Д
Z Wikipedii
Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d]. Powstała wprost z greckiej litery Δ i, zależnie od kroju czcionki, może się do niej mniej lub bardziej zbliżać.
W niektórych pozycjach oznacza spółgłoskę miękką:
- w języku bułgarskim przed И, Ю, Я – [dʲ];
- w języku rosyjskim przed Е, Ё, И, Ь, Ю, Я – [dʲ], w niektórych dialektach [ʣʲ];
- w języku ukraińskim przed Є, І, Ь, Ю, Я – [ɟ].
W języku rosyjskim może oznaczać głoskę ubezdźwięcznioną [t].
O literę Д oparte są dwu- i trójznaki:
- ДЗ [ʣ] (najszerzej stosowany w białoruskim i ukraińskim),
- ДЖ [ʤ], a w pozycji przed І – [ʤʲ] (najszerzej stosowany w ukraińskim),
- ДЗЬ [ʣʲ] lub [ʥ] (najszerzej stosowany w białoruskim, wymowa zależna od dialektu).
W alfabetach serbskim i macedońskim dwuznaki ДЗ i ДЖ zostały zastąpione literami Ѕ i Џ.
W wariancie kursywnym i pisanym mała litera Д może mieć formę łacińskiego małego g, zaś duża – łacińskiego dużego D.
[edytuj] Zobacz też
Аа • Бб • Вв • Гг • Ѓѓ • Ґґ • Дд • Ђђ • Ее • Єє • Ёё • Жж • Зз • Ѕѕ • Ии • Іі • Її • Йй • Јј • Кк • Ќќ • Лл • Љљ • Мм • Нн • Њњ • Оо • Пп • Рр • Сс • Тт • Ћћ • Уу • Ўў • Џџ • Фф • Хх • Цц • Чч • Шш • Щщ • Ъъ • Ыы • Ьь • Ээ • Юю • Яя
Ӑӑ • Әә • Ӕӕ • Ҕҕ • Ӗӗ • Ғғ • Ӏӏ • Ӂӂ • Җҗ • Ӝӝ • Ҙҙ Ӟӟ • Ӡӡ • Ӣӣ • Ӥӥ • Ҋҋ • Ҡҡ • Ққ • Ҟҟ • Ҝҝ • Ңң • Ҥҥ • Ӧӧ • Өө • Ӫӫ • Ҧҧ • Ҫҫ • Ҷҷ • Ҹҹ • Ӵӵ • Ҽҽ • Ҿҿ • Ҩҩ • Ҳҳ • Һһ • Ҭҭ • Ҵҵ • Ӳӳ • Ӯӯ • Үү • Ұұ • Ӱӱ • Ԅԅ • Ԇԇ • Ҍҍ • Ӹӹ
Ҁҁ • Ѹѹ • Ѡѡ • Ѻѻ • Ѣѣ • Ѥѥ • Ѧѧ, Ѫѫ, Ѩѩ, Ѭѭ • Ѯѯ • Ѱѱ • Ѳѳ • Ѵѵ • Ѷѷ • Ѿѿ
