Uniwersytet Witolda Wielkiego

Z Wikipedii

Uniwersytet Witolda Wielkiego (lit. Vytauto Didžiojo universitetas), uniwersytet w Kownie założony w 1922 przez rząd litewski jako Uniwersytet Litewski w Kownie^[1] (Lietuvos universitetas), zamknięty w 1950, ponownie otwarty w 1989.

[edytuj] Historia

[edytuj] Powstanie i rozwój uczelni

W 1918 roku Taryba zadecydowała o wskrzeszeniu Uniwersytetu Wileńskiego, jednak zajęcie Wilna przez Polaków w kwietniu 1919, a później w październiku 1920 roku, uniemożliwiło ponowną organizację placówki.

Pierwszym krokiem do utworzenia alternatywnego wobec Uniwersytetu Stefana Batorego ośrodka akademickiego było powołanie do życia wyższych kursów naukowych w Kownie. Formalna decyzja o przekształceniu ich w uniwersytet zapadła na posiedzeniu rządu 13 lutego 1922 roku, a uroczystego otwarcia placówki dokonano trzy dni później (w czwartą rocznicę deklaracji niepodległości Litwy).

12 kwietnia prezydent Stulginskis zaakceptował statut uczelni, która składała się z pięciu wydziałów: teologii i filozofii, humanistycznego, matematyki i nauk ścisłych, medycyny oraz techniki. Na ich czele stali odpowiednio: Jonas Maironis (teologia), Augustinas Voldemaras (humanistyka), Petras Avižonis (medycyna), Zigmas Žemaitis (matematyka i nauki ścisłe) oraz Pranas Jodelė (technika).

Budynek, w którym odbywały się wyższe kursy naukowe, od 1922 roku gmach Uniwersytetu Litewskiego.

Wśród wykładowców znaleźli się wybitni przedstawiciele litewskiego życia kulturalnego - na czele Wydziału Humanistycznego stał Vincas Krėvė-Mickevičius (1925-37), pracowali tam m.in. pisarz i teatrolog Balys Sruoga, późniejszy prezydent Republiki Antanas Smetona (wykładowca etyki i filozofii) czy ks. Mečislovas Reinys, znawca teologii i psychologii.

Uczelnia stała się miejscem kształcenia kadr nowopowstałego państwa - dominowali na niej studenci-Litwini (ponad 2/3 ogółu w 1929 roku), bardzo liczną grupę stanowili Żydzi (29%), inne mniejszości (Polacy, Rosjanie i Niemcy) reprezentowane były symbolicznie, co wynikało z prowadzonej przez rząd litewski polityki wspierania etnicznej ludności litewskiej, która na skutek długiej dominacji polskojęzycznych i niemieckojęzycznych elit była poszkodowana.

Kadra Uniwersytetu w 1930 roku. Od lewej siedzą: Pranas Jodelė, rektor Michał Römer, Mykolas Biržiška, S.Kolupaila, B.Česnys, P.Leonas, stoją Z.Žemaitis, Povilas Jakubėnas, V.Lašas, Vincas Krėvė-Mickevičius

Związana z Uniwersytetem Akademia Rolnicza została powołana w 1924 roku na bazie Instytutu Agronomii i Leśnictwa Wydziału Matematyki i Nauk Ścisłych. W 1936 roku zdecydowano o powstaniu Akademii Weterynaryjnej na bazie Fakultetu Medycyny.

Rektorami uczelni w dwudziestoleciu międzywojennym byli kolejno: Jonas Šimkus, Vincas Čepinskis, Pranciškus Būčys, Petras Avižonis, Mykolas Biržiška, Michał Römer, Pranas Jodelė, po 1930 roku: Vincas Čepinskis, Michał Römer, Stasys Šalkauskis, Antanas Purėnas i Julijonas Gravgorkas (ostatni dwaj w latach 1940-43).

[edytuj] Przekształcenie uczelni w Uniwersytet Witolda Wielkiego

7 czerwca 1930 roku z okazji 500 rocznicy śmierci księcia Witolda dokonano uroczystej zmiany nazwy uczelni na Uniwersytet im. Witolda Wielkiego. Istniało już wtedy siedem wydziałów: poza pięcioma z 1922 roku doszła teologia ewangelicka i prawo. Łącznie na uczelni studiowało wówczas ponad 4 tys. studentów i wolnych słuchaczy.

