Maria Szarapowa

Z Wikipedii

Maria Szarapowa
Maria Szarapowa
Państwo	Rosja
Miejsce zamieszkania	Bradenton
Data urodzenia	19 kwietnia 1987
Miejsce urodzenia	Niagań
Wzrost	188 cm
Waga	59 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	19 kwietnia 2001
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Jurij Szarapow
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	19
Najwyżej w rankingu	2 ( 9 czerwiec 2008)
Australian Open	W (2008)
Roland Garros	SF (2007)
Wimbledon	W (2004)
US Open	W (2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	41 (14 czerwca 2004)
Australian Open	2R (2003, 2004)
Roland Garros	nie startowała
Wimbledon	nie startowała
US Open	2R (2003)
Strona internetowa

Maria Jurjewna Szarapowa, ros. Мария Юрьевна Шарапова (posłuchaj ^*), ang. Maria Sharapova (ur. 19 kwietnia 1987 w Niaganiu) – tenisistka rosyjska, obecnie wiceliderka rankingu WTA.

Profesjonalistką została w 2001. Pierwszy mecz zagrała z Karin Lynn Miller. Pierwszy turniej wygrała w Tokio w 2003. Ma na swoim koncie trzy tytuły wielkoszlemowe (Wimbledon 2004, US Open 2006 i Australian Open 2008). Dotychczas zwyciężyła w 19 turniejach indywidualnych zaliczanych do rankingu WTA. Na korcie zarobiła do tej pory ponad 12 mln. dol.

Mniej sukcesów odniosła w grze podwójnej: wygrała 3 turnieje deblowe (w Tokio, Birmingham i Luksemburgu). Dotychczas jej najwyższym miejscem w rankingu deblowym WTA jest 41. pozycja.

Spis treści 1 Życie prywatne 2 Kariera tenisowa 2.1 2001 2.2 2002 2.3 2003 2.4 2004 2.5 2005 2.6 2006 2.7 2007 2.8 2008 3 Wielki Szlem 3.1 Finały wielkoszlemowe 3.1.1 Mistrzyni 3.1.2 Finalistka 3.2 Historia występów wielkoszlemowych 3.3 Gra pojedyncza 3.4 Gra podwójna 3.5 Gra mieszana 3.6 Legenda 4 Wygrane turnieje 4.1 Wygrane turnieje WTA w grze pojedynczej 4.2 Wygrane turnieje WTA w grze podwójnej 4.3 Wygrane turnieje ITF 5 Finały turniejowe 5.1 Gra pojedyncza 5.1.1 Finalistka 5.2 Gra podwójna 5.2.1 Finalistka 6 Statystyki 6.1 Bilans spotkań w turniejach 6.2 Nagrody 6.3 Kontrakty reklamowe 7 Przypisy 8 Źródła

[edytuj] Życie prywatne

W 1986 rodzice Marii Szarapowej, Jurij i Jelena przenieśli się z białoruskiego Homla na Syberię, uciekając od tragedii w Czarnobylu.

Maria Szarapowa urodziła się rok później w Niaganiu. Gdy miała siedem lat, wraz z ojcem wyjechali do Bradenton na Florydzie. Matka miała kłopoty z uzyskaniem wizy i przyjechała do Stanów Zjednoczonych kilka lat później. Gdy Szarapowa skończyła dziewięć lat, ojciec zapisał ją do słynnej Tenisowej Szkoły Nicka Bollettieriego, znajdującej się właśnie w Bradenton. Czyniła ogromne postępy w nauce tenisa. Nazywano ją tam Masza.

W 2004 Szarapowa założyła fundację Maria Sharapova Foundation. Pomogła finansowo biesłańskim rodzinom po ataku terrorystycznym na tamtejszą szkołę oraz, wspólnie ze swoimi koleżankami, udzieliły pomocy materialnej ludziom poszkodowanym w wyniku huraganu Katrina w Stanach Zjednoczonych.

Znalazła się w rankingu amerykańskiego magazynu People na 50 najpiękniejszych kobiet świata.

Jest przyjaciółką amerykańskiej aktorki Camilli Belle, rosyjskiej tenisistki Marii Kirilenko, serbskiego tenisisty Novaka Đokovicia oraz projektantki mody Very Wang.

W lipcu 2007 na jednym z londyńskich lotnisk w jej bagażu znaleziono niezalegalizowane nunczako, uznawane w Wielkiej Brytanii za broń.

Posiada własną linię perfum "Maria Sharapova Perfume".

Występowała w reklamach: Nike, Canon, Pepsi, Motorola, TAG Heuer, Honda, Lady Speed Stick oraz Palmolive.

Jej sponsorami są: Nike, Sony Ericsson, Canon, TIFFANY & Co., Land Rover, TAG Heuer, Colgate, Parlux, Gatorade, Tropicana oraz Prince Sports.

Znalazła się na 83 miejscu listy najbardziej wpływowych ludzi na świecie, opublikowanej w magazynie Forbes.

