Steven Gerrard
Z Wikipedii
 |
Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić. |
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
| Steven Gerrard | ||
 |
||
| Imię i nazwisko | Steven George Gerrard | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 maja 1980 Whiston,  Anglia |
|
| Pozycja | Pomocnik | |
| Wzrost | 183 cm | |
| Waga | 79 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Liverpool | |
| Numer | 8 | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1997- | Liverpool | 423 (92) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 2000- | Anglia |
64 (12) |
Steven George Gerrard (ur. 30 maja 1980 w Whiston) – angielski piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika (nr 8). Obecnie jest zawodnikiem Liverpool FC, z którym jest związany od początku kariery. Jeden z kluczowych piłkarzy The Reds, od roku 2003 kapitan drużyny. Ceniony za świetną grę na wielu pozycjach (defensywny i ofensywny pomocnik, skrzydłowy, w razie konieczności grał mecze także jako prawy obrońca i napastnik).
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
[edytuj] Młodość
Piłkarskie treningi zaczynał w drużynie juniorskiej Whiston Juniors, lecz już w wieku 9 lat zauważyli go wysłannicy Liverpoolu. Dołączył do klubu z Merseyside w 1989 roku. W kolejnych drużynach juniorskich nie grał często. Nigdy nie dostał się też do szkolnych reprezentacji Anglii.
Jako czternastolatek miał szansę dołączyć do Manchesteru United, ale ostatecznie zdecydował się pozostać w swoim ukochanym klubie. W listopadzie 1997 roku podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt z Liverpoolem. Zadebiutował w meczu przeciw Blackburn 30 listopada 1998, wchodząc jako zmiennik w drugiej połowie.
[edytuj] Pierwsza drużyna
W tym samym sezonie zadebiutował w pierwszym składzie The Reds. W meczu Pucharu UEFA przeciw Celcie Vigo, pomimo przegranej klubu, Gerrard był chwalony jako jeden z najlepszych graczy meczu[potrzebne źródło]. W sumie wystąpił w 13 meczach sezonu, grając jako zastępca kontuzjowanego Jamiego Redknappa.
W kolejnym sezonie (1999/2000) razem z Redknappem tworzył już środek pola Liverpoolu. W czasie swoich pierwszych derby miasta z Evertonem "zaliczył" swoją pierwszą czerwoną kartkę (chociaż wszedł jako zmiennik). W grudniu strzelił swoją pierwszą bramkę, w wygranym 4-1 meczu z Sheffield Wednesday.
W sezonie 2000-2001 rozegrał dla klubu z Anfield już 50 spotkań, strzelając w nich 10 bramek. Liverpool zdobył w roku 2001 aż pięć trofeów (Puchar UEFA, Puchar Anglii, Puchar Ligi Angielskiej, Tarcza Dobroczynności, Superpuchar Europy), w czym Gerrard miał olbrzymi udział. Strzelił bramkę między innymi w finale Pucharu UEFA przeciwko Deportivo Alavés (5-4).
Został także mianowany najlepszym graczem młodego pokolenia w lidze angielskiej[potrzebne źródło]. W kolejnych sezonach stawał się najważniejszym graczem dla The Reds, liczącym się bardziej dla drużyny niż dotychczas najważniejszy gracz, Michael Owen.
[edytuj] Trener Benítez i Liga Mistrzów
W Liverpoolu nastąpiły zmiany. Zwolniono Gerarda Houlliera, a na jego miejsce zatrudniono Rafę Beníteza, byłego już szkoleniowca Valencii, który zdobył z tym klubem dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii, oraz Puchar UEFA. Nowy menadżer przekonał Gerrarda do pozostania w klubie, chociaż próby sprowadzenia go podejmował Chelsea FC, wówczas już rządzona przez Romana Abramowicza.
