Wrona
Z Wikipedii
| Wrona | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | wróblowe |
| Podrząd | śpiewające |
| Rodzina | krukowate |
| Gatunek | wrona |
| Podgatunek | C. cornix cornix C. cornix capellanus C. cornix sharpii C. cornix pallescens C. cornix sardonius |
| Nazwa systematyczna | |
| Corvus cornix | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Wrona (wrona siwa) (Corvus cornix L., 1758) - średni ptak z rodziny krukowatych, zasadniczo wędrowny, choć duża część osobników jest już osiadła (zwłaszcza populacje miejskie). Występuje w Europie od Półwyspu Apenińskiego i Łaby po Ural.
W Polsce średnio liczny ptak lęgowy. Najliczniejsza w górach i na pogórzu, w dolinach rzek i nad jeziorami. Od lat 30. ubiegłego wieku zaczęła gnieździć się w Warszawie, a później także w innych większych miastach (Poznań - od lat 50., Wrocław, Kraków, Gdańsk - od lat 70.). Dawniej w pobliżu dużych miast zimowała także duża liczba ptaków ze wschodu Europy, obecnie przylatuje ich znacznie mniej, a na zimowych noclegowiskach dominują ptaki z populacji osiadłych.
Do niedawna wrona siwa uznawana była za jeden z podgatunków wrony Corvus corone, jako Corvus corone cornix, jednak ostatnie badania (z roku 2003) wykazały, że ze względu na znaczne różnice w upierzeniu, kojarzenie selektywne oraz zmniejszoną genetyczną żywotność mieszańców, wrona i czarnowron powinny być traktowane jako dwa osobne gatunki, mimo że mieszańce są płodne. Również inny z dawniejszych podgatunków, wrona amerykańska (w. krótkodzioba) Corvus corone brachyrhynchos, uzyskał już status osobnego gatunku jako Corvus brachyrhynchos.
Inne podgatunki zamieszkują:
- Corvus cornix sharpii - Sardynia, Sycylia, Półwysep Apeniński, południe Półwyspu Bałkańskiego, Azja Mniejsza, Mołdawia, Ukraina, Kaukaz, Ałtaj, Kazachstan i dalej na wschód po Iran i Turkmenistan.
- Corvus cornix pallescens - Cypr, południe Azji Mniejszej, Lewant i Egipt oraz Mezopotamia.
- Corvus cornix capellanus - Irak i Iran.
- Corvus cornix sardonius - Lewant.
- Cechy gatunku
- Obie płci ubarwione jednakowo. Grzbiet i brzuch popielate, natomiast górna część piersi, głowa, skrzydła i ogon czarne z metalicznym połyskiem. Dziób czarny, masywny, nieco zakrzywiony.
- Tworzy wieloletnie pary. W mieście przebywa cały dzień w swoim rewirze, który lustruje z kominów i anten, co łatwo zaobserwować. Mało płochliwa i bardzo szybko przystosowuje się do terenów zurbanizowanych i obecności człowieka.
- Głos: m.in. ochrypłe, szorstkie krakanie "kree".
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 45-50 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 90-100 cm
waga ok. 600-700 g - Biotop
- Dawniej prawie wyłącznie doliny rzek, obrzeża jezior, małe laski w pobliżu łąk i terenów wilgotnych. Obecnie także obrzeża wszelkich lasów i zadrzewień śródpolnych oraz parki miejskie.
- Gniazdo
- Na obrzeżach lasów zwykle w wierzchołku wysokiego drzewa, najczęściej sosny, w rozwidleniu grubych gałęzi. Zbudowane jest z patyków, a wymoszczone często materiałem w kolorze rudym - łykiem drzew, często topól, trawami lub piórami kur domowych. W miastach ich gniazda znajdują się głównie w parkach, zdarzają się gniazda na budynkach czy żurawiach budowlanych.
- Jaja
- W połowie kwietnia składa 4-6 różnobiegunowych, silnie wydłużonych jaj o tle zielonkawym i średnich wymiarach 43x31 mm.
- Wysiadywanie
- Od złożenia pierwszego jaja trwa ok. 18-21 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 5 tygodniach.
- Pożywienie
- Wszystkożerna, jednak głównie pokarm zwierzęcy - drobne ssaki, ptaki, owady, dżdżownice, również padlina i odpadki ze śmietników.
- Ochrona
- Jest objęta ochroną gatunkową częściową.