Jest najlepiej zarabiającą "sportsmenką" na świecie. Między czerwcem 2006 a czerwcem 2007, zarobiła ponad 23 mln USD.

Znalazła się na 3 miejscu listy najbogatszej młodzieży na świecie, opublikowanej przez magazyn Forbes.

[edytuj] Kariera tenisowa

[edytuj] 2001

Pierwszy mecz zawodowy Karin Lynn Miller – Maria Szarapowa 6:7, 6:4, 6:4 Sarasota, 29 kwietnia 2001

W 2001 jako 14-latka zadebiutowała w turnieju zawodowym ITF-u w Sarasocie dzięki "dzikiej karcie" przyznanej przez organizatorów. Pierwszy mecz w karierze zagrała z kwalifikantką, sklasyfikowaną wówczas na 265 pozycji w rankingu, Amerykanką Karin Lynn Miller, który przegrała 7:6, 4:6, 4:6.

Wystąpiła także w juniorskim US Open 2001, gdzie przegrała w II rundzie.

[edytuj] 2002

W 2002 wygrała po raz pierwszy znaczące spotkanie tenisowe. Miało to miejsce w Columbus. Szarapowa wygrała z Teryn Katherine Ashley. Jednak już w drugiej rundzie uległa rozstawionej z numerem 3 Michaeli Paštikovej. Następnie zagrała w turnieju Pacific Life Open w Indian Wells i w I rundzie ograła Brie Rippner. W kolejnym meczu trafiła na Monicę Seles, wówczas 9 rakietę świata i przegrała.

Sklasyfikowana na 535. miejscu, wystartowała w turnieju w Gunma. Tam właśnie odniosła pierwsze zwycięstwo w imprezie rangi ITF. W rundach I i II zwyciężyła bez problemu. W III rundzie rozprawiła się z Yumiką Kitamurą.

W następnych imprezach w Vancouverze i Peachtree nie przegrała ani jednego meczu. Została zaproszona przez organizatorów do dobrze obsadzonego turnieju w Tokio. W I rundzie trafiła na Emmanuelle Gagliardi. Sklasyfikowana na 52. pozycji Gagliardi wygrała. W kolejnych dwóch startach w San Francisco i Pittsburghu dotarła do obu finałów, lecz je przegrała.

Jako juniorka dotarła finału Australian Open 2002 i Wimbledonu 2002, za to kończąc swój udział we French Open 2002 w trzeciej rundzie.

[edytuj] 2003

Zaczęła ten sezon na 183 pozycji w rankingu WTA. Na początku sezonu zagrała w Australian Open 2003 po raz pierwszy jako seniorka. Miejsce w głównym turnieju zapewniła sobie wygrywając trzy mecze w eliminacjach kwalifikacyjnych, w tym z Renatą Voráčovą. Odpadła jednak w I rundzie, wyeliminowana przez Klárę Koukalovą, która dotarła do III rundy tego turnieju. Szarapowa awansowała na 156 miejsce w światowym rankingu.

Podobne występy odnotowała w turniejach w USA: Dow Corning Classic (rangi ITF) w Midland, Pacific Life Open w Indian Wells, Sony Ericsson Open w Miami i Family Circle Cup w Charlestonie. Złą passę przełamała w występie rangi ITF na atlantyckiej wyspie Sea Island w amerykańskim stanie Georgia, gdzie wygrała cały turniej. Po drodze pokonała Annę Kurnikową, która oddała mecz półfinałowy walkowerem.

Potem, przez pewien czas nie pojawiała się na światowych kortach. Powróciła dopiero na początku czerwca we French Open 2003, gdzie przebrnęła eliminacje kwalifikacyjne do turnieju głównego. Swój występ zakończyła w I rundzie, przegrywając z Magüi Serną.

Osiągnęła półfinał turnieju w angielskim Birmingham, co dotychczas było jej największym osiągnięciem w zawodowej karierze. Do turnieju musiała przebijać się przez eliminacje kwalifikacyjne. W I rundzie wygrała z Jewgienią Kulikowską, a w II rundzie pokonała 24 w rankingu WTA, rozstawioną z numerem 5 Nathalie Dechy. W III rundzie wygrała z Marie Gayanay Mikaelian, turniejową jedenastką. W ćwierćfinale pokonała najwyżej rozstawioną zawodniczkę, Jelenę Diemientiewą. W półfinale przegrała z Shinobu Asagoe. Po raz pierwszy w zawodowej karierze została sklasyfikowana wśród 100 najlepszych tenisistek świata na 91 pozycji.

Po udanym turnieju w Birmingham wystąpiła w wielkoszlemowym Wimbledonie 2003. Dotarła do 1/16 finału, pobijając tym samym kolejny rekord najlepszego swojego występu. Po drodze pokonała Ashley Harkleroad, Jelenę Bowinę i Jelenę Dokić. W IV rundzie uległa Swietłanie Kuzniecowej. Awansowała na 56 miejsce w rankingu WTA.

