Seweryn Jaworski
Z Wikipedii
Seweryn Jaworski (ur. 22 maja 1931), polski opozycjonista i działacz związkowy.
W latach 1950-1952 robotnik w Zakładach Aparatury Elektronicznej im. Georgi Dymitrowa. W latach 1970-1981 pracownik Huty Warszawa. Od 1952 r. był członkiem PZPR i pierwszym sekretarzem POP w Szkole Szkutniczej w Pucku. W roku 1956 został z partii usunięty. Od września 1980 r. wiceprzewodniczący MKZ „Mazowsze”, a następnie wiceprzewodniczący Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność ds. socjalnych i współpracy z Kościołem. Był delegatem na I KZD w Gdańsku i od tego zjazdu członek Komisji Krajowej. Wspierał strajk studentów-podchorążych WOSP w Warszawie. Został internowany 13 grudnia 1981. Po zwolnieniu wszystkich internowanych Jaworski zostaje ponownie aresztowany 23 grudnia 1982 jako jeden z siedmiu działaczy związku (Andrzej Gwiazda, Marian Jurczyk, Karol Modzelewski, Grzegorz Pałka, Andrzej Rozpłochowski i Jan Rulewski) oskarżanych o próbę obalenia przemocą ustroju PRL[1]. Zwolniony przed terminem na mocy amnestii w lipcu 1984. Był jednym ze współpracowników ks. Jerzego Popiełuszki. Przewodniczący Solidarności 80 Regionu Mazowsze. 15 maja 1986 r. został skazany na 2 lata więzienia za wzywanie do bojkotu wyborów. Pod koniec lat 80. XX wieku był przedstawicielem Solidarności Walczącej w Warszawie. W 1989 r. był przeciwnikiem rozmów "okrągłego stołu".
W 1993 roku powstał ChNSZZ "Solidarność" im. Ks. Jerzego Popiełuszki z części struktur Solidarności 80. Założycielem był Seweryn Jaworski. Związek ten ostro protestuje przeciwko wyprzedaży kluczowych przedsiębiorstw kapitałowi zagranicznemu. W roku 1995 był współzałożycielem ROP.