Smerfy
Z Wikipedii
Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) - fikcyjna rasa małych, niebieskich stworzeń, żyjących w którymś z europejskich lasów, stworzonych przez belgijskiego rysownika komiksowego Peyo.
Spis treści |
[edytuj] Komiks
Peyo był autorem serialu komiksowego Johan & Pirlouit zamieszczanego w belgijskim czasopiśmie Le Journal de Spirou. Jego akcja rozgrywała się w średniowiecznej Europie. Bohater o imieniu Johan pełni tam rolę pazia królewskiego. Towarzyszy mu wierny, lecz chełpliwy giermek–karzeł, imieniem Sójka (w serialu znany jako Pirlouit - Piłit).. Johan wyrusza w obronie uciskanych na swym wiernym koniu, za nim podąża Sójka na swym koźle Biquette. Obu w walce przeciw ciemiężcom pomaga obowiązek, wierność królowi oraz odwaga.
23 października 1958 Peyo wprowadził do komiksu nową grupę bohaterów, co samo w sobie nie spowodowało większych emocji, gdyż główni bohaterowie nieustannie napotykali na swej drodze nowych ludzi i odwiedzali dziwne miejsca. W tym odcinku ich zadaniem było odzyskanie Magicznego Fletu, co wymagało pewnych umiejętności magicznych ze strony czarodzieja Homnibusa, który do pomocy powołał grupkę dziwnych, małych, niebieskich stworzeń. W taki sposób narodziły się smerfy – schtroumpfs.
"Schtroumpf" jest wymyślonym słowem. Według informacji z wywiadu przeprowadzonego z Peyo, nazwa przyszła mu na myśl w czasie, kiedy prosił przyjaciela o sól podczas obiadu: próbując przypomnieć sobie słowo, które wyleciało mu z pamięci, ostatecznie rzekł: "passe-moi le schtroumpf" (podaj proszę sól). Słowo, które brzmi podobnie do niemieckiego "strumpf" (skarpeta), co jest zbiegiem okoliczności, zostało następnie przetłumaczone na prawie 30 języków. W każdym przypadku małe, niebieskie ludziki okazały się komercyjnym przebojem. Smerfy zdobyły szybko tak dużą popularność, iż zyskały oddzielny komiks, który w krótkim czasie osiągnął wielki sukces. Początkowo część komiksów miała podłoże satyryczne i Smerfy stanowiły alegorię społeczeństwa komunistycznego, podczas gdy ich wróg Gargamel symbolizował kapitalizm (jako iż chciał je złapać w celu zmienienia w złoto), jednak z czasem zostało to zminimalizowane.
[edytuj] Film animowany i Serial telewizyjny
W Polsce smerfy znane są głównie dzięki telewizyjnemu serialowi, który zagościł na antenie 1. Programu TVP w pazdzierniku 1987 roku. Animowana wersja Smerfów powstała w latach 1981-1989 w znanej amerykańskiej wytwórni filmów rysunkowych Hanna-Barbera dla telewizji NBC. W sumie wyprodukowano 256 odcinków kreskówki, na które składa się 421 epizodów (niektóre 10-minutowe, inne 20-to). W czasie produkcji "Smerfów" powstał także 14 -sto odcinkowy serial "Przygody Piłita i Johana" (w którym niebieskie ludziki także biorą udział). Smerfy były wyświetlane w 30 krajach. Niektóre motywy muzyczne pojawiające się w serialu mają swoje źródło w muzyce klasycznej (m.in. VII symfonia Niedokończona Franza Schuberta, Koncert fortepianowy nr 1 Ferenca Liszta, a także Symfonia nr 40 w G-moll W.A.Mozarta i W grocie Króla Gór E. Griega).
Nim jednak powstał serial animowany, Smerfy zadebiutowały w filmie animowanym (współtworzonym przez samego Peyo) "Smerfowy flet" (w Polsce nadawany w wersji lektorskiej), który był adaptacją pierwszego komiksu w którym się pojawiły. Mimo iż Smerfy wymienione są w tytule, Johan i Pirlouit są głównymi bohaterami a Smerfy grają rolę drugoplanową. W filmie smerfy pomagają odzyskać bohaterom magiczny flet, który sprawia że ludzie tańczą bez opamiętania a następnie wycieńczeni od tańczenia zapadają w śpiączkę. Film zawiera jeden z bardzo rzadkich przypadków w którym jeden ze Smerfów zdejmuje z głowy swoją czapkę i widać że jest bez niej łysy (inny taki przypadek jest w komiksie "Czarny Smerf", gdzie Papa nie ma czapki na głowie w jednym kadrze oraz b. rzadko, w niektórych odcinkach serialu). Film "Smerfowy Flet" zawierał także treści dość brutalne, które w serialu zostały złagodzone; np. w filmie Ważniak obrywa od innych Smerfów kijem po głowie, podczas gdy w serialu zostaje przez nie "wykopywany" z wioski (momentu samego kopniaka nigdy z resztą nie widać).
W maju 2005 r. Telewizja Polska wznowiła nadawanie serialu w Programie 1. (w poniedziałki i we wtorki o godz. 19.00) od serii 5 (bez pierwszych jej odcinków). Po zakończeniu emisji (w której brakowało jednak wielu odcinków z serii 6., 7. i 9. oraz całej serii 8.), w kwietniu 2006 została ona w znacznej części powtórzona. Smerfy można było oglądać w poniedziałki i piątki o godzinie 19.00. Od września 2006 r. kreskówkę można obejrzeć w każdy piątek o godzinie 19.00. Od 3 listopada 2006 rozpoczęto emisję pierwszej serii, w większości z nowym dubbingiem. Mimo to wyemitowano 3 odcinki z tym znanym sprzed wielu lat. Potem pokazano drugą serię z nowym dubbingiem oraz serię 3 z nowym. Obecnie TVP 1 emituje 4 serię (niektóre odcinki z nowym, inne ze starym).
