Indygo

Z Wikipedii

Indygo
Ogólne informacje
Nazwa systematyczna	2,2’-Bis(2,3-dihydro-3-oksoindololiden)
Inne nazwy	błękit indygowy, indygo, indygotyna, E132
Wzór sumaryczny	C16H10N2O2
SMILES	O=c3c(=c2[nH]c1ccccc1c2=O)[nH]c4ccccc34
Masa molowa	262.27 g/mol
Wygląd	ciemnoniebieski krystaliczny proszek
Identyfikacja
Numer CAS	482-89-3
Właściwości
Rozpuszczalność w wodzie	nierozpuszczalny (20 °C)
Temperatura topnienia	390 - 392 °C (271,15 K; sublimacja)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

indygo

Przybliżone współrzędne barw1
Hex (szesnastkowo)		#4B0082
RGB	(r, g, b) N	(75, 0, 130)
CMYK	(c, m, y, k) N	(108, 255, 0, 125)
HSV	(h, s, v)	(275°, 100%, 51%)
	N: Normalizowane do zakresu [ 0–255 ] 1dla większości barw są to tylko dane orientacyjne

Błękit indygowy, indygo, indygotyna, E132 – ciemnobłękitny barwnik występujący naturalnie, jak i syntetyzowany chemicznie (od roku 1890). Dozwolony przez FDA do stosowania w żywności, opatrunkach, pieluchach jednorazowych itp. Występuje w roślinach Indigofera, Leguminosae. Dawniej otrzymywany z liści tropikalnej rośliny indygowca barwierskiego, występującej m.in. w Indiach (także rdestu ptasiego i urzetu barwierskiego).

W XIX wieku odkryto metodę syntezy indygo z aniliny i kwasu chlorooctowego.

Ciekawostka: Izaak Newton wyróżnił w widmie białego światła aż siedem obszarów barwnych^{[potrzebne źródło]}, ponieważ obok obszarów czerwonego, pomarańczowego, żółtego, zielonego, niebieskiego i fioletowego wyodrębnił również indygo. Stąd mówi się o siedmiobarwnej tęczy.

[edytuj] Zobacz też

• dibromoindygo
• indygokarmin

To jest tylko zalążek artykułu związanego ze związkiem chemicznym. Jeśli możesz, rozbuduj go.