François Christophe Kellermann
Z Wikipedii
François Christophe Kellermann (ur. 28 maja 1735 w Strasburgu; zm. 13 września 1820 w Paryżu), francuski generał okresu rewolucji francuskiej oraz marszałek Cesarstwa Francuskiego; książę Valmy; ojciec gen. François Étienne Kellermanna.
Do wojska wstąpił w wieku 15 lar, walczył w wojnie siedmioletniej (1756-1763). W 1765 roku został wysłany przez króla Francji Ludwika XV do Polski jako instruktor wojskowy konfederatów barskich. W ramach swej misji, zorganizował i szkolił konfederacką kawalerię. Wybuch rewolucji francuskiej zastał go w stopniu generała brygady. W 1792 roku, dowodził Armią Metzu wypełniającą rozkaz osłony Alzacji. W bitwie pod Valmy poderwał do walki słabo wyszkolonych ochotników, co przeważyło szalę zwycięstwa. W dalszej kampanii odbił twierdze w Verdun i Longwy.
W listopadzie 1792 roku został przeniesiony na dowódcę Armii Alp, z którą w sierpniu 1793 roku prowadził oblężenie Lyonu by następnie zmusić wojska wojska Piemontu do wycofania z Francji. Został uznany za niepewnego politycznie przez rządy jakobinów, oskarżony i skazany na więzienie - przesiedział 13 miesięcy w paryskim więzieniu. Po obaleniu jakobinów, w styczniu 1795 roku powrócił na dawne stanowisko. Dwa lata później został przeniesiony na reformę, został członkiem kolejnych komitetów wojskowych i inspektorem Armii Holandii.
W roku 1804 został awansowany przez Napoleona na stopień marszałka Francji, głównie za zasługi pod Valmy. W 1807 roku, Napoleon nadał mu tytuł księcia Valmy, a także nagrodził posiadłością ziemską Johannisberg. Po abdykacji Napoleona w 1814 roku, przeszedł na stronę Burbonów, natomiast podczas Stu Dni pozostał na uboczu. Został członkiem Izby Parów uchodząc za liberała. Zmarł w Paryżu, w testamencie zarządził by pod Valmy wzniesiono pomnik ku czci poległych żołnierzy i u jego stóp złożyć jego serce. Napoleon cenił go jako sprawnego organizatora służb wojskowych.
[edytuj] Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814, 1905.
- Marian Kujawski, Z bojów polskich w wojnach napoleońskich, Maida – Somosierra – Fuengirola – Albuera, Nakł. Polskiej Fundacji Kulturalnej Londyn 1967;
- Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912.
[edytuj] Galeria
Pomnik gen. François Christophe'a Kellermanna |
[edytuj] Zobacz też
Louis-Alexandre Berthier, Joachim Murat, Bon Adrien Jeannot de Moncey, Jean-Baptiste Jourdan, André Masséna, Pierre Augereau, Jean-Baptiste Bernadotte, Nicolas Jean de Dieu Soult, Guillaume Marie-Anne Brune, Jean Lannes, Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier, Michel Ney, Louis Nicolas Davout, Jean-Baptiste Bessières, François Christophe Kellermann, François Joseph Lefebvre, Catherine-Dominique de Pérignon, Jean Mathieu Philibert Sérurier, Claude Victor-Perrin, Etienne Jacques Joseph Alexandre Macdonald, Auguste Frédéric Louis Viesse de Marmont, Nicolas Charles Oudinot, Louis Gabriel Suchet, Laurent de Gouvion Saint-Cyr, Józef Poniatowski, Emmanuel de Grouchy.