Bitwa pod Harbijją

Z Wikipedii

Wyprawy krzyżowe Bitwy Łacinników

I:Nikea • Doryleum • Antiochia • Jerozolima • Askalon II:Bathys • Al-Kadmus • Al-Mazza • Damaszek • Tortosa III:Akka • Ikonium • Arsuf • Al-Chuwajlifa • Jaffa IV:Zara • Konstantynopol V:Damietta VI:Damietta VII:Damietta • Al-Mansura • Fariskur • Al-Bahr as Saghir • Al-Abbasa Bitwy Łacinników: Tyzin • Azaz • Cresson • Hab • Harran • Hims • Hittin • Harbijja • Inab • Krwawe Pole • Manbidżu • Merzifon • Montgisard • Sarmin • Aleksandria

Bitwa pod Harbijją (17 października 1244 r.)

Po zakończeniu bezkrwawej VI krucjaty 1228-1229 cesarza Fryderyka II w Ziemi Świętej dochodziło do częstych konfliktów pomiędzy regentami.

17 października 1244 r. pod wioską Harbijja niedaleko Gazy doszło do bitwy pomiędzy wojskiem egipskim emira mameluckiego Bajbarsa w sile 5000 ludzi oraz hord Chorezmijczyków, a oddziałami Franków i sprzymierzonych sił Himsu i Damaszku.

W momencie gdy Frankowie ruszyli do ataku na Egipcjan, Chorezmijczycy uderzyli na muzułmańskich sprzymierzeńców chrześcijan, których po krótkiej walce zmusili do ucieczki. Wtedy Chorezmijczycy zaatakowali prawe skrzydło Franków, spychając ich w kierunku Egipcjan.

W ciągu kilku godzin cała armia chrześcijan została unicestwiona. Zginęli m. in. wielki mistrz templariuszy Armand de Périgord, arcybiskup Tyru i biskup Ar-Ramli. Zginęło 5000 chrześcijan. Osmiuset jeńców pognano do Egiptu. Niedobitki chrześcijan zbiegły do Jaffy.

W następstwie klęski pod Gazą Frankowie utracili wszystkie zdobycze, jakie na przełomie kilkudziesięciu lat uzyskali na drodze dyplomatycznej. Kolejne niepowodzenia w Ziemi Świętej stały się powodem nowej VII krucjaty 1248-1254.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bitwą. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.