarszałkowie	Jan Król, Franciszek Jerzy Stefaniuk, Marek Borowski, Stanisław Zając

*******
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres urzędowania	od 18 października 2001 do 1 czerwca 2003
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Następca	Donald Tusk
poseł VI kadencji Sejmu
Przynależność polityczna	poseł niezrzeszony
Okres urzędowania	od 5 listopada 2007

Maciej Płażyński (ur. 10 lutego 1958 w Młynarach) – polski prawnik, polityk, wojewoda gdański w latach 1990-1996, Marszałek Sejmu w latach 1997-2001, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej, były przewodniczący tej partii i klubu parlamentarnego, poseł na Sejm III, IV i VI kadencji, Marszałek Sejmu III kadencji, senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji.

W latach 80. należał do Ruchu Młodej Polski. W 1980 był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Jesienią 1981 kierował strajkiem okupacyjnym na Uniwersytecie Gdańskim, następnie działał w opozycji demokratycznej. W 1983 współtworzył i do 1990 kierował Spółdzielnią Pracy Usług Wysokościowych "Gdańsk". W 1987 został prezesem konserwatywnego Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego, skupiającego środowiska gdańskich konserwatystów i liberałów. W 1989 współtworzył stowarzyszenie "Kongres Liberałów".

W 1990 został członkiem konserwatywnego ugrupowania "Koalicja Republikańska", które przystąpiło w 1992 do Partii Konserwatywnej. W 1991 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Od sierpnia 1990 do lipca 1996 był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim powołanym przez Tadeusza Mazowieckiego. Odwołanie z funkcji wojewody gdańskiego (przez premiera Włodzimierza Cimoszewicza) w lipcu 1996 spowodowało szereg protestów przedstawicieli samorządów lokalnych, stoczniowców i innych grup zawodowych oraz mieszkańców Pomorza, których kulminacją był kilkutysięczny wiec pod gdańskim Dworem Artusa. W 1996 został wiceprzewodniczącym Akcji Wyborczej Solidarność w województwie gdańskim.

W 1997 został wybrany do Sejmu III kadencji z listy AWS, wybrano go następnie na urząd Marszałka Sejmu. Należał do Ruchu Społecznego AWS, w 2001 wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem współtworzył Platformę Obywatelską, z listy której po raz drugi został posłem w 2001 w okręgu gdańskim. Po przekształceniu PO w partię został jej pierwszym przewodniczącym. Odszedł z PO w 2003, oficjalnie powołując się na względy rozbieżności programowej. W Sejmie IV kadencji był członkiem Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 zorganizował własny komitet pod nazwą Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców, który nie przekroczył wyborczego progu. W wyborach parlamentarnych w 2005 startował jako niezależny kandydat do Senatu, zdobywając w okręgu gdańskim największą liczbę głosów (około 151 tysięcy). W Senacie VI kadencji 27 października 2005 został wybrany na wicemarszałka Senatu. Przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2005 zapowiedział, że odda głos na Lecha Kaczyńskiego^[1].

25 września 2007 ogłosił, że w przedterminowych wyborach wystartuje do Sejmu z listy PiS w Gdańsku. 21 października 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, nie przystąpił do klubu parlamentarnego PiS.

11 maja 2008 został wybrany prezesem Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie.