Bronisław Jakesch

Z Wikipedii

Bronisław Jan Wacław Jakesch (ur. 29 listopada ^[1] 1866 we wsi Lacko, pow. dobromilski, woj. lwowskie – zm. 5 sierpnia 1935 w Krakowie) – syn Ignacego i Klotyldy ze Stachów, doktor medycyny, podpułkownik lekarz Cesarskiej i Królewskiej Armii, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii 2 Służba w Wojsku Polskim 3 Awanse: 4 Ordery i odznaczenia: 5 Linki zewnętrzne: 6 Zobacz: 7 Źródła: 8 Przypisy

[edytuj] Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii

Po uzyskaniu matury w 1886 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego jako stypendysta Ministerstwa Wojny w Wiedniu. W 1890 odbył jednoroczną służbę wojskową w 57 Galicyjskim Pułku Piechoty w Tarnowie. W latach 1894-1918 jako lekarz pełnił zawodową służbę wojskową w C.K. Armii. W maju 1912 został zastępcą szefa sanitarnego I Korpusu (austriackiego) i Komendy Wojskowej Kraków.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

Z dniem 1 listopada 1918 wstąpił do WP i zajmował kolejno stanowiska:

• zastępcy szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków od 1 listopada 1918
• pomocnika szefa Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych od 8 stycznia 1919
• inspektora zakładów sanitarnych w Wojskowym Instytucie Sanitarnym w Warszawie od 1 września 1921
• szefa Wojskowego Instytutu Sanitarnego od 7 lutego 1924
• komendanta Oficerskiej Szkoły Sanitarnej 1-23 października 1925

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 1 lokatą. ^[2]

Od 23 października 1925 pozostawał w dyspozycji ministra spraw wojskowych. Z dniem 28 lutego 1926 przeniesiony został w stan spoczynku z prawem do tytułu generała dywizji.^[3] Zmarł 5 sierpnia 1935 w Krakowie. Pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Rakowickim. Nie był żonaty.

W WP pełnił służbę również oficer 20 Pułku Piechoty - Jakesch Kamil, w 1924 w stopniu podpułkownika przydzielonego do Sztabu Generalnego (starszeństwo z 1 czerwca 1919) na stanowisku komendanta PKU Kraków-Powiat.

[edytuj] Awanse:

• podporucznik lekarz (assistenzarzt) 1894
• porucznik lekarz (oberarzt) 1896
• kapitan lekarz (regimentsarzt) 1899
• major lekarz (Stabsarzt) 1912
• podpułkownik lekarz (oberstabsartzt 2 Klasse) 1917
• pułkownik lekarz 1920, zweryfikowany ze starszeństwem 1 czerwca 1919
• generał brygady starszeństwo z dnia 1 lipca 1923 (1 lokata w 1924)
• generał dywizji (wyłącznie z prawem do tytułu) z dniem przeniesienia w stan spoczynku (28 lutego 1926) – rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 11 stycznia 1926^[3]

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Złoty Krzyż Zasługi

[edytuj] Linki zewnętrzne:

• poczet komendantów Wojskowej Szkoły Sanitarnej 1922-1925, Oficerskiej Szkoły Sanitarnej 1925-1928, Szkoły Podchorążych Sanitarnych 1928-1939

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
• Generałowie polscy w niewoli

[edytuj] Źródła:

• Kryska-Karski Tadeusz i Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991, s. 40,
• Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 146,

Przypisy