Raymond Poincaré

Z Wikipedii

Raymond Poincaré (ur. 20 sierpnia 1860 w Bar-le-Duc, zm. 15 października 1934 w Paryżu) - polityk francuski, pięciokrotny premier, prezydent Francji w latach 1913-1920. W kwestii polskiej wydal dekret o utworzeniu Błękitnej Armii generała Hallera.

Z zawodu adwokat i dziennikarz. W roku 1887 deputowany. Karierę polityczną rozpoczął w 1893 zostając ministrem oświaty (1893 i 1895. W latach (1894—1895) i 1906 minister skarbu. Od 1903 senator, zwalczał klerykalną prawicę. W roku 1909 został członkiem Akademii Francuskiej. Od roku 1912 pełnił obowiązki premiera i ministra spraw zagranicznych. Był zwolennikiem zdecydowanej polityki w stosunku do Niemiec Został prezydentem republiki w 1913. Wpłynął na uchwalenie trzyletniej służby wojskowej, wysłał Delcassé'go do Petersburga, gdzie sam 1914 odwiedzał cara, zacieśniając sojusz z Rosją. W czasie wojny światowej okazał niezłomną wolę zwycięstwa, 1917 powołał do rządów swego przeciwnika Georges Clemenceau. Ustąpiwszy z prezydentury został przewodniczącym komisji reparacyjnej. W roku 1922 obalił Brianda, jako premier przeprowadził okupację zagłębia Ruhry, później wskutek zwycięstwa kartelu lewicy w 1924 musiał zdymisjonować. W roku 1926 wobec załamania się franka powołany na szefa gabinetu koalicyjnego i ministra skarbu, uporządkował finanse i ustabilizował walutę. Wybory w 1928 dały mu pełne zwycięstwo. W roku 1929 ustąpił wskutek stanu zdrowia. Poincaré jest autorem szeregu pism politycznych, oraz wielotomowych pamiętników pt. „Au service de la France”. Mimo wystąpienia radykałów z jego rządu doprowadził do końca reformę walutową, uzyskując w parlamencie w lipcu 1929 zatwierdzenie układu co do długów zawartego ze Stanami Zjednoczonymi i z W. Brytanią. Napisał nadto: „L'oeuvre économique et financiLre du gouvernement” (1928), „La responsabilité de la guerre” (1931). Wydał ponadto 5—9 t. Pamiętników: „L'invasion” (1928), „Les tranchées” (1930), „Guerre de siLge” (1931), „Verdun” (1931) i „L'armée trouble” (1932).