Tudorów

Z Wikipedii

Współrzędne: 50°46'05" N 21°27'09" E50.7680556 21.4525 (Tudorów)


Tudorów
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	opatowski
Gmina	Opatów
Sołtys	Adam Krawczyk
Położenie	50° 46' 05'' N 21° 27' 09'' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	150
Strefa numeracyjna (do 2005)	15
Kod pocztowy	27-500
Tablice rejestracyjne	TOP
Położenie wsi
Położenie na mapie Polski Tudorów
Baszta w Tudorowie
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Tudorów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Przez wieś przechodzi zielony szlak rowerowy do Opatowa.

[edytuj] Historia

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV w. W 1361 r. sąd ziemski w Sandomierzu rozstrzygnął spór o stawidła. Zatrzymał je dziedzic Tudorowa Pełko "is suis molendinis et in aggere circa castrum Tudorow", pozbawiając wody młyny w Karwowie. W połowie XV w. wieś była własnością braci herbu Janina. Tudorów miał łany kmiece, karczmy oraz folwark rycerski, z którego dziesięcinę płacono parafii we Włostowie.

Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1508 r. Tudorów i sąsiednie Dmoszyce należały do Alberta z Dmoszyc. Wieś płaciła 15 groszy. W 1578 r. Tudorów należał do księcia Ostrogskiego. Wieś miała trzech osadników na 1,5 łanach, 3 zagrodników z rolą, 1 komornika, 1 biednego i 1 rzemieślnika. Pół łanu obsiewano dla dworu.

W 1827 r. wieś miała 12 domów i 83 mieszkańców. Pod koniec XIX w. znajdował się tu młyn wodny. Było tu 18 domów i 116 mieszkańców.

[edytuj] Zabytki

Ruiny zamku

Ruiny rycerskiego zamku z XIV w. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z akt sądowych z 1361 r. W 1517 r. Jan Tudorowski sprzedał zamek Krzysztofowi Szydłowieckiemu. W połowie XVII w. wieżę przystosowano do celów obronnych. W jej przyziemiu powstała wówczas strzelnica artyleryjska. Jednak już pod koniec XVII w. zamek został opuszczony. Kamień z zamku służył miejscowej ludności jako budulec. Do dzisiaj zachowała się zamkowa wieża oraz zarys fosy. Widoczne są także fragmenty murów przyziemia. Wieża zbudowana jest z kamienia, na rzucie kwadratu. Ma sześć kondygnacji, a w jej wnętrzu zachowały się ślady po belkach drewnianych stropów. Na wyższych kondygnacjach znajdują się otwory okienne oraz strzelnice. Współcześnie ruiny są własnością rzeźbiarza Gustawa Hadyny, który przystosowuje je do celów mieszkalnych.

[edytuj] Bibliografia

Marek Baradziej, Opatów. Miasto na Bursztynowym Szlaku, Kraków 2004, ISBN 83-89676-26-5
Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograﬁczny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880