Euzebiusz Smolarek
Z Wikipedii
| Euzebiusz Smolarek | ||
 |
||
| Imię i nazwisko | Euzebiusz Smolarek | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1981 Łódź, Polska |
|
| Pseudonim | Ebi | |
| Pozycja | napastnik, pomocnik | |
| Wzrost | 178 cm | |
| Waga | 68 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | Racing Santander | |
| Numer | 12 | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 2000/2001 2001/2002 2002/2003 2003/2004 2004/2005 2004/2005 2005/2006 2006/2007 2007 2007/2008 |
Feyenoord R. Feyenoord R. Feyenoord R. Feyenoord R. Feyenoord R. Borussia Dortmund Borussia Dortmund Borussia Dortmund Borussia Dortmund Racing Santander |
25 (3) 19 (2) 0 (0) 21 (7) 3 (0) 15 (3) 34 (13) 30 (9) 2 (0) 33 (4) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 2002- |  Polska |
35 (13) |
Euzebiusz Smolarek, pseudonim Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant kraju, od 24 sierpnia 2007 gracz zespołu z hiszpańskiej Primera División Racingu Santander. Posiada także obywatelstwo holenderskie. Syn Włodzimierza Smolarka. W latach 2005, 2006 i 2007 trzykrotny zwycięzca plebiscytu tygodnika "Piłka Nożna" w najważniejszej kategorii Piłkarz Roku (jako jedyny polski futbolista w historii uczynił to trzy razy z rzędu). W 2008 zajął 2 miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10 najlepszych sportowców Polski w roku 2007. Jest laureatem Wiktora 2007 w kategorii Najpopularniejszy sportowiec.
[edytuj] Kariera klubowa
Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze zdeterminowany przez sportową karierę jego ojca, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował on z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz 5,5-letni Ebim. To właśnie we Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca. Jego pasja nabrała rozpędu w czerwcu 1988, gdy Smolarek senior przeprowadził się do Holandii, by reprezentować barwy Feyenoordu Rotterdam. Do jego szkółki piłkarskiej rodzice zapisali również Ebiego, który z racji odziedziczonego talentu czynił regularne postępy. Dlatego też został on dość wcześnie wypożyczony do filialnego zespołu Feyenoordu – Spirit uit Ouderkerk aan den IJssel. Również tam szybko zwrócił na siebie uwagę trenerów i w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze I drużyny seniorskiej Feyenoordu Rotterdam, wywalczając z nim wicemistrzostwo kraju. Ceniony za wyszkolenie techniczne i waleczność, jako szesnastolatek dostał propozycję gry Inglot w holenderskiej młodzieżówce, ale ostatecznie zdecydował się reprezentować barwy Polski. Po niezwykle udanym premierowym sezonie w profesjonalnym futbolu – w którym dodatkowo zadebiutował w europejskich pucharach (zarówno w Lidze Mistrzów, jak i Pucharze UEFA) – nieźle rozpoczął również kolejny, stale umacniając swą pozycję w zespole. Jednak w marcu 2002 nieszczęśliwie doznał skomplikowanej kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry przez 15 miesięcy. Z tego powodu nie dane mu było wystąpić w zwycięskim (3:2) dla Feyenoordu finale Pucharu UEFA sezonu 2001/2002 na De Kuip przeciwko Borussii Dortmund, jednak swój wkład w ów sukces niewątpliwie posiadał. Dodatkowo, w kwietniu 2002 został zdyskwalifikowany na 6 miesięcy przez UEFA za rzekome zażywanie marihuany (winy mu jednak nigdy nie udowodniono). Absencja spowodowana karnym zawieszeniem pokryła się z niemożnością gry z racji urazu, jednak po powrocie na boisko nie udało mu się odzyskać formy. Z tego powodu cały sezon 2002/2003 może uznać za najbardziej nieudany w swej karierze. W kolejnym wiodło mu się w wiele lepiej, Ebi okazał się bowiem jednym z najlepszych strzelców w swojej drużynie. Odejście jednak Berta van Marwijka ze stanowiska szkoleniowca Feyenoordu oznaczało dla Smolarka początek kryzysu. Dlatego 18 stycznia 2005 został bezgotówkowo wypożyczony na pół roku (do końca sezonu 2004/2005) do Borussii Dortmund (ściągnął go tam van Marwijk). 