Tadeusz Romer
Z Wikipedii
Tadeusz Romer Ur. 6 grudnia 1894 w Antonoszu k.Kowna Zm. 23 marca 1978 w Montrealu |
|
Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej | |
Okres urzędowania | od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944 |
Przynależność polityczna | bezpartyjny |
Poprzednik | Edward Raczyński |
Następca | Adam Tarnowski |
Tadeusz Romer (ur. 6 grudnia 1894 w Antonoszu koło Kowna, zm. 23 marca 1978 w Montrealu) – polski dyplomata i polityk.
Wychowywany (po przedwczesnej śmierci rodziców) w rodzinie Konstantego Przewłockiego, ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie w 1913 zdał maturę. W 1917 ukończył studia prawnicze i politologiczne w Lozannie i Fryburgu. W Szwajcarii był sekretarzem Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce z siedzibą w Vevey. W tym dziele był bliskim współpracownikiem jego prezesa Henryka Sienkiewicza.
Jesienią 1919 został osobistym sekretarzem Romana Dmowskiego, wziął udział w konferencji wersalskiej, następnie został sekretarzem polskiego poselstwa w Paryżu. Od roku 1921 radca MSZ w Warszawie, później awansowany na kierownika i naczelnika Wydziału Zachodniego w departamencie polityczno-ekonomicznym. W 1928 wysłany na placówkę do Rzymu jako radca poselstwa (później ambasady) we Włoszech.
Od 1935 poseł w Portugalii, w latach 1937-1941 ambasador rządu II Rzeczypospolitej (od 1939 rządu RP na uchodźstwie) w Japonii, potem ( po dymisji Stanisława Kota w ZSRR (jesień 1942 – wiosna 1943). W Japonii pomagał polskim uciekinierom docierającym tam przez Władywostok, głównie Żydom, którzy przyjechali z Litwy na podstawie wiz wystawionych przez Chiune Sugiharę i polski wywiad. W Kujbyszewie ( gdzie znajdowała się siedziba władz ZSRR w czasie wojny) był rzecznikiem praw deportowanych przez NKWD na Syberię , do Arktyki i Azji Środkowej obywateli polskich, sprzeciwiając się decyzji sowieckiej o pozbawieniu ich polskiego obywatelstwa. W Kujbyszewie odpowiedział w imieniu Rządu Rzeczypospolitej na notę Mołotowa zrywającą jednostronnie stosunki dyplomatyczne pomiędzy ZSRR a Polską w związku z wykryciem grobów katyńskich.
Po zakończeniu misji w ZSRR (kwiecień 1943) był pełnomocnikiem rządu RP na Bliskim Wschodzie. Od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Stanisława Mikołajczyka.
Od 1945 na emigracji, najpierw w Londynie, później w Kanadzie, gdzie pracował na McGill University. Prezes Polskiego Instytutu Naukowego w latach 1963-1978.
[edytuj] Linki zewnętrzne
W dniu zaprzysiężenia |
Stanisław Mikołajczyk • Jan Kwapiński • Władysław Banaczyk • Ludwik Grosfeld • Zygmunt Kaczyński • Wacław Komarnicki • Stanisław Kot • Marian Kukiel • Karol Popiel • Adam Romer • Tadeusz Romer • Marian Seyda • Jan Stańczyk • Henryk Strasburger |
August Zaleski • Edward Raczyński • Tadeusz Romer • Adam Tarnowski