Dla klubu z Anfield zaczęły się lepsze czasy. Co prawda w lidze z trudem prowadzili pogoń za lokalnym rywalem, Evertonem, by zdobyć czwarte miejsce w lidze, dające miejsce w eliminacjach Ligi Mistrzów, ale chimeryczna w Premiership drużyna w europejskich pucharach pokazywała inną twarz.
Gerrard zapewnił Liverpoolowi wyjście z grupy w lidze mistrzów, strzelając decydującą o zwycięstwie 3-1 nad Olympiakosem Pireus w ostatniej kolejce, dzięki czemu The Reds awansowali do fazy grupowej kosztem Greków. Pokonując po drodze Bayer Leverkusen, Juventus i Chelsea, Liverpool dotarł niespodziewanie do finału rozgrywek, w którym spotkał się z faworytem, drużyną A.C. Milan. Po pierwszej połowie meczu wydawało się, że prowadzący 3-0 Włosi nie oddadzą tytułu. Jednak zmiany dokonane przez trenera Beníteza, a także zawziętość jego graczy odmieniły mecz. Bramkę na 3-1 strzelił właśnie Gerrard, dając tym samym nadzieję swojej drużynie i podrywając ją do walki. W ciągu kilku minut, po golach Vladimira Smicera i Xabiego Alonso Liverpoolczycy doprowadzili do remisu 3-3. Zszokowani Włosi nie zdołali już odpowiedzieć. Mecz zakończył się rzutami karnymi, wygranymi przez The Reds.
Po niezwykłym zwycięstwie nadszedł jednak czas na powrót do rzeczywistości. Ponownie swoje zainteresowanie kapitanem Liverpoolu wyraziła Chelsea, a próby wykupienia go zaczął także Real Madryt. Gerrard początkowo nie chciał odchodzić, chciał podpisać ze zwycięzcami Champions League nowy kontrakt. Jednak negocjacje przeciągały się ponad półtora miesiąca. Na początku lipca 2005 rozmowy zostały zerwane, a Gerrard publicznie oświadczył, że chce odejść[potrzebne źródło]. Starania Rafy Benítez, prezesa klubu, oraz błagania fanów zespołu[potrzebne źródło] doprowadziły jednak do powrotu do negocjacji. 8 lipca Gerrard przeprosił fanów klubu za wcześniejsze oświadczenie i podpisał nowy, wart 100.000£ tygodniowo czteroletni kontrakt.
Wkrótce pod jego przywództwem Liverpool zdobył Superpuchar Europy, a Gerrard został doceniony przez ludzi związanych z futbolem. Otrzymał tytuł najlepszego gracza Ligi Mistrzów za sezon 2004/2005 i był w trójce najwyżej sklasyfikowanych graczy w konkursie o Złotą Piłkę France Football.
[edytuj] Sezon 2005/2006
Sezon 2005/2006 był najlepszy w dotychczasowej karierze kapitana Liverpoolu. Strzelił 23 bramki w 53 występach w barwach klubu, a w kwietniu gracze Premiership wybrali go najlepszym piłkarzem sezonu. Sezon ligowy The Reds zakończyli na 3 miejscu, za Chelsea i Manchesterem United.
Liverpool zdobył także kolejne cenne trofeum – Puchar Anglii. W finale z West Ham Gerrard strzelił dwie bramki, w tym gola na 3-3 w doliczonym czasie gry. Po bezbramkowej dogrywce Liverpool wygrał puchar po rzutach karnych. Wielu komentatorów określało potem ten finał jako najlepszy w historii Pucharu Anglii.
Po sezonie ponownie pojawiły się plotki o odejściu Gerrarda do Chelsea, jednak tym razem szybko uciął je sam gracz, oświadczając, że pozostaje na Anfield Road.
[edytuj] Reprezentacja
Zadebiutował 31 maja 2000 roku w meczu przeciwko Ukrainie. Następnie trener Kevin Keegan zabrał go na Euro 2000, jednak na mistrzostwach zagrał tylko w jednym meczu, wchodząc z ławki.