Po występie na kortach Wimbledonu wystartowała w dwu turniejach z cyklu US Open Series w Los Angeles i w Toronto. W pierwszym dotarła do II rundy, a w kolejnym odpadła już w pierwszym meczu. W ostatnim turnieju wielkoszlemowym sezonu, US Open 2003, doszła do II rundy. W I rundzie pokonała Virginię Ruano Pascual, ale w II rundzie poniosła porażkę z Emilie Loit.

W Szanghaju w I rundzie zrewanżowała się rywalce z US Open, Emilie Loit, tym razem pokonując ją w trzech setach. Dotarła do 1/4 finału, przegrywając z Jeleną Diemientiewą, późniejszą triumfatorką. Szarapowa awansowała na 48. pozycję (po raz pierwszy sklasyfikowana w czołowej 50 rankingu).

Pierwszy wygrany turniej WTA Maria Szarapowa - Aniko Kapros 2:6, 6:2, 7:5 Tokio, 5 października 2003

W turnieju w Tokio, rozstawiona z numerem 5, trafiła na niżej notowane zawodniczki i wygrała pierwszy turniej w karierze. W I rundzie pokonała Jin-Hee Kim; w II rundzie wygrała z Akiko Morigami. W ćwierćfinale ograła Claudine Schaul; w półfinale Zheng Jie; a w finale zwyciężyła z Aniko Kapros 2:6, 6:2, 7:6(5).

Po sukcesie w Japonii nadszedł czas na występ w FORTIS Championships w Luksemburgu, gdzie doszła do półfinału, przegrywając z Kim Clijsters.

W Québec wygrała turniej po raz drugi w karierze. Pokonała tam kolejno Els Callens, Alinę Żidkową, Laurę Granville i Milagros Sequerę. Sezon zakończyła na 32 miejscu w rankingu WTA.

[edytuj] 2004

Rok rozpoczęła ozstawiona z numerem 28 w Australian Open 2004. Doszła do III rundy, pokonując Conchitę Martínez Granados i Lindsay Lee-Waters. W III rundzie przegrała z Anastazją Myskiną, rozstawioną z numerem 6.

W turnieju w Tokio przegrała w drugim meczu z Danielą Hantuchovą. Następnie wystąpiła w turnieju w Memphis. Doszła tam do półfinału, przegrywając z turniejowym numerem 1, Wierą Zwonariewą.

W turnieju Pacific Life Open w Indian Wells, wygrywając po drodze m.in. z Sesil Karatanczewą, dotarła do IV rundy, przegrywając ponownie z Anastazją Myskiną 1:6, 2:6.

W turnieju w Miami w III rundzie przegrała z turniejową numer 1 Sereną Williams. W turniejach w Berlinie i w Rzymie doszła do III rund. W decydujących meczach przegrała z Jennifer Capriati i Silvią Fariną Elią.

Osiągnęła ćwierćfinał French Open 2004. Po drodze zrewanżowała się Wierze Zwonariewej za porażkę w Memphis. W walce o półfinał przegrała z Paolą Suárez.

W angielskim Birmingham wygrała turniej po meczach z Patty Schnyder w półfinale i Tatianą Golovin w finale.

Pierwsze zwycięstwo w Wielkim Szlemie Maria Szarapowa – Serena Williams 6:1 6:4 Wimbledon, 4 lipca 2004

Jej zwycięstwo w Wimbledonie 2004 było jej pierwszym wielkoszlemowym triumfem, gdzie pokonała m.in. Ai Sugiyamę w ćwierćfinale wynikiem 5:7, 7:5, 6:1, Lindsay Davenport w półfinale 2:6, 7:6, 6:1, i zrewanżowała się Serenie Williams w finale 6:1, 6:4.

W następnych występach dotarła do półfinału w turnieju w Pekinie, gdzie po drodze pokonała Jelenę Janković. W finale przegrała ze Swietłaną Kuzniecową.

Osiągnęła ćwierćfinał w turnieju San Diego (porażka z Anastazją Myskiną). W US Open 2004 doszła do III rundy. W I rundzie pokonała Laurę Granville. Było to jej setne zwycięstwo w karierze. W II rundzie pokonała Janković, ale w III rundzie przegrała z Mary Pierce.

W finale turnieju w Seulu pokonała Martę Domachowską. Także wygrała turniej w Tokio.

Pod koniec sezonu przegrała finał halowego turnieju w Zurychu i półfinał turnieju w Filadelfii. Zapewniła sobie udział w turnieju kończącym sezon, WTA Tour Championships w Los Angeles, gdzie wygrała dwa z trzech meczów i awansowała do fazy pucharowej. W półfinale pokonała Anastazję Myskinę 2:6, 6:2, 6:2, a w finale, Serenę Williams 4:6, 6:2, 6:4. Zakończyła ten sezon na 4. miejscu w rankingu WTA. W samym 2004 zarobiła 2,5 mln dolarów.

[edytuj] 2005

Rok zaczęła od występu w półfinale w Australian Open 2005. Po drodze pokonała: Sesil Karatanczewą, Lindsay Lee-Waters, Li Na, Silvię Farina Elia i Swietłanę Kuzniecową. W meczu o finał przegrała z późniejszą zwyciężczynią, Sereną Williams.

