Stefan Brzeszczyński

Z Wikipedii

Stefan Brzeszczyński (ur. 29 listopada 1893 - zm. 18 kwietnia 1982) - generał brygady Wojska Polskiego.

Urodził się 29 listopada 1893 r. we wsi Stójka (gm. i par. Czemierniki, pow. radzyński). W okresie I wojny światowej był oficerem artylerii w armii rosyjskiej. Po rewolucji marcowej organizował (od kwietnia 1917 r.) na froncie tureckim Związek Wojskowych Polaków. Po demobilizacji na początku 1918 r. armii carskiej i w związku z tworzeniem Armii Czerwonej, wszedł do formowanych przez gen. L. Żeligowskiego na Kubaniu formacji polskich (st. oficer baterii artylerii w 4 Dywizji Strzelców Polskich).

W kwietniu 1919 r. powrócił z dywizją do Polski. Z dniem 1 czerwca 1919 r. awansowany do stopnia kapitana, pozostał nadal jako dowódca baterii artylerii w służbie gen. Żeligowskiego w 10 Dywizji Piechoty (przemianowanej z dawnej 4 Dywizji), a następnie w 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, w składzie której uczestniczył w tzw. buncie Żeligowskiego, zajęciu Wileńszczyzny i utworzeniu Litwy Środkowej. Od września 1921 r. był słuchaczem kursu w Toruniu i następnie w Szkole Sztabu Generalnego. W okresie od sierpnia 1922 do sierpnia 1923 r. służył w Komendzie Obszaru Warownego Wilno. We wrześniu 1923 r. skierowany został na roczny kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W dniu Wojska Polskiego - 15 sierpnia 1924 r. - awansowany do stopnia majora. Po studiach skierowany został do służby w Biurze Ścisłej Rady Wojennej i Oddziale V Sztabu Generalnego WP. W latach 1928-32 był początkowo kwatermistrzem, a następnie dowódcą 1 Dywizjonu Artylerii Konnej. Na początku 1932 r. mianowany został pierwszym oficerem Inspektoratu Armii. Od kwietnia 1937 r. do końca 1938 r. był dowódcą 24 Pułku Artylerii Lekkiej (pal) w Jarosławiu. W dniu imienin marszałka J. Piłsudskiego - 19 marca 1938 - awansowany do stopnia pułkownika dyplomowanego. W styczniu 1939 r. powołany został na stanowisko attache wojskowego w ambasadzie polskiej w Moskwie.

Po napaści ZSRR na Polskę, przedostał się w pierwszych dniach października 1939 r. do Rumunii, a stamtąd udał się do Francji. Mianowany dowódcą 1 Wileńskiego Pułku Artylerii Lekkiej, zorganizował pułk, z którym wziął udział w walkach z Niemcami w czerwcu 1940 r.; dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał prawie do końca wojny. W czerwcu 1945 r. mianowany szefem Sekcji Łącznikowej przy armii USA we Francji. Funkcję tę pełnił do marca 1948 r. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii i demobilizacji osiedlił się w Londynie. 11 listopada 1964 r. awansowany został przez emigracyjnego prezydenta RP A. Zalewskiego do stopnia generała brygady.

Zmarł w Londynie 18 kwietnia 1982 r. Zwłoki spopielono. Pochowany w Amerykańskiej Częstochowie w Alei Zasłużonych.