Witold Teofil Staniszkis

Z Wikipedii

Witold Teofil Staniszkis (ur. 1880 w Mariampolu, zm. 1941 w Auschwitz) - agrotechnik, polski działacz społeczny i polityczny, polityk endecji.

Syn Litwina, nauczyciela greki, Wincentego oraz Polki, Weroniki ze Szmitów. Matka zmarła wcześnie i ojciec ożenił się powtórnie z jej siostrą Anną. Studiował na UW i UJ. Działał w Związku Młodzieży Polskiej "Zet", kole akademickim Towarzystwa Oświaty Narodowej, przewodniczył Sekcji Koronnej Centralizacji Gimnazjalnych Kół Samokształceniowych w Królestwie Polskim, w Centralnym Komitecie Organizacji uczniowskich reprezentował Łomżę, działał w komitecie na rzecz pomocy unitom. Członek Ligi Narodowej od 1905 r. i Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W czasie I wojny światowej był wiceburmistrzem Kutna. Poseł na Sejm nieprzerwanie przez 16 lat od 1919 r. z ramienia Związku Ludowo-Narodowego. Kierownik Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Kutnie, wykładowca na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie, profesor SGGW; specjalizacja – uprawa roślin i chemia rolna (od 1915). Od 1927 roku sprawował mandat radnego Warszawy z listy narodowej demokracji. Poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejmy I, II i III kadencji (1922-35) z ramienia Endecji. Pełnił funkcję skarbnika Stronnictwa Narodowego (1937-39), wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego (1939-41) oraz przewodniczącego zarządu w okręgu łomżyńskim. W czasie II wojny światowej członek konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego.

Aresztowany 17 maja 1941 r. i zamordowany w 1941 r. w obozie Auschwitz. Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Dziadek Jadwigi Staniszkis.