[edytuj] Polscy studenci

Mimo słabej reprezentacji Polaków wśród studentów Uniwersytetu część absolwentów polskich gimnazjów w Wiłkomierzu, Poniewieżu i Kownie decydowała się na podjęcie studiów w placówce. W 1929 roku uczyło się tu ok. 90 Polaków, na kilka miesięcy przed utratą przez Litwę niepodległości w 1940 roku polskich studentów było 53. Polscy studenci brali aktywny udział w życiu akademickim, zasiadając m.in. w ławach samorządu studenckiego. Polacy jednoczyli się w dwie organizacje: Zjednoczenie Polaków Studentów Uniwersytetu im. Witolda Wielkiego i Związek Polskiej Młodzieży Akademickiej Litwy (ZPMAL). W 1928 roku na bazie Zjednoczenia powstała polska korporacja akademicka "Lauda", na której czele stanął K. Plater-Zyberk, rok później powołano korporację "Antewię".

[edytuj] Ostatnie lata uczelni w Litwie niepodległej

Po włączeniu Wilna w skład Litwy w 1939 roku Uniwersytet Witolda posłużył za wzór do zorganizowania podobnej placówki w nowej stolicy państwa - na bazie b. Uniwersytetu Stefana Batorego. W styczniu 1940 roku do Wilna przeniesiono wydziały Humanistyczny i Prawa, a w lecie tego roku Matematyki i Nauk Ścisłych. W tym też okresie - z powodów ideologicznych - uczelnia zmieniła nazwę na Uniwersytet Kowieński.

Na początku 1941 roku profesorowie Uniwersytetu pomogli w organizacji Akademii Nauk Litewskiej SRR.

Po wyzwoleniu Litwy spod okupacji radzieckiej w czerwcu 1941 roku uniwersytet wrócił do nazwy sprzed 1940 roku, jednak w marcu 1943 roku został zamknięty przez kolejnych okupantów na skutek niepowodzenia akcji werbunku młodych Litwinów do SS. Wielu z pracowników i studentów było represjonowanych przez władze niemieckie.

Na jesieni 1944 roku działalność uczelni została przywrócona - składała się ona odtąd z czterech fakultetów: Historyczno-Filologicznego, Medycznego, Architektury i Technologii. Po przeniesieniu Wydziału Filozofii do Wilna w 1949 roku, władze radzieckie zadecydowały o zamknięciu uczelni, a następnie przekształceniu jej w Kowieński Instytut Politechniczny oraz Kowieński Instytut Medyczny (w październiku 1950).

[edytuj] Ponowne otwarcie w 1989

Przywrócenie Kownu statusu ośrodka uniwersyteckiego było jednym z postulatów ruchu na rzecz przebudowy Litwy w 1988 roku. Formalna decyzja została podjęta 28 kwietnia 1989 roku, Rada Najwyższa LSRR zaakceptowała ją 4 czerwca, a w lipcu rząd opracował tymczasowy statut uczelni.

Pierwszy po od pięćdziesięciu lat semestr nauki rozpoczął się 1 września 1989 roku na wydziałach ekonomii, nauki oraz humanistycznym. UWW był pierwszą na terenie ZSRR szkołą wyższą cieszącą się względną niezależnością od rządu.

[edytuj] Stosunki międzynarodowe

Uczelnia utrzymuje ścisłe więzi z licznymi uniwersytetami w USA, Europie i Azji. Wykłada na niej prof. dr hab. Dariusz Szpoper.

[edytuj] Struktura

Obecnie uniwersytet składa się z 6 wydziałów i 4 instytutów, obejmujących 29 katedr i centrów oraz Kowieński Ogród Botaniczny.

[edytuj] Wydziały

• Nauk Ścisłych (VDU Gamtos mokslų fakultetas)
• Nauk Humanistycznych (VDU Humanitarinių mokslų fakultetas)
• Informatyki (VDU Informatikos fakultetas)
• Teologii Katolickiej (VDU Katalikų teologijos fakultetas)
• Nauk Społecznych (VDU Socialinių mokslų fakultetas)
• Ekonomii i Zarządzania (VDU Ekonomikos ir vadybos fakultetas)

[edytuj] Instytuty

• Sztuki (VDU Menų institutas)
• Nauk Politycznych i Dyplomacji (VDU Politikos mokslų ir diplomatijos institutas)
• Prawa (VDU Teisės institutas)
• Pracy Społecznej (VDU Socialinio darbo institutas)
• Kowieński Ogród Botaniczny

[edytuj] Centra

• Historii Wojennej
• Badań Europejskich
• Badań nad Emigracją
• Języków Obcych
• Letonistyki
• Slawistyki im. Czesława Miłosza
• Sportu
• Japonistyki

[edytuj] Rektorzy od 1989

• Jurgis Vilemas (1989–1990)
• Algirdas Avižienis (1990–1993)
• Bronius Vaškelis (1993–1996)
• Vytautas Kaminskas (1996–2006)
• Zigmas Lydeka (od maja 2006)

[edytuj] Znani absolwenci

• Adam Dowgird - białostocki lekarz, działacz mniejszości polskiej na Litwie w latach 1931-1940.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona Internetowa uczelni