W Princess Cup w Tokio, w finale pokonała liderkę rankingu WTA Lindsay Davenport. W turnieju w Ad-Dausze ponownie nie przegrała ani jednego meczu i wygrała 9. turniej zawodowy.

Podczas Pacific Life Open przegrała w półfinale z Lindsay Davenport wynikiem 0:6, 0:6. W Sony Ericsson Open w Miami dotarła do finału, w którym przegrała z Kim Clijsters.

W turnieju w Berlinie przegrała w ćwierćfinale z Justine Henin-Hardenne. W imprezie w Rzymie, gdzie zwycięstwo dałoby jej prowadzenie w rankingu WTA, w finale przegrała z Patty Schnyder.

Na French Open 2005, gdzie trafiła na Justine Henin-Hardenne, tym razem w ćwierćfinale, przegrała, ale była zadowolona, ponieważ nie cierpi grać na kortach ziemnych, co tłumaczy: jest na nich za dużo piachu.^[1]

Jak co roku podczas przygotowań do Wimbledonu, skorzystała z zaproszenia do Birmingham na ostatni turniej przed wielkoszlemowym turniejem na trawie. W drugiej rundzie (w pierwszej jako najwyżej rozstawiona zawodniczka dostała wolny los) zagrała z Anne Kremer i wygrała 6:3, 6:0. Inne rywalki pokonała w trzech setach i mogła świętować obronę tytułu. W finale pokonała Jelenę Janković.

Na Wimbledonie 2005, jako obrończyni tytułu, w pierwszych czterech meczach gładko pokonała rywalki, ale już w ćwierćfinale z kłopotami zwyciężyła z Nadią Pietrową. Jednak na drodze po trofeum stanęła jej Venus Williams. Amerykanka pokonała Szarapową w dwu setach.

W imprezie w Los Angeles doszła do 1/4 finału. Mecz ćwierćfinałowy oddała walkowerem.

Jej osiągnęcie półfinału na US Open 2005 dało jej pierwsze miejsce w rankingu światowym. Została piętnastą tenisistką, która tego dokonała, a przy tym pierwszą Rosjanką.

W turnieju w Pekinie dotarła do 1/2 finału i w turnieju w Moskwie osiągnęła ćwierćfinał. Już po niecałych dwóch miesiącach spadła z pierwszego miejsca w rankingu. W fazie grupowej WTA Tour Championships w Madrycie wyeliminowała Lindsey Davenport (nr 1 rankingu). W półfinale spotkała się z Amélie Mauresmo. Mecz przegrała 7:6(1), 6:3. Sezon zakończyła na czwartym miejscu w rankingu WTA.

[edytuj] 2006

W Australian Open 2006 jej rywalkami były Sandra Klösel, Ashley Harkleroad, Jelena Kostanić, Daniela Hantuchová i Nadia Pietrowa. Szarapowa ostała pokonana w półfinale przez Justine Henin-Hardenne.

W szczęśliwym dla niej turnieju w Tokio dość łatwo przeszła do półfinału, jednak tam została wyeliminowana przez Martinę Hingis.

W Dubaju początkowo odniosła zwycięstwo z Wierą Duszewiną, i zrewanżowała się Martinie Hingis. W półfinale wygrała z Lindsay Davenport. W finale została znowu pokonana przez Justine Henin-Hardenne.

Kolejne turnieje w Indian Wells i w Miami: w półfinale pierwszego z nich wygrała z Martiną Hingis. Do finału w Miami była niepokonana, jednak przegrała tamże z Swietłaną Kuzniecową.

Wystartowała we French Open 2006, gdzie pożegnała się z turniejem w czwartej rundzie. Po drodze odesłała do domu kilka rywalek: Mashonę Washington, Ivetę Benešovą i Alicię Molik. Została pokonana przez Dinarę Safinę.

W turnieju w Birmingham awansowała do półfinału, gdzie przegrała z Jameą Jackson.

Na Wimbledonie 2006 Szarapowa została rozstawiona z numerem 4. Powtórzyła tam wynik z Australian Open 2006. Po drodze trafiła na bardzo wysoko notowane rywalki. W trzech pierwszych rundach pokonała je bez straty seta. Jednak w 1/16 trafiła na Flavię Pennettę, wygrywając 7:6(5) 3:6 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Jeleną Diemientiewą. W półfinale natrafiła na liderkę rankingu Amélie Mauresmo. Francuzka, późniejsza mistrzyni, pokonała Szarapową w trzech setach.

Podczas imprezy w San Diego zwyciężyła, pokonując po drodze kilka wysoko sklasyfikowanych zawodniczek, m.in. 8 w rankingu Patty Schnyder, 9. Mary Pierce i 2. Kim Clijsters.

W turnieju w Los Angeles, pokonując Anastazję Rodionową, Marion Bartoli i Dinarę Safinę, w 1/2 finału została pokonana przez Diemientiewą, która zrewanżowała się jej za porażkę na kortach Wimbledonu.

