Jakub (postać biblijna)

Z Wikipedii

Jakub (hebr. Yaʿăqōḇ, Yaʿaqov יַעֲקֹב, arab. يعقوب, Yaʿqūb, od aqeb - "pięta"), nazywany też Izraelem (יִשְׂרָאֵל) - patriarcha biblijny, którego dzieje przedstawia Księga Rodzaju.

Jakub był synem Izaaka i Rebeki, bratem bliźniakiem Ezawa. Dzieci walczyły ze sobą już w łonie matki, co Bóg objaśnił jej słowami "Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego" (Rdz 25,23).

Biblia określa Jakuba jako człowieka spokojnego, a Ezawa - jako zręcznego myśliwego. Ezaw był faworyzowany przez ojca, a Jakub - przez matkę. Ezaw był pierworodnym, jednak lekceważył ten przywilej i odstąpił go bratu za potrawę z gotowanej soczewicy. Również ojcowskie błogosławieństwo Jakub uzyskuje podstępem od niedowidzącego ze starości Izaaka. Z powodu gniewu brata był zmuszony udać się do Charanu, do brata swojej matki Labana, którego obie córki - Rachelę i Leę - poślubił.

Księga Rodzaju opisuje walkę Jakuba z tajemniczą postacią, która powiedziała: "Odtąd nie będziesz nazywał się Jakub, ale Izrael (ישׂראל), bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś." (Rdz 32,29).

Jakub miał dwunastu synów:

• z pierwszą żoną Leą - Rubena, Symeona (Szymona), Lewiego, Judę, Issachara i Zebulona;
• z drugą, ukochaną żoną Rachelą - Józefa i Beniamina;
• z niewolnicą Bilhą - Dana i Naftalego;
• z niewolnicą Zilpą - Gada i Asera.

Ponadto Lea urodziła mu jedyną córką - Dinę.

Potomstwo dwunastu synów Jakuba tworzyło dwanaście plemion izraelskich; do których jednak nie zalicza się nie posiadających własnych ziem potomków Lewiego - lewitów, natomiast rozróżniając dwóch synów Józefa - Efraima i Manassesa.