Wersja polska kolejnych serii była robiona w następującej kolejności: pod koniec lat 80. wykonano polską wersję serii 1. - 3., 5. a także (częściowo) 6., 7. oraz 8. W latach 90. zdubbingowano serie 4., 9. i dokończono dubbing serii 7. W roku 2006 wykonano nową polską wersję większości odcinków serii 1-4, które można obecnie obejrzeć. Przyczyną wykonania nowej wersji jest najprawdopodobniej zniszczenie lub zaginięcie poprzedniej wersji. Mimo to, poszczególne odcinki z serii 1 oraz 4, które zachowały się w starej wersji, nie są na nowo dubbingowane.
[edytuj] Nowa wersja
Paramount Pictures nabyło prawa do wizerunku rysunkowych postaci smerfów. Studio planuje przygotowanie na komputerze trójwymiarowego filmu pełnometrażowego. Producentami zostali Jordan Kerner i firma Nickelodeon.
Twórcy zaplanowali, że powstanie cała trylogia, której premiera zapowiedziana jest na 2008. Data ma się zbiegać z 50. rocznicą powstania niebieskich bohaterów.
Scenariusz napisze Herb Ratner, który niedawno pisał skrypt Mr. Lucky dla studia Revolution i wraz z Trevorem Sandsem był współautorem Clean Breaks.
[edytuj] Album kolekcjonerski
Od września 2006 na polskim rynku pojawiła się nowa pozycja wydawnicza. Firma PANINI zaoferowała album kolekcjonerski z nalepkami – Smerf Sticker-Album. Cała seria składa się z 204 naklejek, po 5 sztuk w każdym pakiecie. Do albumu dołączony został dwustronny plakat, do którego także można przyklejać nalepki. Całkowita ilość nalepek to 227 (23 na plakacie oraz 204 w albumie).
Album ukazał się nie tylko w Polsce, lecz również m.in. we Francji, Niemczech, czy Włoszech. Numer polskiego wydania to ISBN 88-8343-647-4.
[edytuj] Smerfne Hity
"Smerfne Hity" to cykl kaset i płyt zawierających piosenki o smerfach. Zaczął się ukazywać w Polsce w 1997. Muzyka do piosenek jest zazwyczaj zaczerpnięta/sparodiowana ze znanych przebojów, choć są też piosenki z muzyką stworzoną specjalnie na potrzeby "Smerfów". Słowa piosenek rzadko nawiązują do oryginalnego przeboju. Tekst do większości piosenek ułożył Jacek Cygan. Dotąd ukazało się jedenaście albumów pt. "Smerfne Hity" i dwa specjalne, "Smerfna Zima" i "Smerfne hity na lato". Została też wydana kaseta zatytułowana "Smerfne czapeczki", ale tylko dwie piosenki na niej były bezpośrednio powiązane ze Smerfami.
[edytuj] Postacie
[edytuj] Smerfy
Smerfy są niebieskie, o budowie ciała podobnej do człowieka, "wzrostu trzech jabłek" , ale posiadają proporcjonalnie większe głowy i wydatne nosy oraz krótkie zaokrąglone ogonki. Ubierają się w białe spodenki połączone z butami, z wycięciem na ogonek, oraz białe czapki frygijskie. Pod czapką nie posiadają włosów na głowie (z wyjątkiem smerfetek) ale ten fakt jest ujawniany bardzo rzadko. Smerfy uzyskują pełnoletność w wieku 118 lat. Są nieśmiertelne dzięki Kamieniowi Długowieczności zakopanemu pod ich wioską. Małe smerfy przynosi bocian.
Zbierają między innymi smerfojagody. Dużo czasu spędzają przy naprawianiu tamy, która chroni ich wioskę przed strumieniem. Posługują się językiem "Smerf", polegający na zastąpieniu wielu czasowników i przymiotników odmianami słowa "Smerf" np. "Smerfnij i przysmerfuj mi trochę smerfnego soku" (zamiast "Idź i przynieś mi trochę dobrego soku"). W Johan & Pirlouit jężyk Smerfów był zwykle niezrozumiały przez ludzi i dłuższe próby porozumienia się w nim (bądź po prostu zrozumienia wypowiedzi jakiegoś Smerfa) wprawiały ludzi w dezorientację i zawrót głowy.
Za równo w komiksach jak i w serialu animowanych oficjalnie Smerfów w wiosce jest 100, ale później pojawiły się jeszcze inne smerfy, np. Dziadek i Dzikus. Niektóre smerfy mają wyróżniające je cechy szczególne, choć w pierwszych komiksach z wyjątkiem Papy i Ważniaka, wszystkie wyglądały identycznie i wszystkie były adresowane po prostu jako "Smerf" (stąd przypuszczenie iż "Łasuch", "Osiłek", "Ważniak" itp. to nie są imiona, a raczej nazwiska). Z czasem poszczególne Smerfy zaczęły się różnić imionami i charakterami, ale dopiero w wersji animowanej zyskały konkretne atrybuty (Pracuś szelki, Osiłek tatuaż itd.).