Drugie zwycięstwo w Wielkim Szlemie Maria Szarapowa – Justine Henin 6:4, 6:4 Nowy Jork, 9 września 2006

Na kortach US Open 2006 została rozstawiona z numerem 4. W czterech pierwszych meczach pokonywała rywalki bez straty seta. W ćwierćfinale spotkała się z Tatianą Golovin. Pokonała ją 7:6, 7:6. W półfinale czekała na nią Amélie Mauresmo. Mecz z Francuzką wygrała 6:0, 4:6, 6:0. W finale czekała wiceliderka rankingu Justine Henin-Hardenne, do której Szarapowa nie miała szczęścia, bowiem w dotychczasowych pojedynkach zwyciężyła tylko raz na pięć spotkań. Jednak to Szarapowa została zwyciężczynią US Open, jej drugiego wielkoszlemowego triumfu w karierze.

Do końca sezonu grała tylko w Europie. W Moskwie pokonała Jekaterinę Byczkową, po czym oddała mecz przeciwko Annie Czakwetadze walkowerem (kontuzja). Później wygrała turnieje w Linz i w Zurychu.

W kończącym sezon turnieju z cyklu Masters, który odbył się w Madrycie, została przyporządkowana do grupy czerwonej, w której grały również Kim Clijsters, Swietłana Kuzniecowa i Jelena Diemientiewa. Turniej ten był walką pomiędzy Marią Szarapową a Justine Henin-Hardenne o prowadzenie w rankingu WTA. Szarapowa w pierwszym meczu pokonała będącą w słabej formie Jelenę Diemientiewą 6:1, 6:4. W drugim turniejowym występie wygrała z Kim Clijsters 6:4, 7:6. Została liderką swojej grupy. W ostatnim meczu w grupie pokonała Swietłanę Kuzniecową 6:1, 6:4, i z kompletem zwycięstw, zwyciężyła w grupie. W półfinale czekała Justine Henin-Hardenne. Belgijka od początku dominowała na korcie i pokonała Rosjankę w dwóch setach 6:2, 7:6. Henin-Hardenne została później zwyciężczynią całej imprezy. Tym samym Szarapowa nie awansowała na koniec roku na pierwsze miejsce w kobiecym rankingu.

[edytuj] 2007

Kolejna szansa na objęcie prowadzenia w kobiecym rankingu nadarzyła się podczas Australian Open 2007. Pod nieobecność liderki Justine Henin-Hardenne, Szarapowa była najwyżej rozstawiona w turnieju. Jednak, już jej pierwszy mecz miał bardzo ciężki przebieg. Z Camille Pin grała w pełnym słońcu i temperaturze sięgającej 50°C. Prowadząc 5:0 w trzecim secie, wygrała go 9:7. Skarżyła się ponadto na skurcze mięśni brzucha. Po spotkaniu powiedziała, że "to było nieludzkie pozwolić nam grać w takichvwarunkach". Zamknięcie dachu na korcie nastąpiło dopiero po zakończeniu spotkania z Camille Pin.

Kolejny, drugi mecz Australian Open 2007 wygrała bez problemu. Pewnie pokonała 6:0, 6:3 Anastazję Rodionową. Jej droga przebiegała bardzo pewnie aż do finału turnieju (w półfinale wygrała w dwu setach z Kim Clijsters). W decydującym starciu uległa jednak 1:6, 2:6 Serenie Williams, pozwalając nierozstawionej Amerykance na zdobycie trzeciego trofeum Daphne Akhurst.

Po tym turnieju zagrała w turnieju w Tokio, gdzie skreczowała w półfinałowym meczu z Aną Ivanović z powodu kontuzji kolana.

W turnieju w Indian Wells została rozstawiona z numerem 1. W I rundzie skorzystała z wolnego losu zaś w II rundzie spotkała się z Michaëllą Krajicek. Holenderkę pokonała w dwóch setach. W następnym meczu spotkała się z Nathalie Dechy. Zwyciężyła w dwóch setach. W czwartej rundzie niespodziewanie przegrała z Wierą Zwonariewą wynikiem 6:4, 5:7, 1:6. Po tym turnieju utraciła prowadzenie w rankingu tenisistek na rzecz Justine Henin.

Na kortach w Miami było tak samo jak w Indian Wells. W pierwszej rundzie miała wolny los; w II rundzie wygrała z Yung-jan Chan. W III rundzie zagrała z Venus Williams. Wygrała wynikiem 2:6, 6:2, 7:5. W IV rundzie przegrała z drugą z sióstr Williams, Sereną, późniejszą zwyciężczynią wynikiem 6:1, 6:1.

Podczas turnieju w Stambule doszła do półfinału. Jako najwyżej rozstawiona zawodniczka w I rundzie miała wolny los. W II rundzie trafiła na Cwietanę Pironkową, którą pokonała 6:4, 7:6. W ćwierćfinale wygrała z rozstawioną z numerem 7 Agnieszką Radwańską 6:2, 3:6, 6:0, a w półfinale przegrała z Aravane Rezaï 6:2, 6:4.

