William Donald Hamilton
Z Wikipedii
William Donald Hamilton (ur. 1 sierpnia 1936 w Kairze, zm. 7 marca 2000 w Oksfordzie) – brytyjski biolog ewolucyjny, uważany obok Ronalda Fishera za największego teoretyka ewolucji biologicznej XX wieku.
Dzieciństwo spędził w hrabstwie Kent, a w czasie II wojny światowej jego rodzina przeniosła się do Edynburga. Po krótkiej pracy na Uniwersytecie Michigan od 1984 był profesorem biologii ewolucyjnej na Uniwersytecie Oksfordzkim, zmarł w 2000 roku na malarię, którą zaraził się podczas ekspedycji do Demokratycznej Republiki Konga.
Twórca koncepcji altruizmu krewniaczego oraz reguły Hamiltona.
W swojej dystertacji doktorskiej zaproponował teorię dostosowania łącznego. Anegdota głosi, że jego promotor nie docenił tego pomysłu i początkowo odrzucił pracę. Wywołała ona jednak rewolucję po ogłoszeniu w 1964r w Journal of Theoretical Biology.
Mechanizmy ewolucji: dobór: naturalny • sztuczny • płciowy • krewniaczy • grupowy • mechanizmy neutralne: dryf genetyczny • efekt założyciela • efekt wąskiego gardła
Specjacja: sympatryczna • allopatryczna • parapatryczna
Zagadnienia: ostatni wspólny przodek • brakujące ogniwo • konwergencja • evo-devo
Materiał dowodowy: zięby Darwina • ćma (krępak nabrzozak) • nasionnica jabłoniowa • wójcik
Naukowcy: C. Darwin • A.R. Wallace • E. O. Wilson • E. Mayr • G. Mendel • R. Fisher • T. H. Morgan • W. D. Hamilton • T. Dobzhansky
Historia: katastrofizm • lamarkizm • ortogeneza Ataki ideologiczne: kreacjonizm • teoria inteligentnego projektu • nieredukowalna złożoność
Inne dziedziny: algorytm genetyczny • darwinizm społeczny • memetyka • socjobiologia • psychologia ewolucyjna • sztuczne życie