| Postać | Opis |
|---|---|
| Papa Smerf | 542 lata (niektórzy powiadają, że wygląda na 530), posiadający wielka białą brodę, czerwoną czapkę i spodnie. W pierwszych komiksach Peyo umodelowany tak by prezentował karykaturę Karola Marksa. Papa Smerf, jako najmądrzejszy i prawie najstarszy ze wszystkich smerfów oficjalnie pełni funkcję przywódcy wioski. Para się magią i posiada księgę zaklęć, używa jej bardzo często - zazwyczaj do obrony innych Smerfów, ale nigdy w niecnych celach. Często zajmuje się Smerfusiem i smerfikami. W krytycznych sytuacjach zawsze mówi "O Wielki Smerfie!!!" (warto dodać że jego imię w oryginale "Le Grand Schtroumpf" znaczy właśnie "Wielki Smerf"). W komiksach był o wiele bardziej nerwowy i często tracił cierpliwość gdy np. Śpioch wymigiwał się od pracy, ale z czasem złagodniał. |
| Ważniak | Jako jedyny nosi okulary. Przemądrzały i apodyktyczny, chyba jedyny smerf niezbyt lubiany przez resztę mieszkańców. Stara się wszystkim narzucić swoje zdanie, chociaż z drugiej strony zawsze podpiera się autorytetem Papy Smerfa (Papa Smerf zawsze powtarza, że...) i często donosi mu na inne smerfy. Pisze książki. Zawsze są to tomy z serii "Złote myśli Smerfa Ważniaka" lub opowieści opiewające spryt i mądrość ich autora. Znak charakterystyczny: okulary, które nadają mu wygląd kujona. Często cierpliwość smerfów dla Ważniaka się wyczerpuje, a wtedy dosłownie wylatuje on z wioski z charakterystycznym okrzykiem "yyyyy!", lądując nieopodal na głowie: bez większej szkody dla niego, z wyjątkiem pogiętych okularów (dla odmiany w komiksach dostawał często młotkiem po głowie). Jest dyrygentem w philharmonic smurfestra. W razie potrzeby pełni rolę detektywa (odcinki "czarodziejska muzyka" i "Gargamel na tropie"). Nosi wtedy strój Sherlocka Holmesa. |
| Smerfetka | Kobieta-smerf, która została stworzona przy użyciu magii i alchemii złego czarodzieja – Gargamela. O ile w komiksie Smerfetka służyła jako narzędzie zemsty, gdyż Gargamel liczył że złamie ona Smerfom serca. W wersji animowanej jej celem było po prostu szpiegowanie smerfów. Początkowo miała czarne włosy i nie była specjalnie atrakcyjna, jednak dzięki operacji chirurgicznej Papy Smerfa (w kreskówce została przemieniona dzięki zaklęciu) przemieniła się w blond piękność. W komiksie była początkowo postacią jednorazową i na końcu odeszła z osady, ale ponieważ postać Smerfetki zyskała dużą popularność (w tym dzięki serialowi animowanemu), powróciła na dobre. Jest najbardziej czuła i wrażliwa ze wszystkich smerfów. Jej hobby to hodowla kwiatów. Uwielbia podlewać je nucąc pod nosem. |
| Osiłek | Najsilniejszy ze smerfów, bardzo odważny i bojowy. O formę fizyczną dba ćwicząc na domowej siłowni. Na ramieniu ma tatuaż: serce przebite strzałą. Denerwuje go zuchwalstwo Ważniaka, jest autorytetem dla Złośnika. |
| Łasuch | Często robi słodkie ciasta, które zazwyczaj sam zjada. Bez niego wszystkie smerfy poumierałyby z głodu. Ten lokalny kucharz codziennie przygotowuje jedzenie dla wszystkich mieszkańców wioski. Wyróżnia go kucharska czapka i serweta zawiązana na szyi. W komiksie Smerf który się objada (nazywany "Greedy" czyli "chciwy"/"łakomy") i Smerf który jest kucharzem, to były dwa różne Smerfy ale w wersji animowanej zostały połączone w jednego. |
| Harmoniusz | Ma duszę muzyka, ale brak mu talentu. Ze swojej trąbki (a także z innych instrumentów) potrafi wydać jedynie dźwięk "tuuuuuuuuuut!". Gra w philharmonic smurfestra. Zawsze chodzi ze swoją trąbką. |
| Maruda | Czego by ktoś nie powiedział lub nie zaproponował, Maruda zawsze jest do tego negatywnie ustosunkowany i odpowiada: "Nie cierpię...". To powiedzonko jest punktem wyjściowym jego wypowiedzi, nawet gdy coś mu się podoba, mówi: "Nie cierpię tego, no chyba, że ...". Charakteryzują go zmrużone oczy i ściśnięte pięści opuszczone w dół (w kreskówce ma założone ramie na ramie). W gruncie rzeczy jest wrażliwy i kocha smerfiki i Smerfusia. |
| Ciamajda | Zawsze się przewróci i potknie. Mimo tej przypadłości jest wiecznie uśmiechniętym smerfem: nigdy nie traci pogody ducha i optymistycznie patrzy na świat. Czasami niemądrze gada i dosyć wolno chwyta, o co chodzi. Kolekcjonuje kamienie. Najlepszy przyjaciel Ważniaka (obaj są nie są zbyt lubiani w smerfowej społeczności). Czapkę ma zawsze naciągniętą na oczy. |
| Zgrywus | Uwielbia żarty i wygłupy. Jego stały dowcip to wybuchający prezent-niespodzianka, mimo tego inne smerfy wciąż się na niego nabierają (zwłaszcza Ważniak). |
