Stanisław Sedlaczek

Z Wikipedii

Stanisław Sedlaczek (31 stycznia 1892 - 3 sierpnia 1941) - pedagog, instruktor i działacz harcerski, harcmistrz Rzeczypospolitej.

Urodził się w Kołomyi, a kształcił we Lwowie. Jako student Politechniki Lwowskiej brał czynny udział w życiu akademickim, był członkiem "Zetu", przewodniczącym akademickiego koła Towarzystwa Szkół Ludowych i współorganizatorem Akademickich Drużyn Sokolich. Służbę w harcerstwie rozpoczął jako przyboczny 7 Lwowskiej Drużyny Skautowej. W 1913 wszedł do redakcji "Skauta" oraz do Związkowego Naczelnictwa Skautowego jako sekretarz. Był członkiem kierownictwa kursów w Skolem, kształcącym instruktorów skautowych.

W 1914/1915 prowadził tajną pracę skautową we Lwowie zajętym przez wojska rosyjskie. W 1915 w Warszawie i Wilnie nawiązywał kontakt ze skautingiem w Kongresówce; w 1915-1919 przebywał w Kijowie, centrum ruchu harcerskiego na Ukrainie, kierując jako Naczelnik pracą Harcerstwa Polskiego w Państwie Rosyjskim.

W latach 1916-1918 redagował pismo "Młodzież" (następnie "Harce"). W tym samym okresie kierował dwoma kursami instruktorskimi w "Kiń Grust", w czasie których przeszkolono 250 osób. W 1919 wyjechał do Warszawy, gdzie wszedł w skład Wydziału Wykonawczego Naczelnej Rady Harcerskiej. W latach 1919-1921 i 1925-1931 pełnił funkcję Naczelnika Głównej Kwatery Męskiej. W 1920 był redaktorem "Harcerza", a od 1930 jego wydawcą. W latach 1921-1928 był naczelnym inspektorem harcerstwa w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

W 1923 znalazł się w składzie Komendy Kursu Związkowego Głównej Kwatery Męskiej w Piwnicznej. W tym samym roku został redaktorem "Wiadomości Urzędowych", które po połączeniu z "Harcmistrzem" redagował do 1933. Był kilkakrotnie delegatem na Światowe Konferencje Skautów. W 1932 wszedł w skład Rady Starszego Harcerstwa.

Pracując bardzo aktywnie w harcerstwie, nie zaniedbywał podnoszenia swoich kwalifikacji i wiedzy. Ukończył Państwowy Instytut Pedagogiczny oraz Wydział Filozoficzny na Uniwersytecie Warszawskim.

Po 1932 stracił wpływ na Związek za prezentowanie poglądów sprzecznych z koncepcja wychowania państwowo-obywatelskiego. W Poznaniu objął stanowisko kierownika Działu Programowego w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej i Męskiej. W dalszym ciągu wydawał "Harcerza", który w 1937 zmienił nazwę na "Zagończyk". Wydawanie pisma harcerskiego poza ZHP spowodowało konflikt z ówczesnym Naczelnikiem ZHP.

W czasie okupacji Sedlaczek był współtwórcą Harcerstwa Polskiego (tzw. Hufce Polskie) i pierwszym Naczelnikiem Harcerzy Hufców Polskich. Za działalność konspiracyjną został aresztowany i zesłany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu (Auschwitz-Birkenau), gdzie zginął.

Autor książek, artykułów i opracowań. Ważniejsze z nich to: „Szkoła Harcerza”, „Harcerstwo polskie”, „Album”, „Bibliografia harcerska”, „Rocznik harcerski 1928”, „Przeglądy i pokazy harcerskie”, „Harcerstwo na Rusi i w Rosji”, „Geneza harcerstwa i skautingu”, oraz konspiracyjnie „Harcerstwo”.

Tłumacz: Rolanda E. Philippsa "System zastępowy", Roberta Baden-Powella "Wskazówki dla skautmistrzów".

[edytuj] Książki Stanisława Sedlaczka

• Bibliografia Harcerska
• Gawędy o Prawie Harcerskim, Warszawa 1932
• Geneza skautingu i harcerstwa. Szkic w 25-lecie harcerstwa, Warszawa 1936
• Harcerstwo w dobie dzisiejszej
• Harcerstwo w szkole, Warszawa 1930
• Józef Joteyko
• Kilka myśli o zadaniach harcerstwa, Warszawa 1919
• Obóz harcerski
• Organizacja Harcerstwa Polskiego, Warszawa 1920
• Podstawy etyczne skautingu
• Szkoła Harcerza na podstawie Baden-Powella "Skauting for boys" i polskiej literatury harcerskiej, Kijów 1917
• System zastępowy
• Sedlaczek S. (red.), Harcerstwo. Tom 1 i 2, Warszawa 1922.
• Sedlaczek S., Grabowski L. (red.), Kalendarz harcerski za rok 1924, Warszawa 1924.
• Sedlaczek S., Ryszkowski E. (red.), Harcerstwo w obozach, Warszawa 1928.
• Sedlaczek S., Ryszkowski E. (red.), Kalendarz harcerski na rok 1924, Warszawa 1924.