Jej pierwszą rywalką w French Open 2007 została Emilie Loit. Szarapowa wygrała 6:3, 7:6. W kolejnym spotkaniu spotkała się z Jill Craybas. Wygrała 6:2, 6:1. W III rundzie wygrała z kwalifikantką Ałłą Kudryacewą. W IV rundzie pokonała Patty Schnyder, rozstawioną w tym turnieju z numerem 14, wynikiem 3:6, 6:4, 9:7. W ćwierćfinale bez problemów pokonała rozstawioną z numerem 9 Annę Czakwetadze. W drodze do finału przeszkodziła jej Ana Ivanović. Szarapowa przegrała 2:6, 1:6.

Na Wimbledonie 2007 odpadła w IV rundzie, przegrywając z późniejszą triumfatorką turnieju Venus Williams wynikiem 1:6, 3:6.

W US Open Series za ten rok zadebiutowała w San Diego, w turnieju WTA o randze Tier I. W I rundzie jako najwyżej rozstawiona zawodniczka w turnieju miała wolny los, zaś w II rundzie wygrała z Tamarine Tanasugarn. W III rundzie spotkała się z Tatianą Golovin. Szarapowa wygrała 6:0, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Sanią Mirzą. Półfinałowy mecz z Anną Czakwetadze, niepokonaną od 12 spotkań, Szarapowa wygrała w dwu setach. W finale z Patty Schnyder wygrała pierwszego seta 6:2. Lecz kolejny wygrała Szwajcarka 3:6. Jednak, Szarapowa rozbiła rywalkę w trzecim 6:0.

Po sukcesie w San Diego zagrała w kolejnym amerykańskim turnieju z serii US Open Series w Los Angeles, rozstawiona z numerem 1. W I rundie miała wolny los. W II rundzie wygrała z Eleni Daniilidou po kreczu rywalki. W 1/8 finału spotkała się z Michaëllą Krajicek, pokonując ją 7:6, 6:7, 6:3. W ćwierćfinale spotkała się z Jeleną Diemientiewą w dwu setach. Z powodu kontuzji uda lewej nogi oddała walkowerem spotkanie półfinałowe z Nadią Pietrową.

Wzięła udział w US Open 2007, gdzie w pierwszej pokonałą Robertę Vinci 6:0, 6:1, a w II rundzie pokonała Casey Dellacqua 6:1, 6:0. W III rundzie niespodziewanie przegrała z rozstawioną z numerem 30 Agnieszką Radwańską 6:4, 1:6, 6:2. W jednym z meczów US Open 2007 grała w stroju za 60 tysięcy USD wysadzanym diamentami od Swarovskiego^[2].

W turnieju Kremlin Cup, rozstawiona z numerem 2, miała w I rundzie wolny los. W kolejnej uległa Wiktorii Azarence 6:7, 2:6. Po tej porażce wycofała się z turnieju Zurich Open.

Przez to, że Daniela Hantuchová wygrała turniej WTA w Linz, zepchnęła Szarapową na 9. miejsce w rankingu WTA, obejmującym osiągnięcia roczne. Miały co prawda tyle samo punktów ale Słowaczka wygrała w dwu imprezach, a Szarapowa tylko w jednej.

Szarapowa była pierwszą rezerwową do turnieju kończącego sezon. Jednakże przez problemy zdrowotne z Sony Ericsson Championships 2007 wycofała się Venus Williams. Dzięki temu Maria Szarapowa wystąpiła w zawodach. Przyporządkowana do grupy czerwonej zagrała po kolei z Hantuchovą, Kuzniecową i Aną Ivanović. Wszystkie mecze wygrała tracąc tylko jednego seta. W półfinale spotkała się z drugą zawodniczką grupy żółtej, Anną Czakwetadze, zwyciężając 6:2, 6:2. W zaciętym finale uległa liderce rankingu Justine Henin wynikiem 7:5, 5:7, 3:6.

Trzecie zwycięstwo w Wielkim Szlemie Maria Szarapowa – Ana Ivanović 7:5, 6:3 Mellbourne, 26 stycznia 2008

[edytuj] 2008

Rozstawiona z nr 5, wygrała Australian Open 2008, jej trzeci wielkoszlemowy tytuł. Do karierowego Wielkiego Szlema w singlu brakuje jej mistrzostwa na kortach Rolanda Garrosa.

W rozgrywkach Australian Open 2008 pokonała kolejno, poczynając na I rundzie i kończąc na meczu finałowym: Jelenę Kostanić Tosić 6:4, 5:3 (krecz Kostanić Tosić), Lindsay Davenport 6:1, 6:3, Jelenę Wiesninę 6:3, 6:0, jedenastą zawodniczkę rankingu WTA, Jelenę Diemientiewą 6:2 6:0, rozstawioną z nr 1 Justine Henin 6:4, 6:0, rozstawioną z nr 3 Jelenę Janković 6:3, 6:1, a w finale – rozstawioną z nr 4 Anę Ivanović, wynikiem 7:5, 6:3.

