Witamina B2

Z Wikipedii

Ryboflawina
Ogólne informacje
Inne nazwy	=
Wzór sumaryczny	C17H20N4O6
Masa molowa	376,364 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	83-88-5
PubChem	1072
Właściwości
Temperatura topnienia	290 °C (563,15 K)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

Witamina B₂ (C₁₇H₂₀N₄O₆, nazwa chemiczna: ryboflawina, E101, ATC: A 11 HA 04) - złożony organiczny związek chemiczny, pełniący w organizmie funkcję witaminy, której niedobór może powodować wadliwe działanie układu nerwowego i błon śluzowych.

Ryboflawina jest zaliczana do witamin z grupy B, gdyż jest prekursorem dwóch ważnych koenzymów i jest rozpuszczalna w wodzie. Jest degradowana przez UV.

[edytuj] Forma aktywna

W formie koenzymów:

• FMN - mononukleotyd flawinowy, powstały wskutek fosforylacji ryboflawiny;
• FAD - dinukleotyd flawinoadeninowy, powstały wskutek reakcji FMN z ATP;

Role w organizmie - ryboflawina bierze udział w procesach utleniania i redukcji, współdziała w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego, współuczestniczy z witaminą A w prawidłowym funkcjonowaniu błon śluzowych, dróg oddechowych, śluzówki przewodu pokarmowego, nabłonka naczyń krwionośnych i skóry, uczestniczy w przemianach aminokwasów i lipidów, odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu narządu wzroku.

Skutki niedoboru - opóźnienie wzrostu, uszkodzenie gałek ocznych i rogówki, pogorszenie ostrości wzroku, światłowstręt, łzawienie, łatwe męczenie się oczu i okołorogówkowe wrastanie naczyń, swędzenie w okolicy ujścia pochwy, wypadanie włosów, kłopoty z koncentracją, zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia oddechowe, obrzmienie lub pękanie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie czerwieni warg, języka lub błon śluzowych, pleśniawki, zajady jamy ustnej, łojotok, pelagra, choroby układu nerwowego, dystrofie mięśni, łuszczące się okolice nosa i ust, czoło i uszy.

Skutki nadmiaru - nadmiar witaminy B₂ może powodować nudności i wymioty.

Źródła występowania - występuje w wątrobie, chudych serach, migdałach, grzybach, dziczyźnie, jajach, zielonych częściach warzyw, łososiu, pstrągu, makreli, pełnoziarnistym pieczywie, małżach, fasoli, grochu, soi, mleku, jogurcie, kefirze, maślance, drożdżach i orzechach włoskich, a także w różnych rodzajach mięs.

Zapotrzebowanie - około 1,5 mg na dobę.

Jest dodawana do produktów spożywczych i oznaczana symbolem E101.