Swoją pierwszą bramkę dla reprezentacji strzelił po wspaniałym ataku z ponad 20 metrów w wygranym meczu 5-1 nad Niemcami we wrześniu 2001w meczu Eliminacji do Mistrzostw Świata 2002. Była to bramka na 1-2. Niestety z powodu kontuzji Gerrard nie mógł zagrać w turnieju finałowym, a Anglia odpadła po ćwierćfinale z Brazylią.
Jego pierwszym turniejem w barwach Anglii było dopiero Euro 2004 w Portugalii. Był to jednak kolejny nieudany dla Anglii turniej. Odpadli w ćwierćfinale po meczu z Portugalią. Wcześniej w meczu z Francją Gerrard popełnił katastrofalny błąd w doliczonym czasie gry, podając piłkę pod nogi Thierry'ego Henry'ego, który został sfaulowany w polu karnym. Zinedine Zidane wykorzystał rzut karny. Anglia przegrała ten mecz 1-2.
Także kolejne mistrzostwa świata nie były udane. Gerrard, tak jak cała reprezentacja, nie wyróżnił się niczym szczególnym, chociaż strzelił na turnieju 2 bramki. Anglia odpadła w ponownie w ćwierćfinale, po kolejnej porażce z Portugalią. Po trzech nieudanych turniejach selekcjonerem mianowano Steve'a McClarena. Gerrard został mianowany vice-kapitanem reprezentacji. Nowy szkoleniowiec przesunął go na prawe skrzydło, w miejsce odsuniętego od kadry Davida Beckhama, ponieważ współpraca w środku pola między Gerrardem a Frankiem Lampardem wyraźnie się nie układała.
1 Seaman • 2 G. Neville • 3 P. Neville • 4 Campbell • 5 Adams • 6 Keown • 7 Beckham • 8 Scholes • 9 Shearer • 10 Owen • 11 McManaman • 12 Southgate • 13 Martyn • 14 Ince • 15 Barry • 16 Gerrard • 17 Wise • 18 Barmby • 19 Heskey • 20 Phillips • 21 Fowler • 22 Wright • trener: Keegan
1 Robinson • 2 Neville • 3 A. Cole • 4 Gerrard • 5 Ferdinand • 6 Terry • 7 Beckham • 8 Lampard • 9 Rooney • 10 Owen • 11 J. Cole • 12 Campbell • 13 James • 14 Bridge • 15 Carragher • 16 Hargreaves • 17 Jenas • 18 Carrick • 19 Lennon • 20 Downing • 21 Crouch • 22 Carson • 23 Walcott • trener: Eriksson
[edytuj] Życie osobiste
Żonaty z Brytyjką Alex Curran, ślub pary odbył się 16 czerwca 2007; ma z nią dwie córki - urodzoną w 2004 Lilly-Ella oraz Lexie, która przyszła na świat w maju 2006 roku. Ma młodszego kuzyna Anthony'ego, który jest piłkarzem Evertonu. Jego najlepszym przyjacielem w drużynie od lat pozostaje inny wychowanek Liverpoolu, Jamie Carragher.
[edytuj] Linki zewnętrzne
2 Arbeloa • 3 Finnan • 4 Hyypiä • 5 Agger • 6 Riise • 7 Kewell • 8 Gerrard • 9 Torres • 10 Woronin • 11 Benayoun • 12 Fábio Aurélio • 14 Xabi Alonso • 15 Crouch • 16 Pennant • 18 Kuyt • 19 Babel • 20 Mascherano • 21 Lucas • 22 Sissoko • 23 Carragher • 25 Reina • 30 Itandje • 33 Leto • 34 Spearing • 35 Putterill • 36 Flynn • 38 Lindfield • 39 Darby • 40 Martin • 42 El Zhar • 46 Hobbs • 48 Insúa • 77 Brouwer • 80 Simon • 81 Németh • 86 Le Tallec • trener: Rafael Benítez
