Л

Z Wikipedii

Л, Лл – Litera cyrylicy używana na oznaczenie różnych spółgłosek bardziej lub mniej zbliżonych do zachodnioeuropejskiego [l]:

• w alfabecie serbskim i macedońskim – [l];
• w alfabecie bułgarskim:
  • zasadniczo [ɫ],
  • przed И, Ю, Я – [ʎ];
• w alfabecie ukraińskim:
  • zasadniczo [ɫ],
  • przed Є (tylko w transkrypcji nazw obcych), І, Ь, Ю, Я – [ʎ],
  • przed Е, И możliwa wymowa [l];
• w alfabecie białoruskim i rosyjskim:
  • zasadniczo [ɫ],
  • przed Е, Ё, ros. И, błr. І, Ь, Ю, Я – [ʎ].

Litera Л pochodzi w prostej linii od greckiej litery Λ i zarówno w druku (zależnie od kroju czcionki), jak i w piśmie odręcznym może przybierać podobną lub nawet identyczną formę. Od litery Л utworzona została litera Љ.

[edytuj] Zobacz też

• Љ

To jest tylko zalążek artykułu związanego z językoznawstwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.