Wołodymyr Zahajkewycz
Z Wikipedii
Wołodymyr Zahajkewycz (ukr. Володимир Загайкевич), w polskich publikacjach występuje też jako Włodzimierz Zahajkiewicz (ur. 14 października 1876 w Przemyślu, zm. 1949 w Monachium) - ukraiński działacz polityczny doby monarchii austro-węgierskiej, ZURL i II RP, poseł na Sejm i jego wicemarszałek (1928-30).
Studiował prawo na uniwersytetach we Lwowie, Wiedniu i Berlinie. Po uzyskaniu dyplomu pracował jako adwokat, angażując się w życie społeczności ukraińskiej w Galicji Wschodniej. W 1911 roku został posłem do parlamentu w Wiedniu - mandat sprawował do 1918 roku, w międzyczasie pełnił też funkcję radnego Przemyśla.
Podczas I wojny światowej walczył w armii cesarskiej, po rozpadzie Austro-Węgier na jesieni 1918 roku znalazł się wśród członków Ukraińskiej Rady Narodowej we Lwowie, opowiadał się za włączeniem Galicji Wschodniej w skład narodowego państwa ukraińskiego.
Po 1921 roku działał w UNDO pozostając członkiem jej Zarządu Głównego. W 1928 roku wybrano go posłem z okręgu Przemyśl, przez pewien czas przewodniczył Klubowi Ukraińskiemu w sejmie, później został wybrany wicemarszałkiem sejmu z poparciem mniejszości narodowych. W 1930 roku ponownie został posłem z tego samego okręgu, w sejmie III kadencji zastępował przewodniczącego Klubu Ukraińskiego (1931-35).
W czasie okupacji niemieckiej zasiadał w Sądzie Apelacyjnym Krakowa (1939-44), opuścił Galicję wraz z przybliżaniem się frontu radzieckiego. Po II wojnie światowej zamieszkał w Bawarii, gdzie zmarł.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliogrrafia
- "Kto był kim w II Rzeczyspospolitej", red. Jacek Majchrowski, Warszawa 1994
