Karabin maszynowy Browning wz. 1928

Z Wikipedii

Browning wz. 1928

Browning wz. 1928 w Muzeum im. Orła Białego
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Państwowa Fabryka Karabinów
Rodzaj	ręczny karabin maszynowy
Historia
Produkcja seryjna	1930-1939 (w Polsce)
Wyprodukowano	~24 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,92 mm
Nabój	7,92 x 57 mm Mauser
Wymiary
Długość	1110 mm
Długość lufy	611 mm
Masa
broni	9,5 kg (z pustym magazynkiem)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	853 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	600 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna	80 strz./min

Ręczny karabin maszynowy wz.28 "Browning" na pozycji. Karabin we wczesnej odmianie - z kolbą karabinową i bez gniazda na celownik przeciwlotniczy na lufie. Celowniczy w standardowym mundurze żołnierza piechoty z 1939 roku.

7,92 mm rkm Browning wz. 1928 – polski ręczny karabin maszynowy z okresu międzywojennego, opracowany na podstawie karabinu Browning M1918.

[edytuj] Historia konstrukcji

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Wojsko Polskie dysponowało wieloma typami lekkich i ręcznych karabinów maszynowych. Były to karabiny zarówno zdobyte w magazynach armii zaborców, jak i kupione lub otrzymane w ramach pomocy wojskowej. Część modeli była przestarzała, a różnorodność konstrukcji utrudniała szkolenie.

W 1923 r. ogłoszono konkurs na nowy rkm, ale zakończył się on bez wyłonienia zwycięzcy. W roku następnym zakupiono po 12 egzemplarzy rkm-ów Browning M1918, Lewis wz. 1923 i Hotchkiss wz. 23 w celu przeprowadzenia prób i wybrania najlepszej konstrukcji. W przeprowadzonych testach najlepiej wypadł rkm Browninga. Drugi konkurs przeprowadzono na początku 1925 r. Uczestniczyło w nim kilka konstrukcji, z których wybrano oferowany przez belgijskie zakłady FN rkm Browninga. Pomimo rozstrzygnięcia konkursu, w następnym roku nadal trwały próby rkm-ów Hotchkiss i Lewis. W zakładach FN złożono zaś zamówienie na wersje rkm Browninga zmodyfikowaną według polskiej specyfikacji. Zmieniono kaliber, konstrukcję i mocowanie dwójnogu (płozy zamiast ostróg, przeniesienie dwójnogu do przodu lufy), przekonstruowanie celownika (przeziernik zastąpiono szczerbinką, a celownik został obrócony), wydłużono lufę i dodano chwyt pistoletowy. Rkm przyjęto do uzbrojenia pod koniec 1927 r. jako "7,92 mm rkm Browning wz. 1928". W zakładach FN zamówiono 10 000 egzemplarzy nowej broni. Jednocześnie zakupiono licencje na produkcję rkm w Polsce.

Produkcja w Polsce rozpoczęła się ze znacznym opóźnieniem w 1930 r. Przyczyną opóźnienia były błędy w dokumentacji technicznej dostarczonej przez Belgów. Do 1939 r. wyprodukowano około 14 000 egzemplarzy tej broni. Pomiędzy 1928 a 1939 rokiem pojawiły się następne zmiany konstrukcyjne. Zmieniono kształt kolby (kolba "rybi ogon"), zmniejszono wymiary szczerbinki i dodano osłonę muszki. Prowadzono też prace nad lufą szybkowymienną.

W trakcie wojny obronnej we wrześniu 1939 r. rkm wz. 1928 był powszechnie stosowany przez jednostki piechoty i okazał się bronią niezawodną i celną nawet w najtrudniejszych warunkach. Zdobyte egzemplarze Wehrmacht użytkował jako IMG 28 (p).

[edytuj] Opis konstrukcji

Browning wz. 1928 był zespołową bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania automatyki oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. Broń wyposażona była w regulator gazowy. Rkm wz. 28 strzelał z zamka otwartego. Zamek ryglowany ryglem wahliwym. Wyciąg sprężynujący znajduje się w zamku, rolę wyrzutnika pełnił występ komory zamkowej (łuski wyrzucane są w prawo).

Mechanizm uderzeniowy bijnikowy, rolę bijnika spełnia suwadło, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Przełącznik rodzaju ognia połączony z bezpiecznikiem. Skrzydełko przełącznika znajdowało się z lewej strony komory spustowej. Bezpiecznik unieruchamiał spust.

Browning wz. 1928 był bronią zasilany z dwurzędowych magazynków 20-nabojowych.

Lufa ciężka, niewymienna, posiadała karby przyspieszające chłodzenie, zakończona gwintem przy pomocy którego mocowany był stożkowy tłumik płomienia lub odrzutnik (podczas strzelania amunicją ślepą). W przypadku nie stosowania żadnego urządzenia wylotowego na gwint nakręcany był ochraniacz. Do lufy przymocowana była komora gazowa. Dwójnóg zamocowany był do rury gazowej.

Browning wz. 1928 wyposażony był w łoże i chwyt pistoletowy. Kolba stała, drewniana. Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik krzywiznowy ze szczerbinką, nastawy 300-1600 metrów).

[edytuj] Bibliografia

Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: SIGMA NOT, 1993. ISBN 83-85001-69-7.
Nowakowski, Tomasz. Ręczny karabin maszynowy wz. 28. Nowa Technika Wojskowa. 1996, nr 5. ISSN 1230-1655.
Adam Jońca, Andrzej Zasieczny: 7,92 mm ręczny karabin maszynowy wz. 1928 Browning TBiU 203. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona i Agencja Wydawnicza CB, 2003. ISBN 83-11-09687-2.