| Śpioch | Gdziekolwiek położy głowę, momentalnie zasypia. W pracy nie ma z niego żadnego pożytku, gdyż śpioch potrafi skupić swoją uwagę wyłącznie na jednej rzeczy – spaniu. |
| Ktoś (Nikt) | Nie był pewien, czy jego imię Nikt pasuje do niego, jednak dzięki bohaterskiemu wyczynowi zmienił imię na Ktoś. Jego umiejętność to świetne skradanie i uciekanie. Pojawił się w jednym z odcinków 7 serii. |
| Malarz | Uwielbia obrazy. Pięknie maluje, najczęściej Smerfetkę i krajobrazy. Jest ubrany w czerwony płaszcz z czarną muszką. |
| Poeta | Układa wiersze nie do rymu i nieładne. Kiedy zaczyna czytać swoje wiersze, inne smerfy uciekają. Zawsze nosi ze sobą czerwone pióro i kawałek pergaminu. |
| Pracuś | Smerf, który dyryguje wszystkimi pracami w wiosce. Uwielbia robić wynalazki, które nie zawsze się udają. Za uchem nosi ołówek (na wypadek, gdyby akurat musiał zapisać nowy, genialny projekt). |
| Farmer | Uprawia warzywa. Ma swoje pole za wioską. Kocha swoją pracę, ale sam nie poradziłby sobie przy rozmiarze pola, muszą mu więc pomagać inne smerfy. Nie rozstaje się ze swoją motyką. |
| Drwal | Smerf zajmujący się ścinaniem drzew. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. W jednym z odcinków Ważniak nazwał go "tylko ścinającym drewno smerfem", ale wiele razy uratował życie smerfom, np. zrobił tratwę, która pomogła w ucieczce przed Gargamelem. Ma bardzo wrażliwe serce i zawsze żałuje każdego drzewa, które musi ściąć. Drwal ma w sobie pewne ukryte magiczne zdolności, np. potrafi powiedzieć ściętemu drzewu, w którą stronę ma spadać. Jego ulubionym powiedzeniem jest "Uwaga!!! Drzewo!!!". |
| Rzeźbiarz | Specjalizuje się w pomnikach ku czci smerfów oraz posągach przedstawiających Smerfetkę. Tak naprawdę nie istnieje, bo rzeźbiarstwem zajmuję się malarz. |
| Wełniak | Raz w roku wyruszał na wyprawę w celu zebrania wełny, zostawiając w zamian koszyk smerfojagód. Ludzie myśleli, że to zły elf kradnie wełnę. Tak było aż do wyprawy ze smerfikami, która zakończyła się starciem z Gargamelem – wełniak zostawił wówczas koszyk smerfojagód zamienionych w złoto. Wyróżnia go wełniana czapka na głowie i nożyczki przytwierdzone do pasa. |
| Górnik | Kiedyś przez przypadek znalazł dziwne "czarne" kamienie w jaskini, od tego czasu zajmuje się wydobywaniem węgla. Na czubku jego czapki widnieje świeca. |
| Krawiec (w starej wersji serii 1-3 Zaszewka) | Szyje przeróżne rzeczy dla smerfów,a czasem naprawia buty. W czapkę ma zawsze wbite 2 gwózdki (igły).Chodzi z taśmą mierniczą na szyi. |
| Marzyciel | Smerf o dużej fantazji. Często śni na jawie. Uwielbia podróże w nieznane. Jest kapitanem statku "Smerf 2" (wkłada wtedy specjalną kapitańską czapkę, której nie nosi na co dzień. W jednym z odcinków smerfy przygotowały Marzycielowi niespodziankę – przemieniły się dzięki specjalnemu eliksirowi Papy w Słufy – zielonkawe podobizny smerfów, pochodzące z innej planety. |
| Laluś | Zakochany w swojej osobie. Uważa się za najprzystojniejszego ze wszystkich smerfów. Nie rozstaje się z lusterkiem, gdyż uwielbia siebie oglądać. Do czapki ma przyczepiony różowy kwiat. |
| Dziadek Smerf | Najstarszy ze wszystkich smerfów. W swojej młodości pełnił funkcję przywódcy wioski. Pojawia się na początku serii 6. kreskówki. Przybywa do wioski po 500 latach. Razem z Papą i kilkoma innymi smerfami wyrusza po 4 żywioły, by odnowić moc Kamienia Długowieczności. Nosi żółte ubranie i wbijające się w nos okulary. Ma długą siwą brodę, sięgającą do ziemi. Jest świetnym opowiadaczem historii przygodowych, dzięki którym znajduje sobie wielu słuchaczy. Jego ulubione powiedzenia to: "Smerferemele!" i "Smerfetuti!". |
| Architekt | Uwielbia projektować nowoczesne domy, ale smerfy, przywiązane do grzybo-domów, w których mieszkają, podchodzą sceptycznie do jego pomysłów. W jednym z odcinków wspólnie z Pracusiem zbudował Smerfdominium – wieżowiec. Chociaż budynek spłonął, to na jego zgliszczach osiedliły się ptaki. |
| Reporter | "Wyjątkowy typ smerfa", jak określił to Papa Smerf. Reporter jest ciekawski, uwielbia zadawać dużo pytań i wtykać nos w nie swoje sprawy. Kiedy pisał gazetę, ujawniał to, czego nie powinien. Nosi zieloną czapkę reporterską. |
| Smerfiki | Trójka Smefików to Nat, Gapik i Złośnik (patrz poniżej) Początkowo były dorosłymi Smerfami, ale zostały odmłodzone przez zegar Ojca Czasu. Później ponieważ zauważyły że Smerfetka czuła się samotnie jako jedyna dziewczyna w wiosce, stworzyły dla niej Sasetkę korzystając z magicznej księgi Gargamela (mimo tego Sasetka widzi Gargamela jako swojego twórcę). |