Następnie, rozstawiona z nr 4 w Qatar Total Open 2008 w Ad-Dauha, rozpoczęła grę w II rundzie, pokonując Galinę Woskobojewą 6:4, 4:6, 6:1. W III rundzie wygrała z kwalifikantką Tamarine Tanasugarn 6:2, 6:2. W ćwierćfinale zwyciężyła z Caroline Wozniacki 6:0, 6:1. W półfinale wygrała z Agnieszką Radwańską 6:4, 6:3, zaś w samym finale wygrała z Wierą Zwonariewą]] 6:1, 2:6, 6:0, zdobywając osiemnaste trofeum z cyklu WTA Tour.

Podczas turnieju Pacific Life Open 2008 w Indian Wells zagrała rozstawiona z nr 4, ponownie od II rundy, pokonała kolejno: Stephanie Cohen-Aloro, Eleni Daniilidou, Alonę Bondarenko, z którą to ostatnią straciła pierwszego seta w turnieju. W ćwierćfinale zwyciężyła z Daniela Hantuchową wynikiem 7:6(2), 6:1. W półfinale odniosła pierwszą porażkę sezonu, z Swietłaną Kuzniecową.

W turnieju w Amelia Island w II rundzie pokonała kwalifikantkę Barborę Zahlavovą-Strycovą. W III rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 7:6(3), 5:7, 7:6(1), a w 1/4 finału zwyciężyła z rozstawioną z rn 10 Aloną Bondarenko 6:7(9), 6:3, 6:2. Jej mecz półfinałowy z Lindsay Davenport nie odbył się, bowiem jej rywalka oddała pojedynek walkowerem. W finale pokonała nierozstawioną Dominikę Cibulkową, dla której był to pierwszy finał turnieju rangi Tier II.

W Family Circle Cup 2008 w Charleston została rozstawiona z nr 2, z wolnym losem ponownie w I rundzie. W II rundzie pokonała bez utraty gema Bethanie Mattek 6:0, 6:0, a w III rundzie – Tatianę Perebiynis 7:5, 6:2. W ćwierćfinale przegrała drugi mecz sezonu, z Sereną Williams wynikiem 7:5, 4:6, 6:1. Po tym turnieju awansowała na 2. miejsce w rankingu WTA.

Gdy 15 maja liderka rankingu WTA, Justine Henin, niespodziewanie zakończyła karierę, a dwa dni później poprosiła o wycofanie z rankingów, Maria Szarapowa ponownie została liderką, od 19 maja 2008 do 9 czerwca 2008

Na French Open 2008 została pokonana przez Dinarę Safinę w IV rundzie, co stanowi powtórkę z French Open 2006.

[edytuj] Wielki Szlem

[edytuj] Finały wielkoszlemowe

[edytuj] Mistrzyni

Rok	Turniej	Finalistka	Wynik w finale
2004	Wimbledon 2004	Serena Williams	6:1, 6:4
2006	US Open 2006	Justine Henin-Hardenne	6:4, 6:4
2008	Australian Open 2008	Ana Ivanović	7:5, 6:3

[edytuj] Finalistka

Rok	Turniej	Mistrzyni	Wynik w finale
2007	Australian Open 2007	Serena Williams	1:6, 2:6

[edytuj] Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj] Gra pojedyncza

Turniej	2008	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001
Australian Open	W	F	SF	SF	3R	1R	F
French Open	4R	SF	4R	QF	QF	1R	3R
Wimbledon		4R	SF	SF	W	4R	F
US Open		3R	W	SF	3R	2R		2R

[edytuj] Gra podwójna

Turniej	2004	2003
Australian Open	2R	2R
French Open
Wimbledon
US Open	-	2R

[edytuj] Gra mieszana

Turniej	2004
Australian Open
French Open
Wimbledon
US Open	QF

[edytuj] Legenda

     jasnoniebieski – turnieje seniorskie

     biały – nie startowała

     jasnobrązowy – turnieje juniorskie

Źródło:

• Maria Szarapowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] Wygrane turnieje WTA w grze pojedynczej

