Bolesław Krzyżanowski
Z Wikipedii
| Bolesław Krzyżanowski | |
|---|---|
| ' | |
| Życie |  pułkownik |
| Data urodzenia | 8 września 1897 r. Jodłowa |
| Data śmierci | 5 listopada 1951 r. Tarnów |
| Kariera | |
| W służbie od | 1914 |
| Pełniona funkcja | dowódca 24 Dywizji Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, kampania wrześniowa |
| Odznaczenia | |
     |
|
Bolesław Krzyżanowski (8 września 1897 Jodłowa – 5 listopada 1951 Tarnów) – polski wojskowy, pułkownik dyplomowany
Urodził się w miejscowości Jodłowa w powiecie jasielskim. Ukończył ośmioklasową szkołę realną w Tarnowie w 1914 roku. W trakcie nauki w 1911 roku wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich.
W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, w których służył do lipca 1917 roku pełniąc funkcję dowódcy plutonu, następnie kompanii w 1 Pułku Piechoty.
Po kryzysie przysięgowym w sierpniu 1917 roku został wcielony do 57 Pułku Piechoty armii austriackiej i wraz tym pułkiem walczy na froncie włoskim.
W Wojsku Polskim ponownie do 13 listopada 1918 roku, początkowo dowódca kompanii a następnie batalionu w 5 Pułku Piechoty Legionów. Bierze wtedy udział w walkach w obronie Lwowa i na froncie litewsko-białoruskim. W 1919 roku wyjeżdża do Francji, gdzie od 2 listopada 1919 roku studiuje w Specjalnej Szkole Wojskowej w Saint-Cyr. Do Polski wraca w sierpniu 1920 roku i bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej, jako dowódca batalionu w 13 Pułku Piechoty a następnie w 36 Pułku Piechoty.
Po zakończeniu działań wojennych zostaje wykładowcą taktyki w Szkole Podchorążych Piechoty w Rembertowie pełniąc tę funkcję do września 1922 roku. W latach 1922 – 1924 studiuje w Wyższej Szkole Wojennej a po jej ukończeniu zostaje asystentem a następnie kierownikiem przedmiotu w katedrze taktyki piechoty Wyższej Szkoły Wojennej, funkcję tę pełni do 1928 roku.
Następnie zostaje kolejno: dowódcą 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie, I oficerem sztabu Inspektoratu Armii gen. Stefana Dąb-Biernackiego, dowódcą piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty w Wilnie. W dniu 11 września 1938 roku zostaje dowódcą 24 Dywizji Piechoty.
Jako dowódca 24 Dywizji Piechoty bierze udział w kampanii wrześniowej w składzie Armii „Karpaty”. W dniu 9 września 1939 roku na skutek niepowodzeń w walce i załamania psychicznego przekazuje dowodzenie dywizji płk. dypl. Bolesławowi Schwarzenberg-Czernemu i zgłosił się do dyspozycji dowódcy Armii „Karpaty” gen. Kazimierza Fabrycego.
W dniu 18 września 1939 roku roku przekroczył granicę rumuńską i został internowany. 8 lutego 1941 roku został przekazany przez władze rumuńskie Niemcom i przebywa kolejno w obozach jenieckich: Oflagu VIIC Laufen i Oflagu VIB Doessel.
Po uwolnieniu z niewoli w 1946 roku wraca do Polski i pracuje w Muzeum Ziemi Tarnowskiej w Tarnowie. Zmarł 5 listopada 1951 roku w Tarnowie i tam został pochowany.
[edytuj] Awanse
- podporucznik (1914)
- kapitan (1919)
- major (1920)
- podpułkownik (1924)
- pułkownik (1930)
