Język cachurski

Z Wikipedii

ЦIахьна миз
Obszar	Federacja Rosyjska, Azerbejdżan
Liczba mówiących	ok. 17-20 tys.
Klasyfikacja genetyczna	Języki kaukaskie Północno-wschodnie Języki dagestańskie Grupa samurska Język cachurski
Pismo	zmodyfikowana cyrylica

Kody języka
ISO 639-1	–
ISO 639-2	cau
ISO/FDIS 639-3	tkr
SIL	TKR
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata

Język cachurski (czasem także: cachski, nazwa własna ЦIахьна миз) należy do rodziny języków kaukaskich. Zaliczany jest do podgrupy lezgińskiej języków kaukaskich (tzw. języki nachsko-dagestańskie). Jest blisko spokrewniony z językiem rutulskim.

Język ten jest używany jest przez Cachurów, rdzenną ludność kaukaską, zamieszkującą kilka aułów w południowym Dagestanie w dolinie rzeki Samur i częściowo w północnej części Azerbejdżanu. Liczbę użytkowników języka cachurskiego ocenia się maksymalnie na ok. 17-20 tys. osób.

Wyróżnia się trzy dialekty języka cachurskiego.

Pierwsze informacje o próbach stworzenia piśmiennictwa cachurskiego pochodzą z XIII w., kiedy to dokonywano nielicznych przekładów arabskich tekstów liturgicznych na cachurski. Później jednak norma literacka nie była rozwijana; teksty zapisywano najczęściej w języku perskim bądź tureckim. W latach 30. XX w. podjęto ambitną próbę stworzenia nowego piśmiennictwa cachurskiego, zapisywanego łacinką, lecz zakończyła się ona niepowodzeniem. Od początku lat 90. trwają próby utworzenia dla języka cachurskiego normy literackiej, opartej na cyrylicy.