Lp.	Data	Turniej	Finalistka	Wynik
1.	29 sierpnia 2003	Tokio	Aniko Kapros	2:6, 6:2, 7:6(5)
2.	27 października 2003	Québec	Milagros Sequera	6:2 krecz
3.	7 czerwca 2004	Birmingham	Tatiana Golovin	4:6, 6:2, 6:1
4.	21 czerwca 2004	Wimbledon 2004	Serena Williams	6:1, 6:4
5.	27 sierpnia 2004	Seul	Marta Domachowska	6:1, 6:1
6.	4 października 2004	Tokio	Mashona Washington	6:0, 6:1
7.	8 września 2004	WTA Tour Championships (Los Angeles)	Serena Williams	4:6, 6:2, 6:4
8.	6 lutego 2005	Tokio	Lindsay Davenport	6:1, 3:6, 7:6(5)
9.	21 lutego 2005	Ad-Dauha	Alicia Molik	4:6, 6:1, 6:4
10.	6 lipca 2005	Birmingham	Jelena Janković	6:2, 4:6, 6:1
11.	18 marca 2006	Indian Wells	Jelena Diemientiewa	6:1, 6:2
12.	6 sierpnia 2006	San Diego	Kim Clijsters	7:5, 7:5
13.	9 września 2006	US Open 2006	Justine Henin-Hardenne	6:4, 6:4
14.	22 października 2006	Zurych	Daniela Hantuchová	6:1, 4:6, 6:3
15.	29 października 2006	Linz	Nadia Pietrowa	7:5, 6:2
16.	5 sierpnia 2007	San Diego	Patty Schnyder	6:2, 3:6, 6:0
17.	26 stycznia 2008	Australian Open 2008	Ana Ivanović	7:5, 6:3
18.	24 lutego 2008	Ad-Dauha	Wiera Zwonariowa	6:1, 2:6, 6:0
19.	13 kwietnia 2008	Amelia Island	Dominika Cibulková	7:6(7), 6:3

[edytuj] Wygrane turnieje WTA w grze podwójnej

Lp.	Data	Turniej	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	12 października 2003	Tokio	Tamarine Tanasugarn	Ansley Cargill / Ashley Harkleroad	6:4, 6:2
2.	31 października 2003	Luksemburg	Tamarine Tanasugarn	Marlene Weingärtner / Jelena Tatarkowa	6:4, 2:6, 6:1
3.	12 października 2004	Birmingham	Maria Kirilenko	Milagros Sequera / Lisa McShea	6:2, 6:1

[edytuj] Wygrane turnieje ITF

Lp.	Data	Turniej	Finalistka	Wynik
1.	21 kwietnia 2002	Gunma	Aiko Nakamura	6:4, 6:1
2.	4 sierpnia 2002	Vancouver	Laura Granville	0:6, 6:3, 6:1
3.	15 sierpnia 2002	Peachtree City	Kelly McCain	6:0, 6:1
4.	11 maja 2003	Sea Island	Christina Wheeler	6:4, 6:3

Źródło:

• Baza danych ITF Tennis: Maria Sharapova

[edytuj] Finały turniejowe

[edytuj] Gra pojedyncza

[edytuj] Finalistka

Lp.	Data	Turniej	Mistrzyni	Wynik
1.	30 października 2004	Zurych	Alicia Molik	6:4, 2:6, 3:6
2.	8 kwietnia 2005	Miami	Kim Clijsters	3:6 5:7
3.	2 marca 2006	Dubaj	Justine Henin	2:6 5:7
4.	7 kwietnia 2006	Miami	Swietłana Kuzniecowa	3:6 4:6
5.	3 lutego 2007	Australian Open 2007	Serena Williams	2:6, 1:6
6.	17 czerwca 2007	Birmingham	Jelena Janković	6:4, 3:6, 5:7

[edytuj] Gra podwójna

[edytuj] Finalistka

Lp.	Data	Turniej	Partnerka	Mistrzynie	Wynik
1.	26 lutego 2004	Memphis	Wiera Zwonariewa	Åsa Svensson / Meilen Tu	4:6, 6:7

Źródło:

• Maria Szarapowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)

[edytuj] Statystyki

[edytuj] Bilans spotkań w turniejach

Turniej	Bilans w singlu	Bilans w deblu
Australian Open	26:5	2:2
French Open	22:6	0:0
Wimbledon	23:4	0:0
US Open	17:4	1:1
Tokio	9:3	0:0
Berlin	4:2	2:1
Rzym	5:2	1:1
Indian Wells	15:5	2:2
Miami	14:5	0:2
Zurych	7:1	0:0
Charleston	2:1	0:0
San Diego	7:1	0:0
Toronto	1:2	0:0
Moskwa	2:1	0:0

Źródło:

• Maria Szarapowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)

[edytuj] Nagrody

2003

• Debiut roku (WTA)
• Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim)

2004

• Tenisistka roku (WTA)
• Największy awans w roku (WTA)
• Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim)

2005

• Najlepsza kobieca tenisistka (ESPY)
• Najlepszy sportowiec roku w Rosji (RTF)
• Najlepsza tenisistka roku w Rosji (RTF)
• Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim)

2006

• Najlepsza tenisistka roku w Rosji (RTF)
• Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim)

[edytuj] Kontrakty reklamowe

• Honda – Po Wimbledonie w 2004 promowała samochody, tylko w Japonii.
• Gatorade – Od 2005 promowała napój energetyzujący.
• TAG Heuer – Od grudnia 2004 jest "ambasadorem mody i elegancji".
• Canon – Promuje elektroniczne urządzenia.

Źródło:

• Maria Szarapowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)

Przypisy

[edytuj] Źródła

• Oficjalna strona internetowa Marii Szarapowej (en)
• Maria Szarapowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)
• Maria Szarapowa sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)
• W bazie danych ITF Tennis (en)