| Sasetka | Tak, jak i inne smerfiki, pojawia się na początku 5 serii. Jedyna dziewczynka ze smerfików, do każdej sytuacji znajduje odpowiednie powiedzenie. Jest ubrana w różowe ogrodniczki i ma długie, rude warkocze. Do Papy Smerfa zwraca się per "papcio", co początkowo go denerwuje, w końcu jednak przystaje na taki przydomek. Można powiedzieć, że Gargamel jest jej ojcem chrzestnym. Sasetka nazywa go "papciem Gargamelem"; stara się odnajdywać w nim to, co dobre i przekonywać inne smerfy, że tak naprawdę czarownik nie jest taki zły. Ponadto Sasetka uwielbia słuchać opowiadań Dziadka. |
| Gapik (Gapcio) | Jeden ze smerfików, wiecznie znudzony. Jest ospały, nierozgarnięty i powolny, zostaje z tyłu. Zawsze robi wszystko odwrotnie od reszty smerfików, np. uwielbia jeść warzywa i ciężko pracować przy ich uprawie, czego reszta nie znosi. Nosi czerwoną koszulkę. |
| Nat | Smerfik ten chodzi boso. Nosi czapkę zrobioną z wikliny. Jest bardzo miły i umie porozumiewać się z zwierzętami. Przyjaźni się z różnymi zwierzątkami np. motylkiem Trzepotką. Jest wielkim miłośnikiem przyrody. |
| Złośnik | Jeden ze smerfików. Złośnik jest ubrany w żółtą koszulkę z obrazkiem chmury i pioruna. Jest bardzo nerwowy i często źle się zachowuje względem starszych. Jest egoistą, najchętniej widziałby dorosłych jako swoich służących. Uwielbia patrzyć jak Osiłek ćwiczy. W przyszłości chce być taki jak on. |
| Smerfuś | 4 lata, wciąż niemowlę. Najmłodszy ze smerfów, sprawia dużo kłopotów, najbardziej kocha go Smerfetka. Najczęściej opiekuje się nim Papa Smerf lub Maruda. Smerfuś posiada zdolności magiczne: jest odporny na wszelkie złe zaklęcia, czasami potrafi coś wyczarować (np. w odcinku "Piaskowa czarownica" wyczarował chatkę na plaży). Gdy miał wypowiedzieć pierwsze słowo powiedział: "Ga...Ga...Gargamel". Smerfy uważają, iż w przyszłości zostanie przywódcą wioski. |
| Mechaniczny Smerf (Mechan, Trybik) | Zbudowany dla króla Gerarda przez Pracusia smerf-robot. Bardzo silny. Przyjaźni się z Pasibrzuchem. |
| Mechaniczna Smerfetka | Towarzyszka Mechanicznego Smerfa, równie silna jak on. Początkowo zakochana w swoim stwórcy – Pracusiu. |
| Doktor | Z wielką chęcią pomaga każdemu, który jest w potrzebie. Nie wiadomo jednak czy leczy, czy też wywołuje choroby. |
| Kochaś | Wszystkie smerfy podkochują się w Smerfetce, ale nie tak jak on. Na jej widok jego serce zaczyna mocniej bić. Ciągle o niej myśli. |
| Strażak | Bardzo dba o to, by dobrze wypełniać swoje obowiązki. Gdy tylko biją na alarm, wyrusza swoim wozem by gasić ogień, ale sprzęt nie zawsze słucha się właściciela. |
| Cherlak (w nowszym dubbingu Chorowitek) | Jest przeciwieństwem Osiłka. Nigdy nie ma siły do pracy ani wspólnych zabaw ze smerfami. Często skarży się na to, że jest mu zimno. Jest wiecznie zakatarzony i nieustannie kicha. Z tego powodu chodzi ubrany w szalik i nauszniki, nawet latem. Pojawia się tylko w odcinkach z 3 serii. |
| Niechluj | Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Kocha śmieci. Chodzi w dziurawych butach i połatanej, krzywo włożonej czapce. Gdy smerfy nie zrobiły zapasów na zimę, chciał im pomóc i wrzucił swoje śmieci do kominka Papy Smerfa. Spowodowało to zakopcenie chatki, gdzie siedziały wszystkie smerfy. Jego przysmakiem są zgniłe smerfojagody. |
| Tropiciel | Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Jest obdarzony wyjątkowymi, typowymi dla zwierząt cechami: ma węch psa tropiącego, dzięki czemu potrafi każdego znaleźć po zapachu. Dzięki temu węchowi, a także instynktowi, potrafi również przewidywać pogodę. Ma przyczepione do czapki czerwone pióro, podobne do tego noszonego przez Poetę. |
| Tchórzasty, Tchórz (w nowszym dubbingu Cykor) | Pojawia się tylko w serii 2 i 3. Boi się wszystkiego, nawet samego strachu. |
| Smerf Dzikus | Smerf, który mieszka poza wioską, w lesie. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. Potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a jego najlepszym przyjacielem jest Wiewiór. Bocian niosący małe smerfiątka do wioski zgubił go w czasie burzy i Dzikus wychował się wśród wiewiórek, tak jak Tarzan wśród małp. Jest bardzo zręczny, skacze na lianach i w ten sposób czasami ratuje inne smerfy. Ubrany jest w liście na głowie oraz biodrową przepaskę. Porozumiewa się niezrozumiałymi słowami. Rozumieją go tylko Nat (ze względu na umiejętność porozumiewania się ze zwierzętami), a czasem Papa Smerf (jako "ojciec" smerfów rozumie je bez słów). |
