Symeon I

Z Wikipedii

Symeon I Wielki (bułg. Цар Симеон Велики) (ur. 864, zm. 27 maja 927) – władca Bułgarii w latach 893-927, car bułgarski od 913, trzeci z synów Borysa I Michała i jego żony Marii. Najwybitniejszy przedstawiciel dynastii Kruma.

Urodził się w okresie chrystianizacji Bułgarii. Wolą ojca wyznaczony do stanu duchownego został przez niego w 878 roku wysłany na studia do Konstantynopola, gdzie uzyskał gruntowne wykształcenie. W 886 roku powrócił do kraju i został uczniem dwóch najwybitniejszych uczonych bułgarskich tamtych czasów Klimenta i Nauma. Podczas reakcji pogańskiej za rządów księcia Władymira opowiedział się przeciwko bratu i wszczął wraz z ojcem przeciwko niemu bunt. W 893 roku usunął z tronu swojego poprzednika i przejął władzę w Bułgarii.

W 894 roku wypowiedział wojnę Bizancjum co było konsekwencją polityki cesarza Leona VI, którzy obłożył bułgarskie produkty wysokimi cłami. Początkowo ponosił klęski w działaniach wojennych. W 896 roku zdołał jednak nakłonić do sojuszu Pieczyngów i dzięki ich pomocy odparł najazd sprzymierzonych z Bizantyjczykami Madziarów. W 899 roku zawarł korzystny dla siebie pokój z Leonem VI. Od 901 roku wznowił działania wojenne. Wykorzystując kryzys dynastyczny w Bizancjum w zwycięskich wojnach podbił znaczną część Półwyspu Bałkańskiego. W latach 894-896 i 913-927 zdobył i przyłączył do Bułgarii część północną Tracji, Macedonię Egejską, część Albanii i Serbię. W 913 roku stanął ze swoja armią pod murami Konstantynopola i zażądał dla siebie tronu cesarza-regenta w Bizancjum. Wyprawa ta przyniosła mu tylko połowiczny sukces, gdyż patriarcha Mikołaj Mystikos koronował go, ale nie na władcę Rzymian, a jedynie na cara Bułgarów. Poza tym cesarzowa regentka Zoe w rok później nie uznała jego tytułu oraz odmówiła małżeństwa młodego cesarza Konstantyna VII z córką Symeona.

W 914 roku Symeon wznowił działania wojenne. Zdobył Adrianopol i spustoszył okolice miast Dracz i Saloniki. Po zwycięstwie nad rzeką Acheloos w 917 roku rozbił doszczętnie armię bizantyjską i ogłosił się cesarzem Bułgarów i Romejów (Greków). Zwołał sobór biskupów bułgarskich, który proklamował patriarchat i autokefalię Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

W 924 roku zakończył rozejmem długoletnią wojnę z Bizancjum skupiając się na podporządkowaniu sobie Serbii Zagorskiej oraz Chorwatów. W 926 roku nawiązał kontakty z papieżem Janem X, od którego otrzymał potwierdzenie tytułu suwerennego monarchy oraz insygnia cesarskie.

Popierał rozwój literatury, piśmiennictwa i budownictwa architektury sakralnej. Za panowania cara Symeona I Wielkiego nastąpiła kodyfikacja prawa, rozwój piśmiennictwa słowiańskiego oraz najbardziej dynamiczny rozwój pierwszego państwa bułgarskiego.

Symeon rezydował głównie w Presławiu, który uczynił stolicą Bułgarii. Zmarł na zawał serca 27 maja 927 roku.