Helmut Schmidt
Z Wikipedii
Helmut Heinrich Waldemar Schmidt | |
Data urodzenia | 23 grudnia 1918 |
Kanclerz Niemiec |
|
Okres urzędowania | od 16 maja 1974 do 1 października 1982 |
Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec |
Poprzednik | Willy Brandt |
Następca | Helmut Kohl |
Helmut Heinrich Waldemar Schmidt (ur. 23 grudnia 1918 w Hamburgu) – niemiecki polityk należący do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), kanclerz Niemiec w latach 1974-1982, krótko także minister spraw zagranicznych.
Syn nauczyciela i nauczycielki, uczęszczał do szkoły Hamburg Lichtwark, ukończył ją w 1937 roku. W trakcie II wojny światowej służył w obronie powietrznej Bremy, po krótkiej służbie na froncie wschodnim wrócił do Niemiec w 1942, gdzie pracował jako nauczyciel i doradca w ministerstwie lotnictwa. Również w 1942 poślubił Hannelore Loki Glaser. Od grudnia 1944 służył jako Oberleutnant w artylerii na froncie zachodnim. Dostał się do niewoli brytyjskiej w kwietniu 1945 i do sierpnia był jeńcem wojennym.
Po wojnie uczył się w Hamburgu, studiował ekonomię i nauki polityczne. Uczelnię skończył w 1949. Do SPD zapisał się w 1946, a w latach 1947-1948 był przewodniczącym Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów (SDS), ówczesnej organizacji studenckiej SPD.
Po studiach pracował w samorządzie Hamburga w wydziale polityki gospodarczej, a od 1952 w hamburskim ministerstwie gospodarki i transportu.
Wybrany do Bundestagu w 1953 roku, w 1957 został członkiem prezydium frakcji parlamentarnej SPD. Był głośnym krytykiem polityki rządu konserwatywnego. W 1958 organizował kampanię przeciwko broni jądrowej i wyposażaniu Bundeswehry w taką broń. Utracił mandat w 1958.
W latach 1961-1965 senator do spraw wewnętrznych w senacie Hamburga. Poprawił swoją reputację zdecydowanymi działaniami podczas powodzi miasta w 1962 roku.
W 1965 ponownie wybrany do Bundestagu, w 1967 wybrany przewodniczącym parlamentarnej frakcji SPD i wiceprzewodniczącym partii w 1968.
W 1969 roku w rządzie Willy'ego Brandta pełnił funkcję federalnego ministra obrony. Od czerwca 1972 – minister gospodarki, a od grudnia do maja 1974 – minister finansów.
Po rezygnacji Brandta został kanclerzem 16 maja 1974. Głównym wyzwaniem jego rządu była światowa recesja gospodarcza. Schmidt przyjął twardą i konserwatywną linię postępowania. Aktywnie współdziałał z Valérym Giscardem d'Estaing na rzecz poprawienia stosunków z Francją. W 1975 roku podpisał Akt Końcowy KBWE, tworzący Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
Pozostał na stanowisku kanclerza po wyborach w 1976 roku – był to już rząd koalicyjny SPD z Wolną Partią Demokratyczną (FDP). Jego polityka wobec terrorystycznej Frakcji Czerwonej Armii była niepewna, choć zazwyczaj trzymał się linii bezkompromisowej. Zezwolił jednostce antyterrorystycznej GSG-9 na rozwiązanie siłowe problemu z porwanym samolotem Lufthansy.
Swą polityczną przyszłość silnie związał z rozszerzeniem NATO po radzieckiej inwazji na Afganistan.
W listopadzie 1980 roku został ponownie powołany na kanclerza. W październiku 1980 wszczepiono mu rozrusznik serca.
W lutym 1982 wygrał konstruktywne wotum nieufności, lecz we wrześniu czterech ministrów z FDP odeszło z rządu. Po próbach kontynuowania działalności gabinetu w formie rządu mniejszościowego, został zmuszony do rezygnacji przez kolejne wotum nieufności 1 października (było to jedyne wotum nieufności w historii Niemiec, które zakończyło się odejściem kanclerza).
Jego następcą został Helmut Kohl (CDU).
W 1983 roku zaczął pracować w tygodniku Die Zeit, gdzie w 1985 został dyrektorem zarządzającym.
Odszedł z Bundestagu w 1986, lecz pozostał aktywny. W grudniu został jednym z założycieli komitetu wspierającego powstanie Europejskiej Unii Monetarnej i powołania Europejskiego Banku Centralnego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Konrad Adenauer (CDU) | Heinrich von Brentano di Tremezzo (CDU) | Gerhard Schröder (CDU) | Willy Brandt (SPD) | Walter Scheel (FDP) | Hans-Dietrich Genscher (FDP) | Helmut Schmidt (SPD) | Hans-Dietrich Genscher (FDP) | Klaus Kinkel (FDP) | Joschka Fischer (GRÜNE) | Frank Walter Steinmeier (SPD)
zobacz też: Lista ministrów od 1871
Theodor Blank (CDU) | Franz Josef Strauss (CSU) | Kai-Uwe von Hassel (CDU) | Gerhard Schröder (CDU) | Helmut Schmidt (SPD) | Georg Leber (SPD) | Hans Apel (SPD) | Manfred Wörner (CDU) | Rupert Scholz (CDU) | Gerhard Stoltenberg (CDU) | Volker Rühe (CDU) | Rudolf Scharping (SPD) | Peter Struck (SPD) | Franz Josef Jung (CDU)
zobacz też: Lista ministrów od 1919
Konrad Adenauer (CDU) | Ludwig Erhard (CDU) | Kurt Georg Kiesinger (CDU) | Willy Brandt (SPD) | Helmut Schmidt (SPD) | Helmut Kohl (CDU) | Gerhard Schröder (SPD) | Angela Merkel (CDU)