| Marko Smerf | Smerf pirat. Pierwszy raz pojawił się w odcinku "Marko Smerf i Pieprzowi Piraci", w którym wyruszył w podróż po pieprz potrzebny Łasuchowi. Po drodze jeden ze smerfów zakochał się w pięknej syrence. |
| Mazgaj | Niezależnie od sytuacji, szczęśliwej czy smutnej, zawsze płacze. Jedynie Smerfetka go rozumie. Nigdy nie rozstaje się ze swoją pomarańczową chusteczką w żółte kwadraty. |
| Dumała (Chwiejek) | Nigdy nie umie podjąć decyzji, ciągle się waha, aż do czasu kiedy trafia do zamku Baltazara i musi podjąć decyzje, by przeżyć. |
| Jubiler | Schwytany przez ludzi musiał zostać włamywaczem, zanim zdołał wydostać się z niewoli. |
| Sportsmen | Nie zależy mu na wygranej, lecz chce uprawiać wszystkie sporty. Nawet te, których jeszcze nie wymyślono. |
| Smerfowa Niania | Utknęła w magicznym zamku jeszcze w czasach przywództwa Dziadka Smerfa. Nosi okulary podobne do tych, które ma Dziadek. Ubiera się w fioletową sukienkę i różową chustę. Jej najlepszym przyjacielem jest Puszek – różowe stworzonko przypominające królika. Występuje tylko w 8 serii. |
| Don Smerfo | Wymyślony smerf, nieistniejący naprawdę. Bohater książek przygodowych, czytanych smerfikom na dobranoc. Przedstawiany jako szarmancki bohater. Smerfetka uważa, iż smerfy powinny być takie, jak on. W jednym z odcinków Zgrywus się za niego przebrał, a w innym na powieść o Don Smerfo wylał się eliksir życia Papy Smerfa. |
| Frajer (Pychcio) | Pojawia się wyłącznie w odcinku „Smerf który nie umiał odmawiać” (tytuł stary dubbing), ale cały dotyczy jego postaci. Inne Smerfy zawsze wykorzystywały go by wykonywał za nie ich prace. Gdy Tchórzasty został wybrany w święto świetlików, by zanieść ogień na bagna, namówił Frajera by go zastąpił. W czasie wyprawy Frajer niechcący obudził śpiącego tam potwora. Po tej przygodzie jego osobowość się odwróciła i zaczął notorycznie odmawiać na wszystkie prośby, do czasu gdy Smerfetka zaprosiła go na obiad. Jego imię w oryginale angielskim "Pushover" oznacza "popychadło”. |
| Latający smerf | Smerf, który marzył o lataniu. (postać pojawia się tylko w komiksie) |
| Smerf naczelnik | Smerf, który pojawia się tylko w komiksie. Po tymczasowym wyjeździe Papy Smerfa z wioski, wygrał demokratyczne wybory i został nowym wodzem na jego miejsce. Ubrał się na złoto i nosił koronę. Jego rządy okazały się autorytarne. Odniesienie do tego komiksu można zobaczyć w serialu, w odcinku "Król Smerfów" (tytuł starego dubbingu). Fabuła jest b. podobna, jednak rzecz tyczyła się Ważniaka, który objął władzę siłą. |
| Smok smerf | Smok, który jest smerfem. W serialu to Ciamajda zamienił się w smoka, nierozważnie bawiąc się zaklęciami z księgi Papy. |
| Dubler | Stara się papugować każdego Smerfa jakiego zobaczy. Papuguje aż do momentu pojawienia się kolejnego Smerfa do spapugowania. Przez takie działanie jest bardzo pomocny. |
[edytuj] Inni
| Postać | Opis |
|---|---|
| Gargamel | Zły czarodziej,mieszkający w zrujnowanym zamku na obrzeżach lasu. Główny czarny charakter w kreskówce. Zawsze chce złapać Smerfy. W oryginale Peyo celem Gargamela było złapać Smerfy by przetopić je w rycynie na złoto, dzięki zaklęciu które odkrył w jednej ze swoich ksiąg, a w dalszych komiksach po prostu próbował się na nich zemścić za wcześniejsze niepowodzenia. W animowanej wersji zwykle celem Gargamela jest po prostu zjeść Smerfy. Po porażkach zwykle wykrzykuje Jak ja nie cierpię Smerfów! Innym często mówionym przez niego powiedzeniem jest Mamuśku! (gdy coś mu zagraża).Jest bardzo biedny,nie ma zazwyczaj czego jeść (zawsze liczy, że złapie wtedy smerfa) oraz chodzi w połatanym ubraniu. |
| Klakier | Rudy kot Gargamela. Czasami mruczy ludzkim głosem. Bardzo niezdarny. Potrafi niekiedy zepsuć plany swojego pana. W oryginale jego imię to Azrael (imię anioła śmierci w Biblii). |
| Nicpoń | Jest uczniem i pomocnikiem Gargamela (sprząta jego dom, gotuje, pomaga łapać smerfy), ponieważ wyrzucono go ze szkoły dla czarodziejów, a Gargamela zmuszono by uczył go magii, on jednak wykorzystał go by pomagał mu łapać smerfy. Nicpoń nie traktuje go jak nauczyciela, lecz jak zwariowanego starca. Wielokrotnie narzeka na współpracę ze swoim panem i próbuje działać w pojedynkę, a niekiedy i na szkodę Gargamela. Na myśl, że miałby zjeść smerfa, robi mu się niedobrze. Do Gargamela zwraca się per "Gargusiu". Jest leniwy i samolubny. Gdy Gargamela nie ma, szuka sposobu na pozbycie się go lub leniuchuje. |
