Aleksander Stawarz
Z Wikipedii
| Aleksander Stawarz | |
|---|---|
| ' | |
| Życie |  pułkownik |
| Data urodzenia | 7 lipca 1896 |
| Data śmierci | 28 stycznia 1941 Oświęcim |
| Kariera | |
| W służbie od | |
| Pełniona funkcja | dowódca 2 Brygady Górskiej, dowódca Dywizji Podhalańskiej |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
Aleksander Stawarz ps. "Leśnik", "Baca" (ur. 7 lipca[1] 1896 - zm. 28 stycznia 1941), pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba wojskowa
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 2 Pułku Piechoty Legionów.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1919-21 wsławił się zdobyciem Kalinówki na Białorusi oraz walkami pod Mińskiem w przededniu zawieszenia broni.
W 1924 dowodził II batalionem 78 Pułku Piechoty. W roku 1928 pełnił służbę w Dowództwie 4 Dywizji Piechoty, a cztery lata później w 3 Pułku Strzelców Podhalańskich.
W kampanii wrześniowej dowodził 2 Brygadą Górską. W czasie okupacji był członkiem Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej. Zorganizował "Dywizję Podhalańską w Konspiracji", która w roku 1940, w południowej części Krakowskiego liczyła kilkuset żołnierzy. Aresztowany w Rabce przez gestapo. 15 czerwca wywieziony został do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie zmarł.
[edytuj] Awanse:
- chorąży - 1 maja 1916
- major - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 269 lokatę, a w 1928 - 101 lokatę)
- podpułkownik - 23 stycznia 1929 ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 14 lokatą w korpusie oficerów piechoty
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
[edytuj] Źródła:
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 75.
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 305, 347.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 120, 170.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 22, 617.
- Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, tom III, Polski ruch oporu 1939-1945, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1988, ISBN 83-11-07038-5, s. 70.
