Ernst Udet
Z Wikipedii
Ernst Udet (ur. 26 kwietnia 1896 - zm. 17 listopada 1941), niemiecki lotnik, jeden z czołowych asów myśliwskich z czasów I wojny światowej. Odniósł 62 zwycięstwa powietrzne.
Ernst Udet urodził się we Frankfurcie, lecz wkrótce jego rodzina przeniosła się do Monachium. Od dzieciństwa był entuzjastą rozwijającego się wówczas lotnictwa. Z kolegami zajmował się modelarstwem lotniczym i w 1909 zakładał "Munich Aero-Club". Po wybuchu I wojny światowej chciał wstąpić do wojska, lecz odrzucano go z powodu zbyt niskiego wzrostu - 160 cm. W końcu, ponieważ posiadał motocykl, w 1914 przyjęto go na ochotnika do wojska jako gońca motocyklowego. Po ukończeniu prywatnie kursu pilotażu w kwietniu 1915, Udet wstąpił do lotnictwa, gdzie ukończył następnie szkolenie pilota wojskowego.
[edytuj] Okres I wojny światowej
Do końca roku 1915 Udet latał jako pilot dwumiejscowych samolotów obserwacyjnych nad zachodnim frontem. Już wówczas dał się poznać jako dobry pilot. We wrześniu 1915 zdołał doprowadzić wraz z obserwatorem uszkodzony samolot na lotnisko, za co został odznaczony Żelaznym Krzyżem II klasy. Pod koniec 1915 został przeniesiony do jednostki myśliwskiej Kampf Einsitzer Kommando stacjonującej w Habsheim. Początkowo wydawało się, że Udet nie nadawał się na pilota myśliwskiego, gdy w pierwszym starciu unikał walki i nie mógł strzelać do nieprzyjacielskiego samolotu. Wkrótce jednak przełamał się psychicznie i zaczął aktywnie uczestniczyć w starciach powietrznych. 18 marca 1916 odniósł pierwsze zwycięstwo powietrzne, atakując formację 22 francuskich bombowców. Po trzecim zwycięstwie 24 grudnia 1916 został odznaczony Żelaznym Krzyżem I klasy. W marcu 1917 jego jednostka została przemianowana na eskadrę myśliwską Jasta 15 i przeniesiona do La Selve. Po drugiej stronie frontu stacjonowała tam elitarna francuska eskadra nr 3 "Bocianów".
25 maja 1917 doszło do słynnego samotnego pojedynku Udeta, który wówczas miał na koncie 6 zestrzeleń, z francuskim asem Georges Guynemerem, aczkolwiek jego przebieg znany jest jedynie z relacji Udeta. Przez kilka minut obaj lotnicy toczyli walkę kołową, próbując się zestrzelić. W jej toku, Udetowi zacięły się karabiny maszynowe. Według Udeta, gdy po dalszych kilku minutach ostrych manewrów Guynemer przelatując w locie odwróconym ponad samolotem Udeta spostrzegł, że ten szarpie się z karabinami, pomachał Udetowi ręką i odleciał. Udet latał wówczas myśliwcem Albatros D.III.
Po śmierci wielu przyjaciół z Jasta 15, Udet w połowie 1917 roku przeniósł się do eskadry Jasta 37, stacjonującej we Flandrii. W listopadzie został dowódcą tej jednostki, w której służył do marca 1918. Wówczas to, mając 20 zwycięstw powietrznych, został wybrany przez asa Manfreda von Richthofen do jego elitarnego 1 Pułku Myśliwskiego. Na krótko dowodził w nim eskadrą Jasta 11, w której uzyskał dalsze zwycięstwa. W kwietniu 1918 Udet uhonorowany został najwyższym niemieckim odznaczeniem Pour le Mérite. Po śmierci von Richthofena, Udet objął w maju dowództwo eskadry Jasta 4, stacjonującej w Marville w okolicy Verdun, latającej na nowoczesnych myśliwcach Fokker D.VII. W czerwcu zestrzelił 12 samolotów, lecz 29 czerwca sam został zestrzelony, po czym udało mu się wylądować na spadochronie na "ziemi niczyjej" pomiędzy frontami i powrócić do swoich linii. W sierpniu 1918 zestrzelił aż 20 samolotów. W kolejnym miesiącu uzyskał ostatnie dwa zwycięstwa, zestrzeliwując bombowce DH.9, przy czym został ranny. Ernst Udet odniósł łącznie podczas wojny 62 zwycięstwa powietrzne, co dało mu pozycję drugiego największego asa niemieckiego po Manfredzie von Richthofen.Był jednym z najmłodszych asów.
[edytuj] Okres międzywojenny i II wojny światowej
Po I wojnie światowej Udet zarabiał będąc pilotem sportowym, akrobacyjnym i wyczynowym w popularnych wówczas "cyrkach lotniczych" (między innymi, wraz z Bolesławem Orlińskim uczestniczył w rozgrywanych w dniach 29 sierpnia - 7 września 1931 zawodach lotniczych National Air Races w Cleveland, w których został przez niego pokonany). Był w tym okresie jednym z najbardziej popularnych pilotów świata, zagrał również w kilku filmach lotniczych. Prywatnie zaś prowadził życie światowego playboya, wydając pieniądze na kobiety, alkohol i rozrywki towarzyskie. W 1922 otworzył krótko działającą wytwórnię lotniczą Udet Flugzeugbau. W 1935 napisał autobiografię Mein Fliegerleben.
W 1933 Udet wstąpił do partii nazistowskiej NSDAP, za namową Hermanna Göringa - również pilota z I wojny. W 1935 został pułkownikiem w nowo utworzonych wojskach lotniczych Luftwaffe, w następnym roku objął kierownictwo Urzędu Technicznego w Ministerstwie Lotnictwa Rzeszy (RLM). Odegrał zwłaszcza istotny udział w rozwoju lotnictwa bombowego i powstaniu bombowca nurkującego Junkers Ju 87 Stuka, stanowiącego jeden z kluczowych elementów niemieckiego Blitzkriegu. Po niepowodzeniu lotnictwa w Bitwie o Anglię, o które był obwiniany, na skutek rosnącej wrogości Goeringa i innych zwierzchników partyjnych, Udet popełnił samobójstwo, strzelając z pistoletu 17 listopada 1941. Adolf Hitler urządził Udetowi pogrzeb państwowy; oficjalnie jako przyczynę śmierci propaganda niemiecka podawała wypadek podczas testowania nowego samolotu. W drodze na jego pogrzeb w wypadku lotniczym koło Wrocławia zginął inny as lotniczy Luftwaffe Werner Mölders, został pochowany obok Udeta.
Odznaczony był m.in. Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego (4. 07. 1940), Pour le Mérite (1918), Żelaznym Krzyżem I i II klasy (1914), Krzyżem Rycerskim Królewskiego Orderu Hohenzollernów z Mieczami, Wirtemberskim Krzyżem Zasługi z Mieczami, odznaką pilota (Flugzeugführerabzeichen, 1916).