| Matka Natura | Kieruje naturą. W razie kłopotów zawsze stara się pomóc smerfom. Posiada cztery magiczne różdżki, a każda służy do czarów innego rodzaju. |
| Ojciec Czas | Staruszek który zajmuje się upływem czasu, m.in. zmienia pory dnia. W jednym z odcinków dzień się nie kończył, bo Ojciec Czas zasnął na rzece czasu kiedy łowił ryby. |
| Homnibus | Przyjaciel Papy Smerfa. Czarodziej. Jego hobby to szachy. Posiada parę czarodziejskich butów, które służą do szybkiego przemieszczania się na duże odległości w dowolne miejsce. |
| Pieszczoch (Smerfiaczek) | Psi przyjaciel smerfów, a w szczególności smerfików. Pieszczoch był prezentem dla Papy Smerfa od Homnibusa. Chroni smerfy przed kotem Gargamela – Klakierem. Na szyi ma zawieszoną obrożę z magicznym medalionem, której nie można zdjąć. Czasami przenosi wiadomości. |
| Piórek | Bocian. Serdeczny przyjaciel smerfów, który jest bardzo do nich przywiązany. Zawsze gotowy na wezwanie Papy Smerfa. Służy jako lokalny środek transportu, kiedy trzeba przenosi wiadomości, a czasem przynosi małe smerfiki. |
| Smerfptak | Czerwony ptak wielkości wróbla. Służy smerfom za listonosza: przenosi listy i różnego rodzaju wiadomości. |
| Pasibrzuch | Olbrzym, uwielbia jeść. Lubi smerfy i stara się im pomóc. Nie cierpi Gargamela, któremu zazwyczaj wyjada wszystkie zapasy. Jego ukochana to Nochala, która kiedyś obraziła się na niego, bo był źle wychowany. |
| Wiedźma Hogata | Zawsze chce być najpiękniejszą wiedźmą. Jest łysa, ale nosi rudą perukę z wielkimi lokami. Ma wielką brodawkę na nosie. |
| Hlorinda (w starej wersji serii 1-3 Hlohydra) | Stara wiedźma, mieszkająca, podobnie jak Gargamel, na obrzeżach lasu, w wielkim, starym zamczysku. O wszystkim świetnie poinformowana za sprawą swojego kompana ptaka – Tukana oraz ogromnej lunety, dzięki której może obserwować wszystko i wszystkich. Zawsze działa na szkodę innych. Najbardziej na świecie nienawidzi miłości i radości. Stała się taka od czasu, gdy jej ukochanego zamieniono w kamienny posąg. |
| Wiewiór | Najlepszy przyjaciel Smerfa Dzikusa. Wszędzie z nim chodzi. Po prostu są nierozłączni. Pewnego razu okazało się, że Wiewiór nie został zaproszony na ucztę w Wiosce Smerfów (odcinek "Tam, gdzie dzikie smerfy"), co bardzo zmartwiło Dzikusa. |
| Baltazar | Ojciec chrzestny Gargamela. Bogaty, zły czarownik. Koniecznie chciałby poznać swoją przyszłość. Odwiedzający go Gargamel jest zapowiadany jako "Czcigodny Gargamel z Ruiny". |
| Pirlouit (Piłit) | Jasnowłosy, młody chłopak, paź królewski. Należy zaznaczyć iż o ile w oryginale Piłit jest dorosły, ale niskiego wzrostu/karłowaty, o tyle w Polskim dubbingu jest adresowany często jako mały chłopiec. Trochę bojaźliwy, ale potrafi okazać odwagę, kiedy zmusza do tego sytuacja. Pomysłowy, ma duże mniemanie o sobie. Jest przekonany o swoim wielkim talencie do śpiewu, stara się więc jak najczęściej umilać nim czas innych. W rzeczywistości fałszuje tak, że uszy więdną. Jeździ na kozie o imieniu Biquet (Biket). Jest serdecznym przyjacielem smerfów. Postać występująca w komiksach Peyo przed smerfami (patrz "komiks"). W jednym odcinku przypadkiem wynalazł lody. |
| Johan | Przyjaciel Piłita, rycerz, postać z komiksu Peyo. O ile regularnie pojawiał się w 2 i 3 serii, towarzysząc zawsze Piłitowi, o tyle później jego postać zniknęła z serialu na dobre. |
| Król Gerard | Nastoletni król. W jego rządach pomaga mu Mechaniczny Smerf (nazywany czasem Mechan lub Trybik), którego dostał od Pracusia. Przyjaciel smerfów. |
| Żabole | Nieco większe od smerfa żabopodobne stwory. Odżywiają się bagiennym szlamem. W większości są głupie i złe. Mieszkają w wielkiej twierdzy na bagnach. Rządzi nimi zły, apodyktyczny Król Żabol. Ich bronią są bańkowe dmuchawki: wydmuchują z nich bańki mydlane, w które łapią głównie elfy, a okazjonalnie także innych wrogów. |
| Bagniak | Pół żaba, pół krokodyl. Czasem atakuje smerfy. |
| Czarownica Grenda | Mała czarownica, przyjaciółka smerfów. |
| Lakonia | Leśna wróżka. Uosobienie radości, kocha kwiaty i motyle. Częściowo wzorowana na meksykańskiej bogini Xochiquetzal, ale ma nordycki wygląd. Posługuje się wyłącznie językiem migowym. W oryginalnym tłumaczeniu jest adresowana jako elfka. |