24 sierpnia 2007 został za 4,8 mln euro wytransferowany z Borussii do Racingu Santander. Zadebiutował w nim już 26 sierpnia 2007 bezbramkowo zremisowanym meczem z FC Barcelona (wszedł na boisko w 55 min. zmieniając Ivana Bolado, a już w 67 min. ujrzał czerwoną kartkę). 7 października 2007 zdobył swego pierwszego gola w barwach tego klubu, w spotkaniu przeciwko Real Valladolid (na 1:0) i był to pierwszy gol Polaka w lidze hiszpańskiej od czasu trafienia Wojciecha Kowalczyka – 22 czerwca 1997.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
Już od najwcześniejszego dzieciństwa Smolarek junior marzył o grze w reprezentacji Polski, na co wpływ miała przede wszystkim niezła gra jego ojca w narodowych barwach i liczne sukcesy, które odnosił wraz z kadrą. By mieć szanse zrealizowania swych pragnień Ebi jako nastolatek odmówił KNVB występów w reprezentacji Holandii. Swe pierwsze powołanie do zespołu biało-czerwonych otrzymał od Jerzego Engela na towarzyskie spotkanie przeciwko Irlandii Północnej w cypryjskim Limassol. Debiut w kadrze udało się zaliczyć już za pierwszym razem, bowiem 13 lutego 2002 na stadionie Tsirion Athlitiko Kentro wszedł na boisko w wygranym 4:1 meczu właśnie przeciwko popularnym Norn Iron (35 dni po 21 urodzinach). Mimo sporej hermetyczności ówczesnej drużyny narodowej i zaledwie jednego w niej występu miał szanse znalezienia się w 23-osobowej kadrze na finały Mistrzostw Świata'2002, jednak uniemożliwiła to – doznana w marcu – przewlekła kontuzja kolana. Na kolejne powołanie przyszło mu czekać ponad 2 lata – do 31 marca 2004, gdy obowiązki selekcjonera pełnił już Paweł Janas. To właśnie dzięki niemu dostał możliwość udziału w swej pierwszej wielkiej imprezie, otrzymując nominację na finały Mistrzostw Świata'2006, będąc zarazem jednym z liderów ekipy. Wcześniej zdobył dla biało-czerwonych swego premierowego gola – 3 września 2005 na chorzowskim Stadionie Śląskim w meczu eliminacji MŚ'2006 przeciwko Austrii. Podczas mundialu zagrał we wszystkch 3 meczach, jednak Polacy odpadli już po fazie grupowej. W związku z tym Janasa na stanowisku trenera zastąpił Leo Beenhakker, którego Smolarek doskonale znał z Feyenoordu. 11 października 2006 w wygranym 2:1 spotkaniu eliminacji Mistrzostw Europy'2008 z Portugalią strzelił 2 gole, stając się "ojcem triumfu", ulubieńcem polskich kibiców i niekwestionowaną gwiazdą zespołu. Swój kunszt potwierdził 13 października 2007, zaliczając w przeciągu zaledwie 9 minut pierwszy klasyczny hat-trick dla reprezentacji i dając jej wygraną 3:1 niezwykle ważnym pojedynku z Kazachstanem. 17 listopada 2007 dwie bramki Ebiego dały Polsce zwycięstwo 2:0 nad Belgią i przypieczętowały pierwszy w historii awans do finałów Mistrzostw Europy.
Zestawienie występów Euzebiusza Smolarka w I reprezentacji Polski
.svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small}
[edytuj] Linki zewnętrzne
1 Boruc • 2 Jop • 3 Wawrzyniak • 4 Golański • 5 Dudka • 6 Bąk • 7 Smolarek • 8 Krzynówek • 9 Żurawski • 10 Garguła • 11 Saganowski • 12 Kowalewski • 13 Wasilewski • 14 Żewłakow • 15 Pazdan • 16 Piszczek • 17 Łobodziński • 18 Lewandowski • 19 Murawski • 20 Roger • 21 Zahorski • 22 Fabiański • 23 Kokoszka • Trener: Beenhakker
1 Boruc • 2 Jop • 3 Gancarczyk • 4 Baszczyński • 5 Kosowski • 6 Bąk • 7 Sobolewski • 8 Krzynówek • 9 Żurawski • 10 Szymkowiak • 11 Rasiak • 12 Kuszczak • 13 Mila • 14 Żewłakow • 15 Smolarek • 16 Radomski • 17 Dudka • 18 Lewandowski • 19 Bosacki • 20 Giza • 21 Jeleń • 22 Fabiański • 23 Brożek • Trener: Janas
