Wojciech Karpiński
Z Wikipedii
Wojciech Karpiński (ur. 1943 w Warszawie), polski historyk sztuki, historyk idei, krytyk literacki, tłumacz.
Syn architekta Zbigniewa Karpińskiego (1906-1983), Brat Jakuba i Marka Karpińskiego. Autor wielu szkiców i esejów historiozoficznych, badacz stosunków polsko-rosyjskich. W 1975 r. został laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich. Jeden z założycieli Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W 1982 r. wyemigrował do Paryża. Członek zespołu redakcyjnego Zeszytów Literackich, publikował m. in. w Kulturze paryskiej.
Mieszka w Paryzu.
[edytuj] Twórczość
- Od Mochnackiego do Piłsudskiego. Sylwetki polityczne XIX wieku (wraz z Marcinem Królem), wyd. ocenzurowane: Kraków: Znak, 1974, wyd. pełne: Warszawa: Świat Książki, 1997.
- Szkice o wolności, Chicago: Polonia Book Fund, 1980.
- W Central Parku, Warszawa: Klin, 1980.
- Słowiański spór, Kraków: KOS, 1981.
- Cień Metternicha, Warszawa: PIW, 1982.
- Pamięć Włoch, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1982.
- Amerykańskie cienie, Paryż: Instytut Literacki, 1983.
- Chusteczka imperatora, Londyn: Polonia Book Fund, 1983.
- Książki zbójeckie. Szkice o literaturze emigracyjnej, Londyn: Polonia Book Fund, 1988.
- Herb Wygnania, Paryż: Zeszyty Literackie, 1989.
- Polska a Rosja. Z dziejów słowiańskiego sporu: PWN, 1994.
- Fajka van Gogha, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1995.
- Portret Czapskiego, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1996.
- Prywatna historia idei, Warszawa: Iskry, 1997
