Aleksander Bniński
Z Wikipedii
Aleksander Stanisław Rufin Bniński herbu Łodzia (ur. 26 listopada 1783 w Poznaniu – zm. 16 czerwca 1831 w Warszawie), minister spraw wewnętrznych Rządu Narodowego w powstaniu listopadowym, senator kasztelan Królestwa Polskiego, hrabia.
W 1807 wstąpił do wojska Księstwa Warszawskiego. W 1809 mianowany kapitanem i dowódcą 1. kompanii, tworzonego w Wielkopolsce 3. Pułku Jazdy Galicyjsko-Francuskiej. Wziął udział w wojnie polsko-austriackiej, odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. W 1811 został posłem na Sejm z departamentu poznańskiego.
W 1821 mianowany senatorem kasztelanem. 1 lutego 1831 został ministrem spraw wewnętrznych Rządu Narodowego. 10 marca mianowany intendentem generalnym, przejął obowiązki zlikwidowanej Komisji Potrzeb Wojska.
Stanisław Barzykowski • Alojzy Biernacki • Aleksander Bniński • Adam Czartoryski • Leon Dembowski • Kajetan Garbiński • Antoni Gliszczyński • Andrzej Horodyski • Izydor Krasiński • Jan Krukowiecki • Joachim Lelewel • Franciszek Lewiński • Gustaw Małachowski • Franciszek Morawski • Teodor Morawski • Teofil Morawski • Bonawentura Niemojowski • Wincenty Niemojowski • Andrzej Plichta • Wiktor Rembieliński • Jan Olrych Szaniecki
Joachim Lelewel • Aleksander Bniński • Kajetan Garbiński
Ludwik Plater • Aleksander Bniński • Ludwik Jelski • Alojzy Prosper Biernacki • Leon Dembowski