Kārlis Zariņš

Z Wikipedii

Kārlis Zariņš (ur. 4 grudnia 1879 w Ipiku w Inflantach, zm. 29 kwietnia 1963 w Londynie), łotewski polityk i dyplomata, poseł w Sztokholmie i Tallinnie, minister spraw zagranicznych Łotwy w kraju (1931-33) i na emigracji (1940-63).

W 1918 roku został członkiem Łotewskiej Rady Narodowej (Padome), która 18 listopada ogłosiła niepodległość kraju. Rozpoczął karierę dyplomaty, w 1925 roku wysłano go na placówkę do Skandynawii (był łotewskim posłem w Szwecji, Danii i Norwegii, rezydował w Sztokholmie), po 1930 roku pełnił funkcję posła w Tallinnie.

W marcu 1931 roku sejm powołał go na ministra spraw zagranicznych Łotwy, którym pozostał do marca 1933 roku.

Od 1933 do 1940 roku sprawował urząd ambasadora w Londynie. Po agresji radzieckiej na Łotwę 17 czerwca 1940 roku przekazano mu pełnomicnictwa do reprezentowania rządu w Rydze na forum międzynarodowym.

Urząd ministra spraw zagranicznych Łotwy pełnił w latach 1940-63, przebywając do końca swych dni w Londynie.

Jest autorem wspomnień "Par Latvijas..." wydanych na emigracji.

[edytuj] Bibliografia

• Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4