Philippe Pétain

Z Wikipedii

Philippe Petain
Data urodzenia	1856
Data śmierci	1951
Szef Państwa Francuskiego
Okres urzędowania	od 11 lipca 1940 do 20 sierpnia 1944
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Albert Lebrun
Następca	Charles de Gaulle (tymczasowo)
Premier Republiki Francuskiej
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Okres urzędowania	od 16 czerwca 1940 do 11 lipca 1940
Poprzednik	Paul Reynaud
Następca	Pierre Laval

Philippe Pétain (Henri Philippe Pétain; ur. 24 kwietnia 1856 w Cauchy-à-la-Tour, zm. 23 lipca 1951 w Port-Joinville na wyspie Île d'Yeu), Marszałek Francji, polityk francuski, szef rządu Vichy.

Ukończył akademię wojskową w Saint-Cyr. W czasie wybuchu I wojny światowej był pułkownikiem.

W czasie I wojny światowej dowodził jako generał brygady 1914 korpusem pod Arras. Odznaczył się w bitwie nad Marną (5-9 września 1914 roku), gdzie dowodził dywizją.

W roku 1915 objął dowództwo Francuskiej Armii Północnej i Południowo-Wschodniej. Podczas I wojny światowej wsławił się bohaterską obroną Verdun, trwającą od lutego do grudnia 1916 roku, zwłaszcza odbiciem fortu Vaux, za co został oficerem Wielkiej Legii Honorowej i dowódcą grupy środkowej. Od tego momentu rozpoczęła się rozwijać jego błyskawiczna kariera. 15 maja 1917, po nieudanym natarciu generała R.G. Nivelle'a nad Aisne został Wodzem Naczelnym armii francuskiej. W lipcu 1917 autor ofensywnych działań armii francuskiej w lesie Houthulst. W październiku 1917 podejmuje udany atak na pozycje niemieckie wokół fortu Malmaison. Sprawował dowództwo na froncie zachodnim do zakończenia wojny.

Po I wojnie światowej został wykładowcą w wyższej szkole wojskowej w Ecole Supevieure de Guerre. Od tego czasu pełnił urząd marszałka Francji. W 1920 roku został przewodniczącym Rady Wojennej. W latach 1925-1926 tłumił powstanie przeciw Francuzom w Maroku. Od 1926 do 1931 był wiceprzewodniczącym Najwyższej Rady Wojennej i głównym inspektorem armii. Od roku 1934 sprawował funkcję ministra wojny. Jego defensywna koncepcja obrony w znacznej mierze przyczyniła się do stworzenia linii Maginota.

2 marca 1939 został mianowany ambasadorem Francji w Madrycie, 20 marca złożył listy uwierzytelniające gen. Francisco Franco w Burgos. Nominacja Petaina była uznaniem przez rząd Francji militarnego rezultatu hiszpańskiej wojny domowej.

Na początku września 1939 Petain próbował bezskutecznie ostrzec rząd RP o istniejących planach internowania go w Rumunii zainicjowanych przez grupę polityków francuskich (Leon Noēl).

Podczas II wojny światowej najpierw wicepremier w rządzie Paula Reynaud (od 17 maja 1940), następnie premier Francji (od 16 czerwca 1940). 22 czerwca 1940 roku zawarł separatystyczne zawieszenie broni z Niemcami. 10 lipca 1940 Zgromadzenie Narodowe ( połączone izby francuskiego parlamentu) z pominięciem Prezydenta Republiki Alberta Lebrun uchwaliło przekazanie nadzwyczajnych pełnomocnictw premierowi Petain . Na podstawie tych pełnomocnictw Petain ogłosił się Szefem Państwa Francuskiego. Siedzibą centralnej administracji Francji zostało uzdrowisko Vichy (rząd Vichy). Był szefem tego rządu do 1944 roku, choć de facto od końca 1942 roku (niemiecka okupacja terytorium Vichy po inwazji aliantów w Afryce Północnej) był już tylko marionetką w ręku Niemców.

Podczas wojny prowadził politykę kolaboracji z okupantem, nie wciągając jednak kraju bezpośrednio do działań wojennych. Po inwazji aliantów w Normandii zgłosił w sierpniu 1944 wysłannikowi generała de Gaulle gotowość przekazania władzy. Został przez Niemców internowany i wywieziony do Niemiec. Odmówił wykonywania obowiązków głowy państwa ,pozostając w areszcie domowym.

W kwietniu 1945 powrócił dobrowolnie ze Szwajcarii do wolnej już Francji, gdzie został zdegradowany, a następnie skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Z powodu podeszłego wieku Pétaina (89 lat) i jego zasług dla Francji w I wojnie światowej generał Charles de Gaulle ostatecznie zamienił mu karę na dożywotnie więzienie na wyspie Île d'Yeu, u zachodniego wybrzeża Francji.

[edytuj] Znaczenie rządów marszałka Petaina

Za rządów Pétaina zlikwidowano wszystkie wolności polityczne, a antyklerykalizm Republiki zamieniono na system przychylny Kościołowi. W miejsce Republiki Francuskiej powstało Państwo Francuskie. Zmieniono znacznie system wartości, zamiast wolność, równość i braterstwo – praca, rodzina i ojczyzna. Zmieniono też hymn francuski – Marsyliankę na słowa gotowości Maréchal, nous voilà! – które w tłumaczeniu oznaczają Oto jesteśmy marszałku.