Izmael (syn Abrahama)
Z Wikipedii
Izmael (hebr.: יִשְׁמָעֵאל, arab.: إسماعيل) - najstarszy syn proroka Abrahama i niewolnicy jego żony Sary - Egipcjanki Hagar.
Występuje w Księdze Rodzaju Starego Testamentu. W Koranie jest przedstawiony jako jeden z proroków islamu i praojciec wszystkich Arabów.
W momencie narodzenia Izmaela Abraham miał 86 lat. Gdy Sara urodziła jego syna Izaaka, Abraham wygnał Izmaela wraz z jego matką Hagar. Przez jakiś czas błąkali się po pustyni Beer-Szeby. Później Izmael osiadł z matką na pustyni Paran. Hagar sprowadziła synowi żonę z Egiptu.
Izmael dożył 137 lat, i zgodnie z obietnicą był ojcem 12 synów, którzy dali początek Arabom. Oto pobłogosławię mu, żeby był płodny, i dam mu niezmiernie liczne potomstwo; on będzie ojcem dwunastu książąt, narodem wielkim go uczynię[1].
Przypisy
Ojciec Abraham |
Postać biblijna Występuje w księgach: Rdz |
Synowie Nebajot, Kedar, Adbeel, Mibsam, Miszma, Duma, Massa, Chadad, Tema, Jetur, Nafisz, Kedma |
Adam (آدم) • Idris (إدريس) • Nuh (نوح) • Hud (هود) • Ibrahim (إبراهيم) • Lut (لوط) • Ismail (إسماعيل) • Ishak (إسحاق) • Jakub (يعقوب) • Jusuf (يوسف) • Salih (صالح) • Szuajb (شعيب) • Musa (موسى) • Harun (هارون) • Daud (داود) • Sulajman (سليمان) • Iljas (إلياس) • Al-Jasa (اليسع) • Ajjub (أيوب) • Junus (يونس) • Dhu'l-Kifl (ذو الكفل) • Zakarija (زكريا) • Jahja (يحيى) • Isa (عيسى) • Muhammad (محمد)