Dynastia Sui
Z Wikipedii
Dynastia Sui (581-618) opanowała Chiny po okresie Dynastii Południowych i Północnych, kończą trwający od upadku dynastii Han okres rozbicia. Dynastię Sui założył cesarz Wen, którego stolicą był Chang'an.
[edytuj] Panowanie Wen Di
Cesarz Wen wprowadził liczne reformy, mające na celu wzmocnienie kraju po okresie rozbicia: rozdzielił odłogi pomiędzy chłopów i byłych żołnierzy, skrócił służbę wojskową, złagodził kary (karę śmierci w wielu przypadkach zastąpiono obowiązkiem pracy na rzecz państwa) i zainicjował wielkie roboty publiczne. W czasach jego panowania zbudowano sieć spichlerzy, które miały zapewnić zapasy na wypadek wojen i głodu, odremontowano także zaniedbany system irygacyjny. W roku 603 Wen Ti został zamordowany przez spiskowców, prawdopodobnie z rozkazu syna, który obawiał się utraty dziedzictwa.
[edytuj] Panowanie Yang Di
Yang Di przeniósł stolicę do Luoyangu. Rozmiłowany w literaturze, sztuce i podbojach, kontynuował reformy rozpoczęte przez ojca, lecz duże kwoty wydawał na budowę pałaców i wyniszczające podróże po cesarstwie z całym orszakiem. W roku 605 najechał królestwo Ćampa, w tej kampanii odniósł połowiczne zwycięstwo. Już w pierwszej wojnie przeciwko Korei (611) jego olbrzymia armia została odparta, dwie kolejne wyprawy (613-614) zakończyły się klęskami. Osłabione, pozbawione armii państwo najechali Turcy Wschodni, cesarz uciekł na południe, a w 618 roku został uduszony przez swoich dworzan. W konsekwencji walk wewnętrznych, które wybuchły po śmierci Yang Di, na tron wstąpił Li Yuan i dał początek nowej Dynastii Tang.
[edytuj] Ważniejsze wydarzenia i wynalazki
- Zbudowano Wielki Kanał