| Smerfoupiory | Stwory, które niegdyś nawiedziły wioskę. Zostały zamknięte w zamku Mrokmor, lecz po wielu latach zostały wypuszczone przez Ważniaka. Jednak dzięki psikusom Zgrywusa i pomysłowości Papy Smerfa na powrót zostały tam uwięzione.Występują tylko w odcinku "Smerfoupiór". |
| Piaskowa czarownica | Żyła na Kanapkowych Wyspach wraz ze swoim przyjacielem, potworem morskim Bua. Czuła się samotna, do czasu, gdy uświadomiła sobie, że posiada prawdziwego przyjaciela.Występuje tylko w odcinku "Piaskowa czarownica". |
| Maszkaronek | Dzika bestia kilka razy większa od smerfa. Można go uspokoić tylko muzyką. |
| Pani Fortuna | Mieszkała w pięknym zamku na skraju lasu. Obracała kołem fortuny. Pewnego dnia zawitał do niej Gargamel, który chciał, aby smerfy miały same nieszczęścia. |
| Przybysz z kosmosu | Pojawił się w jednym z odcinków, gdy Marzyciel marzył o życiu w Kosmosie. Nie chciał pokazać się innym smerfom, a jedynie Marzycielowi. Smerfy nie chciały uwierzyć Marzycielowi, gdy ten opowiadał mu o nim. Przybył w statku kosmicznym w kształcie kuli ze srebrnymi "kolcami" w kształcie graniastosłupów o trójkątnych podstawach, którymi dotykały do statku. Normalnie ubrany jest w skafander kosmiczny, ale potrafi zmienić swój wygląd w wygląd zwykłego smerfa. Potrafi lewitować różne przedmioty. |
| Czarne Smerfy | W komiksie była to choroba spowodowana ugryzieniem muchy Bzzy-Bzzy. Ugryziony Smerf robił się czarny, agresywny i potrafił powiedzieć tylko słówko "Gnap". Gdy ugryzł inengo Smerfa w ogonek, przenosił na niego chorobę. Na końcu Papie Smerfowi udało się zapobiec epidemii ("Czarne smerfy" były później okazyjnie nawiązywane w dalszych komiksach np. w jednej historyjce Zgrywus pomalował się na czarno i udawał że czarne smerfy powróciły). Powstała animowana wersja owego odcinka, ale dla odmiany Smerfy nie były czarne, a fioletowe/purpurowe. |
[edytuj] Głosy w kreskówce
[edytuj] Smerfowe ciekawostki
W jednym z odcinków "Smerfów" Smerfetka zaatakowała Ważniaka równocześnie rozmawiając z Papą Smerfem.
W odcinku "Wszystkie stworzenia wielkie i smerfne" w jednym ujęciu Papa Smerf ma białe spodenki a za kilka sekund w drugim ujęciu ma czerwone.
[edytuj] Smerfy w walce o pokój
Pod koniec kwietnia 2006 wyemitowano w telewizji belgijskiej 20-sekundową reklamówkę polityczną, przypominającą kolejny odcinek Smerfów. Kreskówkę tą przygotowano na zlecenie ONZ-owskiego Funduszu Pomocy Dzieciom UNICEF. W filmie pokazano nalot bombowców, które zrównały z ziemią Wioskę Smerfów. Samoloty dokonały zniszczenia w chwili, gdy smerfy beztrosko bawiły się w swojej wiosce. W nalocie zginęła Smerfetka, a pozostałe przy życiu smerfy w panice biegały w poszukiwaniu bezpiecznego schronu. Film skończył się napisem: Nie pozwól, by wojna wpłynęła na życie naszych dzieci.
Przez ukazanie brutalnej śmierci Smerfetki realizatorzy filmu chcieli zwrócić uwagę na los dzieci, które jako żołnierze z karabinami są wykorzystywane przez dorosłych w prowadzeniu wojen na całym świecie, głównie w Afryce.
[edytuj] Oskarżenie ideologiczne wysuwane przeciw smerfom
Rzymskokatoliccy biskupi dopuścili do oskarżenia smerfów o powiązania z masonerią. W kwietniu 2006, gazeta przeznaczona dla kadry watykańskiej, Avvenire opublikowała tekst, w którym stwierdzono, że symbolika filmu dla dzieci propaguje idee masońskie. Smerfy są niebieskie – dlatego już tym przypominają lożę masońską. Autor tekstu, prof. Antonio Soro, twierdzi, że Papa Smerf to nie kto inny, tylko uosobienie wielkiego mistrza loży masońskiej. Liczba smerfów – 99 (nie wliczając Smerfetki), to dokładna liczba stopni wtajemniczenia w jednym z rytów wolnomularskich (Memphis-Misraim). Śmiertelnym wrogiem smerfów (czyli masonów) jest zły i głupi Gargamel. Jest on ubrany w czarny strój, mieszka w domu przypominającym kościół, wyglądem przypominający katolickiego księdza, który próbuje wykraść tajemnice skrzatów. Gazeta przypomniała jednocześnie, że w przeszłości próbowano już doszukiwać się podobieństw dziejów niebieskich krasnali z komunizmem i nazizmem. Poza tym, smerfy noszą czapki frygijskie.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- The Smurfs Official Site – Oficjalna strona kreskówki
- Wioska Smerfów - polska strona poświęcona kreskówce
- Smerfy w bazie filmweb.pl
- Smerfy w Internetowej Bazie Filmowej (fdb)
- The Smurfs w Internet Movie Database (IMDb) (en)
- The Smurfs w bazie TV.com (en)
