Antoni Paweł Sułkowski

Z Wikipedii

Antoni Paweł Sułkowski
Antoni Paweł Sułkowski
Sulima
Data urodzenia	31 grudnia 1785
Miejsce urodzenia	Leszno
Data śmierci	13 kwietnia 1836
Miejsce śmierci	Rydzyna

Rodzina	Sułkowscy
Rodzice	Antoni Sułkowski Karolina Bubna von Littitz
Małżeństwo	Ewa Kicka
Dzieci	z Ewą Kicką: Helena Karolina Sułkowska Ewa Karolina Sułkowska Teresa Karolina Sułkowska August Antoni Aleksander Jozef Sułkowski

Antoni Paweł Sułkowski książę herbu Sulima (ur. 31 grudnia 1785 w Lesznie, zm. 13 kwietnia 1836 w Rydzynie), generał dywizji Księstwa Warszawskiego, naczelny wódz wojsk polskich Księstwa Warszawskiego, trzeci ordynat Ordynacji Sułkowskich.

Był synem wojewody kaliskiego Antoniego Sułkowskiego (1735–1796) i Karoliny Bubna-Littitz. Służbę wojskową rozpoczął w 1806 wystawiając na własny koszt pułk, którego został dowódcą. Uczestniczył w Polsce w kampanii 1806–1807, w Hiszpanii 1808–1809. W 1810 został generałem brygady, a w wojnie z Rosją w 1812 był dowódcą brygady kawalerii w V Korpusie Józefa Poniatowskiego. W kampanii 1813 w Niemczech był generałem dywizji i dowódcą dywizji w IV Korpusie kawalerii Michała Sokolnickiego, który był częścią polskiego korpusu Poniatowskiego. W październiku po śmierci ks. Poniatowskiego dowódcą VIII Korpusu został na krótko Sokolnicki, a od niego funkcję tę przejął również na krótko, wmanewrowany w tę rolę przez Jana Krukowieckiego, Sułkowski, który sam w wieku lat 28 aspiracji takich nie posiadał. Po kilku dniach złożył dymisję, został przez Napoleona zwolniony ze służby i powrócił do Polski. Dowództwo resztek sił polskich pozostałych u boku cesarza (ok. 5 tys. ludzi) przejął od tego momentu Jan Henryk Dąbrowski.

Ożenił się z Ewą Kicką w 1808, mieli trzy córki: Helenę (1812-1900), która wyszła za hrabiego Henryka Potockiego, Ewę (1814-1881), która wyszła za hrabiego Władysława Potockiego i Teresę (1815-1889), która wyszła za Henryka Wodzickiego, oraz jednego syna Augusta Antoniego (1820-1882), który się ożenił z Marią Mycielską w 1843.

Po 1818 osiadł w Rydzynie, uczestniczył w życiu politycznym Królestwa Polskiego.

Był marszałkiem Sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Przewodniczył obradom dwóch pierwszych sejmów stanowych (w 1827 i 1830).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej.